Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Afgelopen zaterdag liep ik met mijn broer door de Koningshoek op jacht naar Moederdagmateriaal. Het doel wat ik voor ogen had was een boekenbon, maar op weg naar dit eindpunt werd in de boekenwinkel mijn aandacht gegrepen door een tafel vol met boeken uit één serie. Het eerste boek uit de reeks had ik al gelezen, dus de winkel stond meteen al 1-0 voor in deze strijd om mijn portemonnee, maar vervolgens gingen ze meteen door naar een volledige houdgreep toen ik de sticker zag met daarop de magische woorden “3 boeken voor €22,-“. Zonder dat ik er ook maar iets tegen kon doen gingen mijn handen richting boek twee, drie en vier uit de reeks en liepen mijn voeten naar de kassa.
Voor ik het wist liep ik breed glimlachend en zonder enig schuldgevoel de winkel uit met de jackpot in mijn tas. Het geluk wat dit soort impulsen op kan leveren is enorm en daarom pleit ik ervoor dat iedereen wat vaker gaat luisteren naar die innerlijke stem. Zeg in plaats van “nee bedankt” eens wat vaker “ach, waarom ook niet!” Er kunnen namelijk zoveel leuke dingen gebeuren als gevolg van dit soort keuzes.
Zo kwam er laatst via mijn werk een uitnodiging om naar het Musical Awards Gala te gaan in Ahoy. Eerst dacht ik “ja leuk, maar wel heel veel gedoe met die hele black tie dresscode, ik kan het ook gewoon lekker vanaf de bank bekijken”. Maar met wat hulp van collega’s die ook interesse hadden, won de impuls toch. Zo kwam het dat ik op jacht ging naar een smoking – al was dat nog best lastig door een landelijke run op pakken nu alles weer doorgaat – en ik vervolgens in die smoking de metro in stapte voor een fantastische avond vol glitter en glamour in een enorme zaal vol gelijkgestemden.
Of wat dacht je van het moment dat ik plots rondliep in een leeuwenmascottepak tijdens een kindertheatermiddag in plaats van dat ik op kantoor achter mijn laptop zat omdat de collega die de rol eigenlijk zou spelen licht verkouden was? Vol enthousiasme dook ik dat bloedhete pak in om vervolgens het toneel te betreden en honderden high-fives, boks’en en knuffels te geven. Een nadeel was wel dat ik zelf totaal niets zag, maar dit kon de pret niet drukken. Vooral niet wanneer je met een enorm breed hoofd van zo’n 6 kilo door een smal gangetje moet lopen of je probeert te ontdekken welke kant je op moet kijken om op de foto te gaan met kinderen terwijl je de camera niet kan zien…
Laten we met zijn allen afspreken om dit soort impulsen wat minder te onderdrukken en er gewoon in mee te gaan, want geloof mij: alles wordt er zoveel leuker van!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 159 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
1 Reactie
“Impuls(l)iever?!”