Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Onze maatschappij wordt steeds digitaler. Dat heeft zo zijn voor- maar ook zeker zijn nadelen. Wat doet dit met de privacy? Mogen we straks überhaupt nog enige privacy verwachten? Of is het opgeven daarvan gewoon bijkomende “schade”.

Bijna alles kan digitaal tegenwoordig. Betalen, bestellen, lichten aan- of uitzetten, tot aan het laten maken van notities/ samenvattingen door AI. We dompelen ons dagelijks onder in de digitale wereld omdat het nu eenmaal dingen makkelijker maakt. Daarop nemen we het privacy verlies op de koop toe. Wanneer ik online op zoek ga naar een nieuwe vaatwasser en vervolgens overal en nergens reclames voor vaatwassers tegenkom, dat hoort erbij. Toch? Het feit dat je bijna overal gefilmd wordt is voor jouw eigen veiligheid. Toch? Maar hoever zijn wij bereid te gaan?

Digitaal pad
Zo zijn er plannen voor een digitale Euro. Hierbij wordt elke uitgegeven cent geregistreerd. In feite is dat nu al zo. Door elke keer de pinpas te trekken kan men al precies zien wat je hebt uitgegeven en waar. Al heb je nu nog wel contant geld. Maar wat als straks alles alleen nog maar digitaal betaald kan worden? En hoe zit het met de plannen om jouw “klimaatafdruk” te monitoren. Krijg je straks jouw stukje vlees niet meer mee omdat je dat jaar al drie keer hebt gevlogen en jouw “budget” dus op is? Het lijkt toekomstmuziek maar als ik de berichten mag geloven komt die toekomst wel heel snel dichtbij.

Privacy inleveren
Maar wanneer gaat het echt te ver? Wanneer weegt het gemak niet meer zwaarder dan de privacy. Onlangs hebben twee Harvard studenten heel simpel Smart brillen zo aangepast dat deze binnen luttele seconden de identiteit van mensen kon achterhalen met behulp van AI. Wat houdt dit nu concreet in? Simpel, de drager van de bril loopt ermee rond. Zodra er iemand in beeld komt, maakt de bril een foto van diegene. Binnen enkele seconden verschijnt alle informatie over die persoon op de telefoon van de drager. Van de naam tot het adres. Van waar je op school hebt gezeten tot wie je beste vrienden zijn. Alle informatie die ergens op het web staat, vallen direct in handen van de drager van de bril.

Valse veiligheid
Dat lijkt een cool trucje. Tot ze het in de praktijk laten zien. Zo spreken ze bij een metrostation een (voor hen) complete vreemde aan bij hun naam. Ze benoemen de stichting waar diegene werkt om net te doen of ze hen daarvan kennen. Halen met gemak gepubliceerde artikelen erbij en zelfs familieleden worden benoemd. Dit geeft een vals gevoel van veiligheid. Immers, als ze al die informatie weten, dan moeten ze jou wel “kennen”. Toch?

In de verkeerde handen
Nu ging het hier om studenten met goede bedoelingen. Zij publiceren alles online en zetten zich juist in om meer bewustzijn te creëren. Hierbij geven ze ook tips over hoe jij jezelf digitaal onvindbaar kunt maken. Maar wat als dit geen studenten met goede bedoelingen waren geweest? Stel je voor dat dit door oplichters wordt gebruikt bij een zogenaamde babbeltruc. Of die vervelende man in de bar die per se jouw nummer wil hebben? Die kan gewoon voor jouw deur gaan kamperen zonder dat je hem ooit maar gesproken hebt. En wat als dit ingezet gaat worden door grote bedrijven? Of bij verkiezingen? Ik moet er niet aan denken dat iedere wildvreemde met een bril straks alles over mij zou kunnen weten. Zeker nu alles steeds digitaler wordt, wordt onze digitale vindbaarheid ook steeds groter. Een schat aan informatie die zo maar in verkeerde handen zou kunnen vallen. In elke hand die er is zou kunnen vallen.

Dan maar de boerka
Het ergste is nog wel dat je er niets aan kunt doen. Je kunt immers moeilijk iedereen met een bril gaan ontwijken. Het enige wat je kunt doen is proberen jouw digitale vindbaarheid zoveel mogelijk te verminderen. Of een boerka gaan dragen, maar daar komen weer hele andere problemen bij kijken!

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 157 lezers


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!