column nr: 31

Goede voornemens? Ik schrijf nooit meer over de metro! Dat heb ik een keer gedaan en dat heeft zoveel stof doen opwaaien.

Wat mij het meeste verbaasde is dat mensen zo persoonlijk worden in hun reacties. Eigenlijk heb ik voornamelijk geschreven over dingetjes rondom het gedoe van de metro. Toestanden die bij ons voor de deur gebeurden. En waar ik ook nog de humor van inzag.

Ik ging me pas ergeren aan die wethouder van elders, die door haar koker alleen maar mooie perrons zag. Ik was in gedachten bij al die mensen die dagelijks met de bus in de file stonden. Dat maakte dat ik een keer uit balorigheid zei: – Als die metro ooit gaat rijden, ga ik hem boycotten. Het is ook niet nodig om over de metro te schrijven, dat doen andere mensen wel.

Iemand schreef, dat hij in de hele Steendijkpolder “keden kedeng” hoorde. Nu ken ik wel een liedje van Guus Meeuwis dat zo heet, maar ik weet niet of die meneer dat bedoelde.

Een mevrouw vraagt zich af waarom de metro zo hard rijdt. In de Merellaan mogen de auto’s maar 30 km per uur rijden. Dat maakt mij niet uit. Die metro rijdt daar over die rails en ik heb geen last van de snelheid waarmee hij dat doet.

Ook is er iemand, die valt over het feit dat ze ’s morgens vroeg met twee treinstellen rijden. Ik kan me wel voor stellen, dat het logistiek een gedoe is om halverwege de dag treinstellen aan- of af te koppelen. Bovendien merk ik niet eens op met hoeveel treinstellen ze rijden. Ik heb leukere dingen te doen. Ik heb wel gezegd dat ik de metro zou boycotten, maar ik heb nooit gezegd hoe lang ik dat zou doen.

En dan is er het moment dat we voor de eerste keer ermee gaan reizen.  Eindelijk kunnen we weer naar ons favoriete restaurant in Hoek van Holland. Het is slecht weer. Is niet erg, er staan wachthokjes op het perron. De wind en de regen staan pal op het hokje. Enigszins beschut in een hoekje ga ik op een bankje zitten. De zitting is te hoog. Ik kan niet met mijn voeten bij de grond. Die hangen te slingeren en dat gaat pijn doen in mijn knieholtes. Als ik naar voren schuif om mijn voeten op de grond te zetten, blijkt de zitting te lang te zijn. Als ik toch probeer te leunen, lig ik languit op het bankje alsof ik op een strandstoel aan het strand lig. Ik vraag aan Jerry of het nog lang duurt tot de metro komt. Het moment dat hij zou komen is n.l. al voorbij. Jerry kijkt op de app. Er is een stroomstoring! De metro heeft 15 minuten vertraging.

Ja hoor! Dat hebben wij weer! Gaan we voor de eerste keer met de metro op stap, is er een stroomstoring!

SHIT!

Oh, wacht eens … ik zou niet meer over de metro schrijven!


 

Marijke Tennant

Marijke Tennant

Marijke Tennant | | Echtgenote, moeder, oma | Gepensioneerd hulpverlener | Bevlogen koorlid [ 2018-2021 ]