Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 32

EEN LICHTPUNT ALS DEELNEMER VAN HET MOMENT

We kennen allemaal mensen die een lichtpunt zijn of waren. Naast de nog levende legendes zijn velen alweer vanzelf van onze aarde verdwenen. Nou ja, vanzelf, hun licht werd niet zelden met grof geweld uitgedoofd. Dat gebeurde niet met de in onze krant, vanwege zijn 100ste sterfdag, geëerde Abraham Kuyper. Het eerbetoon betreft: ‘Een enorme inspiratiebron, zijn denkbeelden over pluriformiteit en gelijke rechten voor iedereen zijn tot op de dag van vandaag belangrijk. Hij had een groot geloof in de samenleving, was voorstander van een beschermende overheid en wilde ‘stem geven aan mensen die niet werden gehoord’. De literatuur toont zijn begrip ‘antithese’: het streven naar politieke tegenstelling tussen christenen en niet-christenen. Dit voor de vorming van politieke partijen door een nadruk op vernieuwing van de sociale ordening.

De lichtpunten die ik er uitlicht zijn: gelijke rechten voor iedereen, een stem geven aan mensen die niet werden gehoord en nadruk op vernieuwing van de sociale ordening. Dat kan wanneer je de strijdbijl ‘oordelen’ begraaft en stopt met uitsluiten van vrij denken en vrij verbeelden. Dat je het moet hebben over het uitsluiten van gedrag dat de samenleving sloopt, lijkt mij geen discussiepunt. Daarom was het debat deze week over vrije meningsuiting zo relevant. Het is echt zonde als mensen zich laten kwetsen door de vrije uiting van (denk)beelden. Kunstenaars, muzikanten, filosofen en anderen die niet zitten vastgeroest in hun deskundig paradigma.

Zij leveren een fundamentele bijdrage aan het maatschappelijk debat.

We zien een enorme behoefte aan vernieuwing van de sociale ordening. De Verenigde Staten laat zien dat massa’s mensen leven vanuit niet-realistische beelden over de werkelijkheid. Een vernieuwing ontstaat nooit vanuit het je vastbijten in één waarheid. Het is de kunst te blijven bewegen naar een gemeenschappelijke waarheid. Dan ben ik weer optimistisch over ónze parlementaire democratie, waarin meerdere partijen elkaar kunnen (en moeten) uitdagen om tot een beschermende overheid te komen.

Dat we het met dat laatste niet makkelijk hebben, is een eufemisme. Verworden we niet langzaam tot een politiestaat, omdat generiek beleid steeds meer de boventoon voert in plaats van adaptief beleid? We moeten optimistisch blijven, want we kunnen dagelijks leren van hetgeen we zowel goed doen als hetgeen toch een teleurstellende uitwerking heeft.

Dat we niet zelden de boel op scherp willen zetten, laat niet alleen de VS zien. Het blijkt uit grote vraagstukken met een afweging zoals ‘wél of niet Klimaatakkoord Parijs 2020-2050 volgen?’ Een ander voorbeeld waar ik de humor wel van kan inzien, is een artikel uit 2019 over Zwientie tikken. Wie tegen dit ‘varkens worden getreiterd ter vermaak van de mens’ zijn, hoef ik niet uit te leggen. Als ik daarentegen de voorstanders (de organisatie) citeer, voor wie de afweging ‘dat kan echt niet meer‘ ver te zoeken is, dan luidt de verwondering: ‘Ik zie geen varken dat stress heeft. Ik word een beetje treurig van de kritiek, dat onterecht is. Wij zijn geen stelletje barbaren uit het oosten’. Hoezeer ik beide standpunten ook begrijp. Hier past volgens mij een andere vraag: ‘Waar ligt de prioriteit bij het vormgeven van een beschermende overheid?’

Ik denk dan eerder aan vernieuwing van sociale ordening aangaande ons kabinet, waarbij niet alleen medici haar adviseren over hoe we met een pandemie moeten omgaan.

Als auteur introduceerde ik, voor sociale ordening, de term ‘deelnemer van het moment’. Laat dat alles te maken hebben met ‘gelijke rechten voor iedereen’, ‘een groot geloof in de samenleving’ en ‘een stem willen geven aan mensen die niet worden gehoord’.

De term kent kernpunten voor het ‘zoeken naar momenten voor (noodzakelijkerwijs) verantwoordelijke actie’, zoals met: ‘elkaar in kwetsbaarheid kunnen meenemen bij afwegingen, door wijsheid vanuit een verruimd perspectief’ en ‘slachtofferen is geen manier mensen te betrekken’. Dat zoeken kan niet anders dan ‘vanuit vrijheid (onderzoekend als een improviserend kunstenaar) tot kwaliteit kunnen komen’ en ‘vanuit vernieuwingskracht door positieve en waardige communicatie’.

Met díe kracht sta ik ‘als deelnemer’ graag aan de vooravond van de laatste maand van het jaar. Sint is binnen, geheel in stijl achter zijn laptop! Gekleed in historische kledij zoekt hij een manier de schoenen gevuld te krijgen. Met zijn Pieten zorgt hij in donkere dagen voor lichtpunten en creëert sociale ordening vanuit surprises en gedichten. Maar ook met humor die gezichten wit en zwart en in alle kleuren doet verschieten. Ieder niet-realistisch beeld over de werkelijkheid mag er even zijn, als voorbode voor het dromen over heerlijke kerstdagen en vrijheid die goed voelt en niet doet denken aan luchtkastelen.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 141 lezers

André Bruijn

André Bruijn

André Bruijn | Columnist periode 09-2019 tm 05-2023 | Bruijn Management & Ontwikkeling | Organisatieadviseur | Integriteitscoach | Auteur | Gitarist | (Levens)kunstliefhebber