column nr: 34

Het heikele punt dat ik wil aankaarten zijn huisjesmelkers (lees investeerders), de macht van de makelaar maar ook de macht van de verkoper. Het zal de nodige discussie opleveren, maar alla. Wat is, in mijn ogen, de maatschappelijke rol van die 3 partijen? Dus investeerder, makelaar en verkoper. Of bestaat dat niet, doet een ieder gewoon wat hij of zij wil?

Amsterdam, Rotterdam, het Westland, vele grote (aantrekkelijke) plaatsen of gebieden zijn “doelwit” van (privé) investeerders. Het grote geld weet niet wat te doen met dat grote geld. Op de bank krijgen ze nauwelijks rente en wellicht zullen ze moeten gaan betalen voor hun geparkeerde miljoenen. Tja, wat kun je dan beter doen dan, inderdaad, pandjes opkopen. Dus investeren en flink geld opstrijken. Je stopt er zoveel mogelijk personen in, iedere maand wordt het huurbedrag op de investeerders rekening gestort.

En dan wordt je als investeerder vaak een “pain in the ass” voor diegenen die naast het pandje wonen waarin is geïnvesteerd. Maar daar kijkt die investeerder niet naar, het zal hem/haar worst zijn. Immers die investeerder woont er niet en het is dan de ver van mijn bed show voor hem/haar. Gevolg is dat hele blokken of straten in handen zijn van investeerders. Daardoor worden voor absurde bedragen panden aangeboden met vaak achterstallig onderhoud, omdat de investeerder maar één doel heeft bij onderverhuur:  geld verdienen en zo weinig mogelijk investeren in onderhoud.

Als wij dachten in Maassluis de dans te ontspringen wat betreft investeerders die goedkope appartementen, eengezinswoningen en/of panden opkopen, helaas. Waren het in de jaren 80 en 90 de Zweden en Duitsers, nu timmeren Chinese en Turkse investeerders ook hard aan de weg. Daarnaast is er nog een scala aan privé investeerders. Het is een soort Nederland in de uitverkoop. Het (op)kopen van een pand In Maassluis door investeerders gebeurt vaak zonder dat jij en ik het weten. Dan sta je, als buren, voor een voldongen feit waar geen ene moer meer aan te doen is.

© PR

© PR

Er is een groot risico dat jouw huis onverkoopbaar wordt of dat het minder op zal leveren. Of is de volgende stap dan, bij het niet verkocht krijgen van jouw woning, ook verkopen aan een investeerder? Maatschappelijk gezien is er een enorme behoefte aan (betaalbare) huur- en koopwoningen. Vele Sluizers op leeftijd wonen in te grote huur- of koophuizen. Er is een enorme behoefte aan (kleinere) betaalbare woningen of appartementen, al dan niet huur of koop. Veel jonge gezinnen of zogenaamde starters zien kansen aan hun neus voorbijgaan doordat investeerders hen voor zijn met het makkelijke geld.

VRAAG 1: Heeft een makelaar een maatschappelijk rol in deze tijd van krapte op de markt?

Het doel van een makelaar is de gevraagde verkoopprijs zien te bereiken én, zakelijk gezien, dit het liefst in een zo kort mogelijke periode. Immers snelle verkopen zorgen voor zichtbare doorstroming van het aanbod en in een korte tijd wordt snel geld verdiend. Zeker vergeleken met jaren terug. Denk je dat een makelaar wakker ervan ligt als hij een huis naast jou verkoopt aan een investeerder? Ik vrees van niet.

Worden er onderlinge afspraken gemaakt tussen investeerders en makelaars? Ik kan mij zo voorstellen dat bij de aankoop van een pand een investeerder een soort “handjeklap” doet met een makelaar. Immers snel zaken doen met een investeerder levert wellicht nog meer snelle verkopen op. Een makelaar behoort transparant en objectief te zijn naar verkoper en koper, open en eerlijk. Hij dient alle partijen een kans te geven een pand te kunnen bezichtigen, een bod te kunnen doen en/of verder te onderhandelen. Maar hij dient ook de vraag te stellen of de verkoper zijn of haar huis wil verkopen aan een investeerder. Hij dient in mijn ogen ook de verkoper voor te lichten over de eventuele gevolgen van het verkopen aan een investeerder voor zijn of haar buren.

Ik vraag mij af of dit in de praktijk ook zo gebeurd, ik heb enorme twijfels hierover gezien de verhalen die in Maassluis rondzingen.

VRAAG 2 : Heeft een verkoper een maatschappelijk rol bij de verkoop van zijn of haar pand?

Ja, ik vind van wel. Stel dat wij ons huis zouden willen verkopen, dan geven Arie en ik een makelaar geen cart blanche. Wij zouden ons huis niet blind verkopen aan de hand van de hoogste bieding. Gezien de krapte op de markt zouden wij ons huis gunnen aan een jong gezin, de zogenaamde starters op de markt. Ons huis heeft een geschiedenis, van mooie en minder mooie momenten, maar er zit ook ontzettend veel liefde in. Wij zouden ons huis dan ook nooit aan een investeerder verkopen. Wij zouden dat onze buren nooit aan doen. Klinkt dat te lief misschien? Mag, maar dit is echt mijn mening.

Maar er bestaat ook nog zoiets als fatsoen. Het fatsoen hebben om te zorgen dat je een pand achterlaat zonder dat er wellicht te verwachten problemen ontstaan voor je buren waar je heel lang naast hebt gewoond. Het kan zijn dat je een rot hekel hebt aan je buren, dan zal het jou als verkoper ook een rot zorg zijn wie er dan in het huis komen te wonen. Gelukkig geloof ik in karma: dat wat je geeft krijg je terug.

VRAAG 3: Wat is de maatschappelijke rol van een investeerder?

Het is de vraag of die investeerder zich daar mee bezig houdt, het vullen van de bankrekening gaat te allen tijde voor. Maar toch, er zijn uitzonderingen. Mij komt een verhaal ter ore van een investeerder die een appartement had gekocht in Maassluis. Bij de stijging van de marktprijzen verkocht de beste man dit appartement, tegen een mooie winst, aan iemand die hij dat gunde. Hij had meer voor zijn appartement kunnen krijgen. Kijk, dat zijn nu mensen naar mijn hart. Niks het opstrijken van het grote geld en steeds meer en meer willen. Ietsje minder ontvangen kon ook, vond hij. Het feit dat hij iemand zijn “appartement” gunde doet mij als mens goed.

Ik heb mijn mening geventileerd, ik sluit af dat ik als burger zeer blij ben dat het door de PvdA, wethouder Sjoerd Kuijper, voorgestelde voorbereidingsbesluit over bewoning is aangenomen. Naar ik begreep was alleen GroenLinks tegen …

Gut… laat mij dat als burger nou totaal niet verbazen.


© TenFiftyNine

Editor's Rating

Man en paard noemen. pijnpunten in Maassluis aanwijzen. Als Yvonne het zou willen, kon ze zo de politiek in om alle ongerechtigheid de stad uit te jagen.
Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020

4 Reacties

  1. Martina van Vliet
    12 oktober 2019 at 14:36

    Dit is absoluut een punt dat op de agenda moet!! De starters vissen voortdurend achter het net, omdat er “blind” 10.000 euro meer wordt geboden dan de hoogste bieder. En wordt het huis naast je verkocht, blijk je ineens een variatie aan komende en gaande buren te hebben. M.i. is dit gemakkelijk te voorkomen door te eisen dat de kopers er verplicht zelf in moeten gaan wonen, gedurende een bepaalde periode. (tenzij er dringende redenen zijn dat er weer verhuisd moet worden)
    Onderverhuur e.d. laten een wijk verloederen, want er is totaal geen onderlinge verbondenheid meer tussen mensen die in dezelfde straat en wijk wonen. Je kent elkaar niet eens meer dan. En tijdelijke bewoners boeit het totaal niet of de straat schoon blijft en of er ongure types rondlopen.
    Ik hoop echt dat dit probleem opgepakt gaat worden door de gemeentebestuurders!!

  2. Loek Molmans
    12 oktober 2019 at 13:54

    Ja Yvonne, de verkoper gaat voor het meeste geld zeker als hij naar een andere woonplaats gaat en de makelaar in de sociale rol ben ik nog niet tegen gekomen.

  3. Marja Gerkema
    12 oktober 2019 at 10:11

    Dus allemaal: hup, naar de ronde tafel conferentie….

  4. J van den Hoek
    12 oktober 2019 at 09:55

    Ik hoop wel dat deze maatregel gaat werken, als er niet gehandhaafd gaat worden zoals bij de winkel openingstijden een groep wel de andere niet, heeft ook dit geen enkele zin.