Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Afgelopen vrijdag was de uitreiking van de koninklijke onderscheidingen door de burgemeester in de Groote Kerk in Maassluis. Maar liefst 17 Maassluisers werden hier gedecoreerd. En wat je er ook van vindt, zoals de man uit Franeker die tijdens de uitreiking liet weten geen prijs te stellen op een lintje omdat hij niets had met het Koningshuis, ik vind het een heel mooie manier van waardering geven aan mensen die een groot deel van hun leven in het teken hebben gezet van het vrijwillig helpen van andere mensen.
Of dat nu op het gebied van sport, cultuur, verzorging, EHBO, de kerk, zeekadettenkorps, belastinghulp, kunst of andere zorg om de medemens gaat, wat hen bindt is het vrij van voorwaarden helpen van de medemens, het ondersteunen of opstarten van initiatieven, het bijdragen aan de samenleving op totaal vrijwillige basis. Soms wel tientallen uren per week en vaak al tientallen jaren lang.
Zelf was ik aanwezig omdat mij gevraagd was (door de aanvrager van het lintje) om in een ondersteunende brief aan te geven waarom ik het, vanuit mijn functie als directeur van de bibliotheek, belangrijk en terecht vond dat Jan van de Hoek een koninklijke onderscheiding verdiende. Ik heb dat met alle plezier en onderbouwd gedaan. Jan geeft al jarenlang gratis hulp aan mensen die hulp nodig hebben bij hun belastingopgave of bij het aanvragen van toeslagen. Heel belangrijk werk want veel mensen hebben hier enorme moeite mee en het betreft hier maar al te vaak mensen die het (financieel) toch al vaak moeilijk hebben. Jan doet dit (en nog een aantal andere vrijwilligerstaken) al jaren lang en de laatste jaren in de bibliotheek. Wij zijn heel blij met hem en wat hij doet dus een ondersteuning was snel en vanuit het hart geschreven.
Toen ik aan mijn moeder van eind tachtig vertelde dat ik bij de lintjesuitreiking was geweest vertelde zij, dat ze na 27 jaar vrijwilligerswerk te hebben verricht in een ouderencentrum (tot haar 83ste!) van de leiding een bedankje kreeg en dat was het.
En ik ken verhalen die zelfs schrijnender zijn, die helemaal zelfs geen bedankje kregen na tientallen jaren zich vrijwillig ingezet te hebben. Ik sprak er met mijn moeder over, dat een lintje je gegund moet worden en, en dat is misschien nog wel belangrijker, dat er iemand moet zijn die de moeite voor je wil nemen het aan te vragen.
Er zijn zoveel mensen die zich belangeloos inzetten, vaak jarenlang, voor hun medemens die geen lintje krijgen. Ik vind een lintje meer dan een koninklijke onderscheiding, ik vind het een waardering van de mensen die je zien en horen, en die je waarderen. Dat wens je iedereen toe die zich inzet voor een ander. In die zin zijn die 17 mensen in Maassluis er afgelopen vrijdag natuurlijk eigenlijk veel te weinig.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 148 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.