column nr: 31

Ik ben een saaie man met een oude kop!

Heeft u ook dat interview op zaterdag 17 augustus jl. in het AD gelezen van onderwijzer – dichter Levi Weemoedt met als titel “Ik ben een oude saaie man met een oude kop, daar helpt geen strak pak aan”?

Nu denkt u natuurlijk: dichter, vriend van Hans Dorrestijn en dan nog oud-onderwijzer op een middelbare school dat zijn niet de mensen waar de vrolijkheid van afspringt. Hans is de somberheid zelve en onderwijzers zijn ook niet altijd de vrolijkste mensen, willen meestal in discussies gelijk hebben omdat zij dit in de klas gewend zijn. In mijn Vlaardingse tijd heb ik Levi |(pseudoniem van Isaak van Wijk) als jonge onderwijzer nog mee gemaakt met vriend Willem Mak en anderen die op “Het Groen” in Vlaardingen les gaven. Een school die destijds haar tijd ver vooruit was. Ik denk dat onze (nu) keurige organist van de Groote kerk, Jaap Kroonenburg hem ook nog wel heeft gekend toen hij in dezelfde periode daar les gaf.

Toen Isaak “Levi” werd heeft hij mooie gedichten geschreven en ik was daarvan onder de indruk mede omdat hij destijds protestgedichten maakte over het milieu en de overlast van de chemiebedrijven die het in die jaren niet zo nauw namen. Maar ook eenvoudige gedichten met humor maakte hij zoals:

“Ik doe mijn handjes samen ik doe mijn oogjes dicht.

En bid na het amen dat mijn gehaktbal er nog ligt”

(bundel Rijk verleden).

Het milieu en de slechte luchtkwaliteit in Vlaardingen en omgeving in de jaren 60 was een hot item en dit kwam onder andere aan de orde in zijn gedicht en verhalen bundel “Ken uw klassiekers” en met name in het verhaal onder het hoofdstuk “de vrolijke antropoloog” waar meneer Van Aperen de meldkamer van mijn oude werkgever de DCMR belde over de konijnenzeik, pleurislucht, rotte kool en bedorven vleermuizen stank die er heerste. ( bladzijde 71 ,72 en 73 van genoemde bundel, moet u eens lezen). En het wás allemaal geen rozengeur en maneschijn in het Rijnmondgebied in die tijd. Door het aan de kaak stellen met mede-leeftijdsgenoot Remi Poppe is de overheid wakker geschud en is er daarna veel gebeurd.

Laatstgenoemde is de politiek in gegaan en activist geworden. Levi heeft echter e.e.a. aan de kaak gesteld door er over te dichten en te schrijven en zelfs het gebied te verlaten omdat hij de stank niet meer aan kon.

Van politiek wil hij nog steeds niets weten zoals onder andere blijkt uit het gedicht “Stemverklaring; Liever depressief dan progressief”. Ook blijkt dit uit zijn interview in het AD met de verklaring “ Vreselijk dat er niks meer mag, niet roken, niet ademhalen, de dictatuur van Femke Halsema en Groen Niks”. Al met al iemand die je wel na laat denken daarom is het verrijkend om het interview in het A.D. en zijn bundels weer te lezen

Gelukkig is Levi herontdekt. Hij staat weer volop in de belangstelling en is door de jonge generatie herontdekt.


 

Bert de Reuver

Bert de Reuver

Bert de Reuver | Dinsdagcolumnist 2014-2019| Steunraadslid D66 | lid van de werkgroep duurzaamheid | voorheen coördinator vergunningen en beleidsmedewerker bij de DCMR | Voorzitter Stichting Monstersche Sluis | levensgenieter