Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

De explosie en dramatische gevolgen waar de mensen in Beiroet voor staan … het raakt ons allemaal. Zo’n gebeurtenis die in kilometers en tijd gemeten ver van Maassluis plaatsvindt heeft qua impact geen afstand nodig om het hart van ieder te bereiken.

Ik loop op straat met de ramp op mijn netvlies, op zoek naar jongeren die met mij hierover van gedachte willen wisselen. Het is 32 graden en kom weinig mensen tegen. In huis, op het strand of in een rijkelijk bos de verkoeling opzoeken lijkt een manier om de warmte te trotseren.

Ik loop weer naar binnen en start m’n computer. In deze column staan jongeren centraal. Dit doet mij stil staan bij de vraag: Wat betekent deze ramp voor de kinderen? Waar zijn ze in beland?

Veel kinderen zijn vermist of op zoek naar hun ouders, ze zijn fysiek gewond maar ook mentaal… in één klap je ouders kwijtraken… heftige beelden voor ogen krijgen… het is moeilijk voor te stellen wat dit van ze vraagt. Daarin meegenomen dat deze ramp een voortzetting is van opgroeien in een land waar de primaire basisbehoefte schaars aanwezig is.

“Meer dan een half miljoen kinderen in Beiroet hebben moeite om te overleven of lijden honger. Als gevolg van de bijna volledig ingestorte economie hebben families geen geld meer voor basisvoeding, elektriciteit, kookbrandstof, hygiëne en water. Zaken die nodig zijn om te overleven. Veel gezinnen zijn door de explosie in één klap hun woning kwijt en hebben daardoor geen dak meer boven hun hoofd.”, aldus Save the Children (werelds grootste onafhankelijke kinderrechten organisatie)

Kortom een voedingsbodem waarin kinderen ernstig getraumatiseerd kunnen raken…

Toch is er ook een tegenkracht aanwezig. Studentenpredikant en docent Wilbert van Saane was in Beiroet toen het intense drama zich voltrok. Hij deelt met de lezers van Trouw wat hij ziet gebeuren:

“Verslagenheid overheerst. Overal hoor je het gerinkel van glas dat wordt opgeveegd. De afgelopen nacht hebben mensen de hele nacht rondgereden op zoek naar medische zorg, want de ziekenhuizen konden de stroom niet aan. Aan de andere kant zie je ook een zekere solidariteit ontstaan, ook tussen bevolkingsgroepen die van nature niet zo gauw bij elkaar over de vloer zouden gaan. Dat doen ze nu wel, buren zoeken elkaar op en vragen hoe ze kunnen helpen. In zo’n rampsituatie gaat het om medemenselijkheid, het maakt niet uit tot welke groep je behoort… Het is een dag van nationale rouw, maar ook van solidariteit.”

Wereldwijd doorleven we met elkaar intense tijden. De beginfase van corona heeft ons laten zien waar we toe in staat zijn: zij aan zij, jezelf in dienst stellen voor het welzijn van anderen… Het is gebleken dat we met elkaar de harmonie van mens, dier en natuur weer in balans kunnen brengen met een mentaliteitsverandering als medicijn. De situaties waarin we terechtkomen lijken onze innerlijke wake-up call te zijn om dat medicijn te activeren.

In gedachten zoom ik uit boven de aarde en zie nog grote tegenstellingen… aan de ene kant overheerst overleven … aan de andere kant genieten van… Visueel maak ik een foto.

Mentale afstand bestaat niet. De impuls van solidariteit, morele en sociale verbondenheid met leven in nood, aansprakelijkheid voor het geheel, het gevoel van saamhorigheid, innige verbondenheid, kameraadschap, er wereldwijd voor elkaar zijn is een mentaliteit die ieders hart overal op aarde kan bereiken. Dit zijn toch de grondpatronen die we uit willen rollen voor onze kinderen?

Een nieuwe fase in de ontwikkeling van de mensheid lijkt aangebroken. Eigen belang moet plaatsmaken voor algemeen belang… we kunnen daar niet meer omheen. Solidariteit als mentaliteit waar jongeren in onze voetstappen kunnen treden en we stap voor stap gezamenlijk groeien naar een mentaal gezonde wereld … immers “mens sana in corpore sano” een gezonde geest in een gezond lichaam… mens, dier en natuur zijn één geheel.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 249 lezers

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

4 Reacties

  1. Corry van Helden
    9 augustus 2020 at 12:11

    Het ontwikkelen van een edel karakter daarentegen, kan leiden tot een harmonische samenleving, ook bij de mensen die elders wonen. Kortom, het karakter van een mens bepaalt mede wat er met andere mensen gebeurt, zelfs als ze op duizenden kilometers afstand leven. We staan in verband met elkaar.

  2. Cees Slob
    9 augustus 2020 at 11:37

    Wat één van ons wordt aangedaan wordt allen aangedaan. Inderdaad er is geen “ik” alleen maar “wij”. De verbondenheid is een feit ook al zien en er aren we die nog niet meteen. Dat we het nog niet zelf ervaren doet niets af aan de feitelijkheid. We kunnen er wel in groeien denk ik om het ons hier steeds meer bewust van te worden. Hoe universeler hoe mededogenden we worden hoe ruimer zal ons begrijp van de situatie die we tegenkomen worden en zullen we er steeds sneller in slagen de verbanden te zien en inzien hoe we tot een actieve bijdrage kunnen komen. We zullen dan gaan inzien dat we onze broeders hoeder zijn.

    • Yvonne
      9 augustus 2020 at 11:43

      Helemaal mee eens met cees slob en heel duidelijk omschreven hoe het er nu voor staat in de wereld en beetje bij beetje wordt de mens in staat gesteld om bewuster en beter met elkaar om te gaan en liefde te voelen ook voor een ander .

  3. Marijke Tennant.
    9 augustus 2020 at 09:25

    Een tijdje geleden schreef ik “waarom schrijf ik een column” ik verwijs naar een boek van Rutger Bregman: de meeste mensen deugen. Precies daar wordt het volgende beschreven. Er is een dunne toplaag die protesteert, gaat lopen rellen, demonstreert enz. Helaas krijgen die ook de meeste aandacht. Daaronder is een veel grotere laag die ineens heel sociaal wordt. Gaat lopen vegen, gaat lopen zorgen. Kijk ook maar wat er in Maassluis gebeurde wat er voor initiatieven er ontstonden na de corona uitbraak. Het maakt kennelijk niet uit wat voor soort ramp er gebeurt.