Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Jongeren

Waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal?  Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen.  Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom!

column nr: 34

Herkennen jullie dat gevoel? Je kijkt om je heen, volgt het journaal… ziet de meest verschrikkelijke beelden… te bizar! En het vooruitzicht … de oplossing daarvoor? Dat blijkt niet zo makkelijk te zijn. Logisch want deze vraagstukken vragen een radicale omkeer in ons denken en handelen, deze vraagstukken zijn nooit op te lossen wanneer we dezelfde ideeën volgen waar vanuit we de wereld hebben opgebouwd.

Ik herinner me dat toen ik jong was niets begreep van al dat lijden om me heen. Hoe konden mensen elkaar het zo moeilijk maken? Niet alleen mensen onder elkaar maar ook voor de dieren… Als ik langs de Waterweg liep zag ik al die schapen op de dijk grazen die naar mijn idee niet de zorg kregen die ze nodig hadden.

Waarom kon de eigenaar hier zomaar mee wegkomen? Ik deelde mijn zorg, maar dat maakte geen verschil.

Moedeloosheid zou een gevolg kunnen zijn van al de informatie die jongeren over zich heen krijgen. Soms lijkt het alsof ze zich alleen maar bezig houden met hun telefoon en andere zaken die volwassenen niet meer belangrijk achten. Echter het gesprek aangaan en vragen hoe ze naar wereldse zaken kijken, maakt hun idealisme zichtbaar wat verscholen ligt achter hun gedrag.

Dat jongeren iets in bewegingen kunnen brengen en met de juiste stimulans en motivatie het verschil kunnen maken, wil ik graag in de komende columns laten zien.

Ik ga op zoek naar jongeren die hun hart volgen en bewust ervoor kiezen om een bijzonder en zinvol bestaan te leiden.

Ik begin met onze toen nog 18 jarige Maggie Doyne. Zij is weliswaar van Amerikaanse afkomst maar om wereldproblemen op te lossen hebben we wereldse pioniers nodig.

Wellicht kennen jullie haar al, Noortje Dessing had haar tijdens één van haar reizen ontmoet en haar aan Nederland geïntroduceerd als een inspirerende jongere. Maggie besluit op haar 18de met haar backpack naar Nepal te reizen.

Daar komt ze op een droge rivierbedding honderden kinderen tegen die van stenen grind maken om dat vervolgens te verkopen voor $ 1 per dag waarvan ze alleen maar eten konden kopen.

Tussen al die kinderen valt haar oog op een jong meisje, Maggie’s hart was geraakt.

“Ik kan nooit al die honderden kinderen helpen maar stel dat ik dit ene kind wel een ander leven kan geven”

Ze regelt dat dit jonge meisje naar school kan. Het begin van een grote beweging waarin vele kinderen een beter bestaan krijgen.

De tweede stap volgt. Zij realiseert zich dat al deze kinderen een thuis nodig hebben en een familie, vele kinderen zijn daar immers ouderloos. Ze besluit daar te gaan wonen en start haar Kopila Valley Children’s Home project.

Zo adopteert ze 51 weeskinderen die zij opvoedt alsof het haar eigen kinderen zijn.

Maggy word een super mamma in hart en nieren!

Mooie gebeurtenissen volgen elkaar op maar ook komt ze voor grote beproevingen te staan.

Één van haar kinderen komt op jonge leeftijd te overlijden door een ongeluk.

Als baby’tje werd hij zwaar ondervoed en uitgedroogd bij haar gebracht, hij moest vechten voor zijn leven maar met haar zorg en liefde kwam hij er bovenop. Tot het ongeluk heeft ze hem een kort maar liefdevol leven kunnen bieden.

Intens verdriet brengt haar compleet uit balans. Toch krabbelt ze langzaamaan uit haar diepe dal. Haar verantwoordelijkheid en toewijding naar de kinderen toe is sterker dan haar moedeloosheid en depressie wat haar gevangen hield.

‘Doe wat je graag wil doen en bekommer je om anderen’ is haar wijze raad.

Deze kracht heeft haar in staat gesteld om verder te gaan en uiteindelijk een school te bouwen waarin nu honderden kinderen gratis onderwijs en voedsel krijgen.

Dit alles in samenwerking met vele local’s die met hart en ziel meewerken om dit project voor al die kinderen te doen slagen. Maar hier blijft het niet bij:  als een inspirerende kracht trekt ze wereldwijd vele mensen aan, die ieder op hun eigen wijze haar ideaal ondersteunen.

Ze bouwt een kliniek, een safe house voor jonge meisjes en een centrum waar vrouwen leren om economisch onafhankelijk te worden. Haar inspirerende levenskracht blijkt ook het idealisme in kinderen wakker te maken. Sommige kinderen verlaten met een diploma Kopila Valley. Ze verspreiden zich verder over de wereld om daar op hun manier het verschil te maken.

Dit proces lijkt voor Maggie een natuurlijke beweging te zijn. Ze omschrijft dit als een rimpel effect: je brengt iets in beweging wat zich steeds verder uitbreidt en daardoor steeds meer gaat veranderen.

Ze gelooft dat de toekomstige leiders van Nepal op haar school zitten en bij haar wonen. Vol bewondering kijkt ze toe hoe zij de gemeenschap, dat land en de wereld vooruit zullen helpen, in welke functie dan ook.

Haar advies voor degene die net als zij iets willen doen aan de grote armoede in de wereld is: “Volg je hart, doe waar je van houdt en voor bijna alle problemen is onderwijs meestal de oplossing”

Onderwijs kan een nieuwe generatie met nieuwe ideeën voeden waar vanuit de wereld opnieuw kan worden opgebouwd. Onderwijs kan het morele aspect in jongeren wakker maken en ze ruimte bieden om hun hart te volgen. Ik sluit af met de woorden van Maggy:

‘We believe that in the blink of an eye, we can all make a difference’

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 506 lezers

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

1 Reactie

  1. Cees Slob
    18 mei 2020 at 19:06

    We kunnen altijd zoveel meer doen als we in eerste instantie aan onszelf denken. We hoeven niet zelf een kindertehuis te starten, maar we kunnen in deze rubriek geïnspireerd worden door mensen als Maggie. Ontmoeten we niet allemaal regelmatig mensen in ons eigen leven die ook wel wat steun in hun leven kunnen gebruiken? Een vriendelijk woord, een groet, een glimlach, dat kleine gebaar, dat kleine beetje warmte kan het verschil maken. We moesten alleen eens weten hoeveel mensen snakken naar een beetje menselijk contact. Vergeet in dit geval niet de mensen met wie het soms een beetje schuurt in het contact. Zij zijn je leraar en helpen je belangrijke levenslessen te leren.