Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Er komt niets uit mijn handen.

Ik kijk opzij. Ik zie mijn man driftig typen achter zijn computer. Ik zie het licht niet en krijg geen letter op papier. Ben ik de enige die opziet tegen de feestdagen? Sinterklaas is vertrokken, terug naar Spanje. De Pietjes weg uit het raamkozijn. In de la liggen nog wat restanten snoepgoed. Schuimpjes en kruidnoten. Die kunnen wel mee naar school, als tussendoortje.

Vorig jaar rond deze tijd waren we aan het repeteren voor Kerstmis. Op zondag 13 december maakten we opnames in de Liduina Basiliek in Schiedam. Deze werden later gemonteerd tot een viering welke, vanwege Corona, zou worden gedeeld via You Tube. Op die manier konden mensen toch een mis ‘bijwonen’. Participeren kun je het niet echt noemen, maar toch… Het was een mooi initiatief.

Dit jaar zouden we zingen in een familieviering op 24 december, kerstavond. Echter, nu de ventilatie in onze kerk nog niet op orde is en er in de kerkzaal slechts 50 mensen (inclusief ‘personeel’) samen mogen komen maakten we plannen voor een alternatieve viering. Met het oplopende aantal besmettingen, vooral onder kinderen, leek een familieviering sowieso geen handige optie. Wat nu? Wat konden we doen zonder dat we de deuren van onze kerk op kerstavond noodgedwongen zouden moeten sluiten?

Een Kerst-Walk-In lijkt de oplossing, op kerstavond tussen 18.00-19.30u. We bedenken een route door de kerk die start op het kerkplein en de bezoekers langs het kerstverhaal leidt… door de kerk waar ‘engelenzang’ klinkt en een levende kerstgroep het verhaal vertelt van de geboorte van Jezus. Verschillende parochianen stemmen in en zijn van harte bereid om een rol te spelen als herder of verteller. Er wordt zelfs een jong gezin gevonden met een ‘kindje Jezus’ (…). De bezoekers kunnen een kijkje nemen bij de stal, het kindje aanschouwen en worden via een zijdeur weer naar buiten geleid. Hier ontvangen ze een warme drank op het plein en een kleine attentie, in de vorm van een kaarsje, om zo ‘het licht’ mee naar huis te mogen nemen… een mooi plan!

Totdat er nieuwe maatregelen werden afgekondigd. Blijf zoveel mogelijk thuis. Bewaar afstand en beperk contacten met, na 17.00u, toch weer een tijdelijke lockdown. Het idee van een Kerst-Walk-In is nu definitief van de baan.

Op de 1e zondag van de Advent kwam ik ’s morgen de kerk binnen. Iets vroeger dan normaal om nog even mijn stem op te warmen in de stilte. De dienstdoende koster is al aanwezig en heeft het gebouw geopend. Het is steenkoud buiten. Mijn handen zien paars. Brr. Ik loop wat haastig naar binnen. Eenmaal over de drempel voel ik een deken van warmte over me heen. Behalve de koster is onze kerk nog helemaal leeg maar binnen branden de kaarsen. Overal. Het overkomt me, overvalt me, op een warme en troostrijke manier; ‘Jee, wat mooi.. al die kaarsen’.

‘Ja’, zegt de koster, ‘dat doe ik altijd. Als ik binnenkom is dat altijd wel het eerste dat ik probeer te doen. Alle kaarsen aan. Dat geeft toch een ander gevoel als je de kerk binnenstapt’.

‘Nou, zeker’, stamel ik, ‘het geeft een heel warm welkom’. Het nodigt uit. Het zet de toon. Het licht is aanwezig zonder woorden. Er is eigenlijk niet veel meer nodig dan dit. Dan dit besef. In de kou. In mijn haast. In de drukte en stress van alledag. En dat kun je zelf doen.

Soms komt er niets uit je handen. Soms heb je geen zin. Zie je het licht niet meer. Omdat je geen inspiratie hebt. Corona-moe bent. Omdat je niet lekker in je vel zit. Je leeg voelt. Eenzaam. alleen, ziek, moe. Of moedeloos. Begin dan met een lichtje. Steek het licht voor jezelf aan. Heel simpel en niet meer dan dat.

Pak een kaarsje en steek het aan. Het nodigt uit. Het geeft je licht, warmte en een beetje vertrouwen. De rest komt vanzelf.


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 131 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    8 december 2021 at 10:56

    “Hou Je Kaars-Recht”!

    Als de zon is ondergegaan,
    energiebron ons in de steek laat.
    Dan is er altijd nog de kaars,
    die licht uitstraalt en ons bijstaat!