Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Nu de pensionering van de babyboomgeneratie vrijwel voltooid is, zien we welk gebrek aan inzicht er is in onze maatschappij. Zij bepalen getalsmatig wat gewenst is, wat er mis is in de maatschappij en waar het geld heen gaat. Anderzijds dragen ze alleen nog bij via vrijwilligerswerk. Voor de rest kosten zij geld.
Ik behoor zelf ook tot die groep en merk om mij heen in de vriendenkring dat we een gezamenlijk beeld hebben over ons generatie: comfortabele oude dag en toch ontevreden.
Onze generatie heeft gemiddeld gesproken een meer dan redelijke inkomen: AOW en aanvullend pensioen, vaak van twee personen. Daarnaast is er in ons land een minderheid aan rijken en aan armen. Voor de laatsten is er de voedselbank, bijdragen uit fondsen en huursubsidies.
De woonwensen (lees klachten) over het woningenbestand in de eigen gemeente worden veelal veroorzaakt doordat de babyboomer blijft zitten waar hij zit. Er zijn te weinig seniorenwoningen om kleiner te gaan wonen, hoe graag we ook willen. Dat zet extra druk op de wachtlijsten.
De e-bike community bepaalt het beeld en de (on)veiligheid op de fietspaden. Ik maak mij zelf ook wel eens schuldig aan te hardrijden. Gelukkig draag ik een valhempje en dat heeft mij al eens gered.
Op cultureel terrein zien we vaak dezelfde mensen op exposities. Bij voorstellingen is dat logisch omdat deze meestal een specifiek doelgroep trekt. Als ik naar de dokter of het ziekenhuis ga, zie ik een meerderheid aan senioren die daar in de wachtkamer zit. Kijk ik naar het winkelend publiek in de supermarkt dan zijn het overdag voornamelijk senioren. Het zijn ook diezelfde senioren die moeite hebben met de selfscan kassa. Zij stuntelen wat af.
Allles bij elkaar vind ik dat wij een verwende generatie zijn die het meest gebruik maakt van de voorzieningen (zorg, cultuur, OV, AOW etcetera) die betaald wordt door de werkenden. Anderzijds wordt er door “de oudjes” best veel geklaagd. Waarom vraag ik mij dan af.
Ik vraag mij op moment van schrijven af of wij feitelijk een blok zijn aan het maatschappelijk been met onze woonwensen, culturele wensen enzovoort. Ik zeg niet dat ik hiermee een afgewogen oordeel onder woorden breng. Wellicht komt het door deze koude donkere week voor Blue Monday. Hopelijk is het een tijdelijke sombere stemming. Misschien moet ik maar een vakantie boeken om deze maand nog naar Spanje te gaan. Vrienden van ons wonen er aan de Costa Brava. Ik ga met hen bellen.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 175 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Goedemorgen Mevrouw Wittevlo-Nowé,
Ik zou nog terugkomen c.q. mening geven op uw column had ik gisteren beloofd…bij deze:
Om het simpel te houden, zal ik al uw kolommetjes even langsgaan en daar een gerelateerde persoonlijke kort maar krachtige mening over geven:
Kolom1: Ik zou geld kosten? Ik dacht juist dat na 48 jaar zonder onderbreking met mijn handen in de techniek gewerkt(!) te hebben had bijgedragen aan de economie, aan de opbouw van dit land. Of was de bedoeling dat ik tot mijn dood zou moeten blijven werken?
Kolom2: Een comfortabele oude dag en toch ontevreden?
Nou nee hoor, ik ben uiterst tevreden over mijn bergen aan vrije tijd en financiële toestand daar ik zelf en voor andere gepensioneerden voor gezorgd heb.
Waarom ik niet ontevreden ben…..? 1: Het maandelijks ontvangen van AOW en aanvullend Pensioen, van twee personen…mijn vrouw en ik.
Dus geen klagen, met de kanttekening dat wij daar samen tijdens onze werkzame tijd premie(!) voor hebben afgedragen.
Kolom3: U spreekt van een minderheid aan rijken en aan armen in Nederland.
Vind u meer dan ruim 1,2 miljoen (en groeiende) mensen die van een voedselbank afhankelijk zijn een minderheid?
Met 177 voedselbanken in dit land waarvan er 6 hier in de regio te vinden zijn, waar 1.2 miljoen mensen genoodzaakt zijn deze te bezoeken dus leven onder de armoedegrens vind u een minderheid?. De voedselbank helpt wekelijks 120.000 mensen met voedselhulp en gaat zo voedselverspilling tegen.
Ja kom nou , “gaat voedselverspilling tegen”…wie dit verzonnen heeft gun ik zelfde voedselbank!
Kolom4: Woonwensen…..(lees klachten) Inderdaad mijn vrouw en ik blijven zitten (lees leven) in ons kleine maar groot genoeg (afgeloste) huisje. Dus erg jammer van die druk.
Natuurlijk stellen wij ons open als iemand ons een even groot huisje in een rustig gebied aanbied waar alles beganegrond geregeld is, mochten we beiden slecht ter been worden.
Kolom5: De e-bike community. Ik fiets niet meer, wel gedaan…in de zomermaanden…naar de Zuid-Hollandse eilanden zo’n 70 km per dag.
Ik hou/moet nu met arendsogen de zelfmoordfietsers in de gaten die prompt en zonder oogcontact voor mijn Motorkap/Grill van mijn auto verschijnen ten einde ik deze niet het licht uit hun ogen te doof. Dus geen geen valhelmpje nodig.
Kolom6: Om te beginnen maak en zal ik géén gebruik maken van de zelfscan zolang het mogelijk blijft om bij de kassa’s af te rekenen.
Nou kom ik niet elke dag bij mijn arts of ziekenhuis, maar mijn ervaring is dat ik gemêleerd publiek zie in de wachtkamer van de arts of aankomsthal van het ziekenhuis te Schiedam. Wat mij alleen wel opvalt in de aankomsthal van het Vlietelandziekenhuis is dat er overdadig veel moslim-families aanwezig zijn die je uiteraard kunt herkennen aan hun hoofddoek en hun partner die dan 2 meter afstand houd.
Kijk ik naar het winkelend publiek in de supermarkt dan zijn het overdag voornamelijk senioren… dat klopt, gezien de jongeren schijnbaar op hun werk aanwezig zijn net als ik in het verleden.
Kolom7: Dat wij ouderen/gepensioneerden een verwende generatie zijn die het meest gebruik maakt van de voorzieningen (zorg, cultuur, OV, AOW et cetera) die betaald wordt door de werkenden,daar ben ik het dus niet mee eens…totaal niet mee eens zelfs. (zie kolom 1 en 2)
Kolom8: En Oja, u moet zeker uw vrienden bellen en een vakantie boeken, want ik denk dat u het verdiend hebt als huisvrouw of door uw werkverleden.
Vriendelijke groet,
M. de Jong
[MODERATOR – de chronische tekstenjatter slaat ook nu weer toe, hem ontbeert zoals bekend een eigen visie
hij plukte deze keer zijn teksten uit: https://www.frontnieuws.com/iets-verloren-nooit-meer-terug-te-vinden/ ]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Senioren.
De verzinsels van een utopische toekomst die ooit beloofd was, blijven niettemin hun verleidelijke greep op onze psyche behouden.
Waar we nu staan, is waar we altijd hebben gestaan: in het drijfzand van de tijd. Een passeren van de wacht; één wereld die vervaagt, diep in de langzame, afnemende burn-outfase, het natuurlijke proces van verval en vernieuwing, terwijl het ons meeneemt naar de volgende, nog te ontkiemen, groene scheuten.
Een gevoel van iets dat verloren is gegaan en nooit meer zal worden teruggevonden, iets waar we tegenwoordig allemaal mee te maken hebben.
Mijn klaagzang komt later.
Eerst even bijkomen van mijn nachtelijk bewusteloosheid.
Koffie doet goed zegt men.