Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Het nieuwste idee (maar misschien is het al een oud idee, in ieder geval ken ik het pas sinds kort) uit de deeleconomie is wat mij betreft ook meteen een heel goed idee. Nu is de deeleconomie sowieso al een heel goed idee, want waarom alles kopen als je ook van alles kunt delen? Je kunt al een auto delen, je huis delen (met toeristen), een tuin delen (pluktuin) maar nu ook je kleding.
Sinds kort wordt er eens in de drie, vier weken een aantal tassen bij mij aan de deur gebracht met daarin allerlei (dames) kleding. Dat komt omdat mijn echtgenote zich heeft aangesloten bij een kledingkring. Alle deelnemers aan deze kring die kleding over hebben omdat ze deze niet meer dragen, doen de kleding in een tas in plaats van het te verkopen of, wat meestal gebeurt, of weg te gooien. Die tas maakt deel uit van een vorm van kringloop waar dus vele vrouwen bij mij in de buurt zich hebben aangesloten.
Het idee is heel simpel: de tassen gaan volgens een bepaald schema langs alle deelnemers, wanneer de tassen bij jou zijn mag je er alle kleding uithalen die je wil en mag je deze houden. De tassen breng je vervolgens naar de volgende in het schema, al dan niet aangevuld met je eigen afgedankte kleding. Uiteraard is het wel van belang dat iemand de kleding nakijkt na een rondje (zodat deze niet eeuwig blijft rondgaan omdat niemand er interesse in heeft) en ze daarna alsnog naar een kledingcontainer brengt om verder de recycling in te gaan.
Op deze manier krijgt veel tweedehandskleding een tweede of soms derde leven en draagt het niet of minder bij aan de afvalberg van kleding die wij met zijn allen elk jaar produceren. Ik hou erg van recycling en delen. Niet voor niets werk ik in een bibliotheek, misschien wel de oudste vorm van deeleconomie die er is. Als iedereen elk boek dat ie leest bij de bibliotheek leent in plaats van aanschaffen zou dit menig bos extra per jaar kosten om al die boeken te produceren.
Ik las ergens dat het idee van delen steeds meer aanhang krijgt. Als we niet om willen komen in ons eigen afval dan lijkt me dat een heel goed idee.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 316 lezers
1 Reactie
Er zijn ook ruilkasten zoals hier in de buurt. daar gaat kleding, speelgoed, (kinder)boeken en ook soms houdbare voedingsmiddelen in. Werkt prima