Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De zomer is voorbij, of voorbij … de zomervakantie is voorbij en de zomer laat nog even het achterste van zijn (haar?) tong zien. De zon schijnt nog alsof het hartje zomer is. Toch zijn de vakanties alweer begonnen en zijn de files en de drukte op het spoor in alle hevigheid terug. Je zou er melancholiek (of somber) van worden.
In de politiek vindt momenteel een aardverschuiving plaats. Of misschien moet ik het meerdere aardverschuivingen noemen. De een na de ander stopt met het Tweede Kamerwerk, gaat wat anders doen, wordt weggepromoveerd, soms op onbegrijpelijke posities elders of stapt doodleuk over naar een andere partij.
Met name het voormalige smaldeel van het CDA van vroeger roert zich. Mijn analyse? Het CDA wordt klein de komende verkiezingen en er komen twee CDA-light, of hoe je het wil noemen, voor terug: de BBB en het NSC van Omzigt. Met één verschil en dat is dat de nieuwe partij van Pieter Omzigt met name mensen trekt die uit de wat meer sociale (noem het linkse) hoek komen en de BBB juist meer mensen trekt vanuit de wat conservatievere (noem het rechtse) hoek trekt. Met het inlijven van twee JA 21 Kamerleden en een PVV-er is de koers van deze nieuwe one-issue partij wel steeds duidelijker.
Ik zeg expres one-issue want ondanks de grote zege tijdens de Provinciale Statenverkiezing en de tijd die men heeft gehad tot nu, heb ik ze nog niet echt op duidelijke standpunten op allerlei grote onderwerpen kunnen betrappen. Of het moet zijn dat ‘Caroline van der Plas zo’n leuk mens is en ‘dat de BBB met de poten in de klei staat’. Beide zijn haar woorden. Politiek gezien nogal pover.
In die zin beginnen de Tweede Kamerverkiezingen steeds meer op gemeenteraadsverkiezingen te lijken. Daar is partij-hoppen, nieuwe partijtjes beginnen zonder een echte politieke basis of filosofie te hebben reeds jaar en dag heel gewoon.
Hoe het ook zij en wat er ons ook boven het hoofd hangt, de nieuwe verkiezingen in november zullen spannend en opmerkelijk zijn, er zullen winnaars en verliezers zijn (al zullen die laatste hun verlies waarschijnlijk als ‘winst’ verkopen, nieuwe gezichten zullen zich aandienen en wie weet hoe een nieuw kabinet (en met welke mensen) eraan komt die heeft of wel een hele grote glazen bol of te veel fantasie.
Interessant wordt het zeker. Ook in die zin wordt het een mooie nazomer.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 180 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
Democratie. Een door en door verrot systeem.
“De democratische tendens … brengt mensen er onophoudelijk toe om de privileges van de staat te vermenigvuldigen en de rechten van privépersonen te beperken … vaak opgeofferd zonder spijt en bijna altijd geschonden zonder wroeging … mensen raken steeds minder gehecht aan privérechten, juist op het moment dat het het meest noodzakelijk is om het weinige dat er nog van over is, te behouden en te verdedigen.
Nadat ze op deze manier achtereenvolgens elk lid van de gemeenschap in haar machtige greep heeft genomen, en hem naar believen heeft gevormd, strekt de hoogste macht vervolgens haar arm uit over de hele gemeenschap. Het bedekt het oppervlak van de samenleving met een netwerk van kleine ingewikkelde regels, minuscuul en uniform, waar de meest originele geesten en de meest energieke karakters niet doorheen kunnen dringen om boven de menigte uit te stijgen.
De wil van de mens wordt niet verbrijzeld, maar verzacht, gebogen en geleid; mensen worden er zelden door gedwongen om te handelen, maar ze worden er voortdurend van weerhouden om te handelen: zo’n macht vernietigt niet, maar verhindert het bestaan; het tiranniseert niet, maar het comprimeert, verdooft, dooft en bedwelmt een volk, totdat elk volk gereduceerd wordt tot niets beter dan een kudde schuchtere en ijverige dieren, waarvan de regering de herder is.”
Dit is waar we zijn, en er is geen weg terug.
Marcel Thomassen.