Column(31): Openhartig

column nr: 31

Soms ben ik ook maar een mens. Ik maak ook fouten (durf ik toe te geven), heb soms ook gewoon een grote bek. En toch ben ik geen eikel…

Ik wijs mensen -en dus ook mijn geliefden- op feiten, of vertel waarom iemand niet (meer) welkom is in mijn leven. Een duidelijk verhaal. Iemand die mijn vertrouwen beschaamd en naar de buitenwereld verhaaltjes ophangt, daar kan en wil ik niets meer mee.

Hand over mijn hart
Soms strijk ik ook met mijn hand over mijn hart. Alleen maar om een hand te reiken. Dat wil niet zeggen dat diegene die ik eigenlijk het liefst verban zomaar welkom is. Ook daar hangen consequenties aan.

Ontwrichten

Mensen denken zich met iedereen te kunnen bemoeien, dat is prima, zolang zij hun eigen leven op orde hebben. Oei… Nu snijd ik een gevaarlijk punt aan. Niemand is zonder zonde en diegene die zonder is ‘werpe de eerste steen’. Voor hen dus: ‘Bemoei je met je eigen leven, dat is al triest genoeg!’

En dan spontaan
Soms ben ik het leven gewoon zat. Ik zorg veel voor anderen -soms weleens teveel- en dan ‘pleur’ ik zelf in elkaar. Dan raak ik zelf geestelijk in de knoop. Krijg ik het gevoel: ‘Wat doe ik ertoe, welke meerwaarde heb ik nog.’ Dit zal ik dan ook kort toelichten.

Al jaren ben ik ziek, niks aan te doen. Met medicijnen is het dan allemaal redelijk uit te houden. Niet dat het altijd goed gaat. Zo heb ik een keer per ongeluk in de ochtend een tablet ingenomen die voor de nacht bedoeld is. Deze tabletten hebben een langere afgifte tijd. En een keer nam ik een tablet in dat voor overdag was. Niet handig, want als dat gebeurt moet ik direct bellen met het UMC in Utrecht voor overleg en word ik nauwlettend in de gaten gehouden. Dat houdt dus in dat artsen mij regelmatig bellen op die dag om te kijken hoe het gaat. Nu is dat overdag niet erg, maar als dat in de nacht is… Je raadt het al, daar gaat mijn slaap!

Gevoelig
Ik ben dan ook gevoelig voor onrecht -lijkt het wel- en dan vergeet ik mijzelf. Plaats ik mijzelf in de schaduw van een ander. Dat moet ik dus alleen doen in mijn mantelzorgtaken. Degenen waarvoor ik mag zorgen hebben mij dan ook echt nodig en soms kan ik sommige taken even uitstellen. Dat is dan wel prettig als ik even wat anders aan de hand heb. Maar echt onrecht, daar kan ik niet tegen. Daar ben ik dus gevoelig voor en laat ik ‘met mijn grote bek’ duidelijk merken dat ik daar niet van gediend ben. Heel vervelend voor de ander, maar voor mij een opluchting. Zij zitten er dan misschien meer mee dan ik, tenminste dat hoop ik dan maar.

Nu je dit leest
Soms ben ik ook gewoon heel impulsief! Net als afgelopen week dus. Mijn vriendin was vrij en ik had zin om gewoon eens een weekje weg te gaan. Nu hebben we dus het geluk dat we in het naseizoen zitten en we dus gewoon ‘goedkoper’ op vakantie kunnen. Nou ja, dat ‘goedkoper’ is dus ook relatief, je komt er al snel achter dat de kosten voor het vakantiepark lager zijn dan in de zomer. Zo kost dezelfde vakantie in het hoogseizoen zomaar vierhonderd euro meer. Hoewel wij dus in het naseizoen gaan ben je al snel van mening dat je aardig wat hebt uitgespaard en nu dus wel wat extra kan uitgeven.

Dat hebben we dus ook wel gedaan. We hebben er hard voor gespaard. Dit was afgelopen week en op het moment dat ik het schreef waren wij nog thuis. De vrijheid van een columnist, het hoeft niet allemaal actueel te zijn. En dat is nu je dit leest het geval.

Zomaar even weg
Gaan we dan nu zomaar even weg? Nee, dat geheel niet. Afgelopen maanden waren niet altijd even makkelijk en corona maakte dat veel dingen waarvan ik kan genieten niet doorgingen. Neem nu bijvoorbeeld de dichtersavonden in Maassluis, maar ook mijn eigen podia in De Lier en Pijnacker-Nootdorp. Voor mij dus vreselijk balen. Ik mag en kan niet meer werken door mijn gezondheid en dan zijn deze avonden en middagen een prachtige afleiding. Net als schrijven overigens, want ook dat doe ik nog steeds graag. En dan vergeet ik voor het gemak nog de fotografie. Gewoon met mijn camera op pad. Niet dat ik daarna alle foto’s bewerk, dat kan ik dan weer niet. Ook mijn gezondheid laat weer te wensen over. Hiervoor moet ik ook dan naar het UMC. Vervelend, maar niet geheel onoverkomelijk. Ik weet al jaren dat ik ziek ben en dat het soms even minder kan worden. Toch ben ik positief ingesteld. Ik ga ervan uit dat het wel weer goed gaat komen.

Openhartig
Al met al dus een openhartig stukje. DIT BEN IK, WEN ER AAN! Ik vertel wat ik denk en wat mijn gevoel is. Heel vervelend soms, daarom zeg ik niet altijd iets. In de hoop dat het wel overwaait. En toch ben ik positief ingesteld: ‘Sommige dingen komen wel goed’. En wat niet goed komt, daar kan ik niks aan doen.

Kom je me dus tegen
Wees vriendelijk tegen mij, dan ben ik het ook tegen jou. Spontane ontmoetingen en een goed gesprek (met wederzijds respect) daar kan ik enorm van genieten. Zo kan je net mijn dag maken, of ik die van jou. Zullen we zo samen elkaars en de wereld wat mooier maken en plezier scheppen voor iedereen die jou, maar ook mij, lief heeft?

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗