Column(353): Het einde van de PvdA Maassluis

column nr: 353

Ik moest laatst terugdenken aan 2019 toen hij mijn stamcafé binnenstapte. Het was een zomerse middag. Ik schoof net mijn cappuccino terzijde terwijl hij aan mijn tafeltje plaatsnam.

Hij groette vriendelijk maar kort en zei toen: “Fijn dat u mijn verhaal wilt aanhoren. Kunt u niet eens aankaarten dat die zogenaamde socialisten in 2018 een kandidaat aan de kant schoven omdat hij een kandidate van een andere partij had bedreigd?”

Ik keek hem verwonderd aan en reageerde rustig: ”Dat had ik toen moeten weten, dan had ik erachteraan kunnen gaan. Nu hebben ze dat natuurlijk allang in de doofpot gestopt.”

Hij was niet uit het veld geslagen en vervolgde: “En dat drugsakkevietje met dat café dat die andere rooie rakker net had verkocht? Is dat niet een reden om ze aan de schandpaal te nagelen?“

Ik schudde met mijn hoofd: “Helaas voor u, ook dat is alweer te lang geleden. Bovendien heeft onze rooie burgemeester destijds zijn partijgenoot vrijgepleit.”

Ik nam een slok van mijn koffie. Hij liet zich niet ontmoedigen: ”Laten we het dan eens hebben over de sociale bouwplannen. U weet wel die rooie rakkers die om het hardst roepen dat drieendertig procent van de woningen in Maassluis voor de sociale sector bestemd moet zijn. Zowel de vorige wethouder voor huizenbouw – die met die eeuwige rooie sjaal – als de huidige hebben vrome praatjes rondgestrooid, maar maken het geen moment waar. Neem Wilgenrijk, Noorddijk en straks De Kade. Wat ze daar bouwen is voor de gemiddelde mens onbetaalbaar. We worden gepiepeld waar we bijstaan!”

Weer moest ik hem teleurstellen: “Weet u, de huidige wethouder was voorheen secretaris van de Tweede Kamerfractie van de PvdA. U weet hoe Asscher, ex minister van Sociale Zaken, als fractievoorzitter steeds vrome praatjes hield over de toeslagenaffaire alsof hij een buitenstaander was destijds. Dan weet u van wie de huidige wethouder het communicatiespelletje heeft afgekeken. Ook hij speelt de geboren onschuld. Dat wordt ‘m niet.”

Hij keek ontmoedigd en verzuchtte: “Kunt u nu echt niet die partij het laatste duwtje richting afgrond geven? Kijk eens wat die rooie sukkels doen met het Stadshart! Kijk maar op de site van Sluispolder-west het staat er zwart op wit! Weet u dat het daar in 2021 helemaal misgaat. Ik heb nog niets van de gemeenteraad gehoord over het gebouw van De Vliet dat ze willen slopen. Iedereen die ik spreek, vindt het echter een schande dat het gebouw tegen de vlakte moet. En wat willen ze ervoor terugzetten: onbetaalbaar dure woningen en een paar appartementen voor de sociale sector. Boven een supermarkt. Lekker elke dag de vers vrachtauto voor je deur. Sociaal hoor.”

Ik aarzel: “U heeft daar wel een punt. De wijk en dus het stadshart dreigen definitief te gronde te gaan. Aan grootse rooie waanideeën. Die partij zou zich eens echt onder de bevolking moeten begeven en dan zinnige vragen moeten stellen. Het enige wat we nu steeds horen is dat die partij met een handje rooie rozen een woonbuurt bezoekt, roept dat ze goede gesprekken hebben gehad en informatie meeneemt naar het stadhuis. Echt niet. Je merkt er nooit iets van. Pas als een probleem geëscaleerd is, stellen ze vragen onder het mom van we hebben geluiden uit de stad opgevangen die ons tot deze vragen noodzaken. Ze luisteren maar doen er geen drol mee.”

Hij kijkt hoopvol: “En die rooie burgemeester die al sinds 2018 roept dat hij het Stort gaat zuiveren van de drugshandel? Heeft u enig idee hoeveel van de bedrijfspanden daar worden gebruikt als beleggingspand om geld wit te wassen?”

Ik wist niet wat ik met zijn informatie moest. We gingen dan ook zonder concrete vervolgafspraak uit elkaar.

Ik zou hem nu anno 2021 graag nog eens spreken, maar helaas is hij al een tijd niet meer onder ons. Moet ik hier en nu postuum namens hem dat laatste duwtje geven of laten we dat over aan DENK? …

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗