Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Na een winterse lockdown gaat het land gelukkig weer een beetje van slot. Winkels openen hun deuren weer, sportscholen zijn gevuld met goede voornemens en de kapsalons knippen er weer op los. Helaas staat de culturele sector en de horeca nog even in de wacht. Hopelijk kan volgende week ook daar weer het licht aan, want wát is het een gemis. Om het wachten te verzachten ben ik gaan graven in mijn geheugen. Want hoe komt het eigenlijk dat ik zoveel geef om de wondere wereld van kunst en cultuur?

Een groot deel van het antwoord kan waarschijnlijk gevonden worden in het feit dat ik als kind bijna letterlijk meegezeuld ben langs allerlei vormen van cultuur in en om Maassluis. Dit klinkt wel meteen heel dramatisch, maar ik vond het leuk hoor! Eén van mijn eerste herinneringen brengt mij naar theater Koningshof. Als klein jochie zat ik hier in het rode pluche terwijl op het toneel de blauwe hond en roze kat van ‘Prins en Ploes’ allerlei avonturen beleefde op hun boerderij. Ook al zijn het gewoon acteurs in bloedhete pakken die iedere dag hetzelfde stukje opvoeren, voor iedereen in de zaal was het echt.

En ook in de buitenlucht waren er zat avonturen te beleven. Zo weet ik nog dat we tijdens het Doorzomer festival aan de Waterweg bijna dagelijks in het gras zaten om een voorstelling te bekijken. Door al die magische ervaringen was het ook niet zo gek dat ik uiteindelijk zelf ook toneel ben gaan spelen. De eerste keer was bij Maskarade toneel in het Arie de Groot Huis. Ik kwam midden in de repetitieperiode binnen en kon meteen aansluiten bij een voorstelling. Binnen no-time stond ik vol zenuwen backstage in het Schuurkerkje. Vlák voor ik op moest, kwam ik erachter dat ik een belangrijk attribuut waar ik in de scène naar verwijs was vergeten te pakken. Er was geen tijd meer, dus ik moest mij er maar doorheen slaan en dat heb ik gedaan. Vanaf dat moment is mijn theaterhart gaan kloppen en dit is tot op heden alleen maar sterker geworden.

Maar ook andere vormen van cultuur hebben mijn pad gekruist. Ik weet nog goed dat we in groep 6 visite kregen van kunstenares Friedie Kloen. Zij vertelde over wat kunst was en na afloop mochten we zelf aan de slag met stukjes speksteen en een grote verzameling vijlen. Meteen heb ik thuis ook een setje gekocht en in de zomervakantie ging ik aan de slag om primitieve kikkers, honden, haaien en andere figuren te maken (het bewijs ligt nog thuis). Verder zijn we met school ook regelmatig naar museum Maassluis gegaan. Terwijl alle andere kinderen verveeld in een hoekje zaten te wachten stond ik met grote ogen te luisteren naar alle verhalen. Dit was hetzelfde tijdens de vele keren dat ik door de stad rondgelopen heb tijdens de kunst en atelierroute. Elk jaar gingen we weer langs bij de kunstenaars en ateliers om te zien hoe die prachtige schilderijen, beelden en foto’s tot stand gekomen waren. Vooral de werken van Bas Verkade, in mijn ogen de Dali van Maassluis, spraken erg tot mijn verbeelding. Eén van zijn werken heb ik zelfs een keer omgeknutseld tot een 3D bouwwerk als Sinterklaas surprise.

Maar goed, ik zou nog hele hoofdstukken kunnen schrijven over alle culturele hoogtepunten die niet aan bod zijn gekomen. Denk aan alle lampionnenoptochten tijdens de Furieade, aubades in de vroege ochtend op koningsdag of juist midden in de nacht kerstliedjes zingen. Wie weet marcheren die ooit nog eens voorbij in een andere column. Voor nu ga ik verder met wachten tot al dit moois weer in een spotlight komt, want wat er ook gebeurt: The Show Must Go On!


Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 167 lezers

Robin Sterrenburg

Robin Sterrenburg

ROBIN STERRENBURG| Marketing & publiciteit bij Stadsgehoorzaal Vlaardingen | Media en Journalistiek, MA | Algemene Cultuurwetenschappen, BA

2 Reacties

  1. 19 januari 2022 at 00:37

    Robin, ik ben het eens met wat je schrijft in je column. Cultuur, en dan met name theater, zit ook in mijn bloed en ik hoop over een paar weken eindelijk weer onze voorstelling ‘Herfst’ in ons leuke Theater Schuurkerk te kunnen spelen. En hopelijk is dan ook deze 3e voorstelling weer uitverkocht. Een pauze van ruim twee jaar is wel erg lang als je een serie voorstellingen speelt.

  2. Aad Rieken
    18 januari 2022 at 09:50

    “Voor Horeca & Cult-‘uur’ van de waarheid!”