Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 44

(KLIK)

Het Solo Leven

Ik woon nu, even denken, zo’n 15 jaar solo. Heerlijk, laat mij maar lekker met rust na een drukke dag. Alleen bemerkte ik, met name deze winter, dat het ’s avonds toch wel stil was. En heel goed zorgde ik toch ook niet voor mezelf. Kant en klaar maaltijd en direct erna in bed. Want wat doe je op een bank als je bed veel lekkerder ligt en zit? Daarom.

Je zou het niet denken, maar de Corona-quarantaine vond ik heerlijk. Nog steeds geen enkel probleem met alleen zijn. Al ga je uiteindelijk wel tegen jezelf lopen praten. En tegen de konijnen. En in feite tegen elke steen en plant die je hebt. Maar goed, verder prima.

Hop, even snel regelen

Alleen die stille avonden. Dat vond ik toch wel jammer. En dus, zoals dat altijd bij mij gaat, werd er een beetje per ongeluk binnen 24 uur een huisgenoot gevonden. Hij moet weer ‘opnieuw opstarten’. Dat gevoel herken ik. Zonder m’n ouders en hun steun had ik ook allang ergens onder een brug gelegen. As het erop aankomt, zitten er echt flinke missers in het systeem. En uiteindelijk wil je het toch zelf kunnen doen. Er bovenop komen en het zelf redden, bedoel ik. Dus die kans gunde ik hem.

Gottegottegot, een mán

Een mán! Pa was er niet gerust op. Er moest maar een flink slot op mijn slaapkamerdeur komen. Maar, ik moet zeggen, met een man is het allemaal een stuk ongecompliceerder dan met een vrouw. Je zegt wat je dwars zit en hop, we kunnen weer verder. Geen geprik en voorzichtige hints die ik nooit snap. Gek is dat, opgeleid om gedrag te analyseren, maar zodra het privé is, gooi ik alle knoppen uit. Dus liever een nuchtere Hein die zich niet gek laat maken. Daar ben ik al goed genoeg in.

En zo kwam het dat er na een toezegging ‘over twee weken’, hysterisch geruim en geklus volgden. Ook wel lekker, al die ouwe zooi eens doorspitten. Ik zat helemaal in de opruim-flow. De helft had ik niet mee hoeven verhuizen, potdorie.

*Tromgeroffel*

En daar was hij. De huisgenoot. En het bevalt nog ook! Hij stofzuigt, hij kookt (twee keer per week) en hij komt heel schattig een kopje thee brengen als ik langer dan twee lesuren achter elkaar doe. Hij is gekker met de konijnen dan ikzelf. Hij kletst de oren van mijn hoofd en vergat vandaag de containers buiten te zetten. Hij zit halve nachten achter de laptops een game te programmeren en blijft daardoor veel te lang liggen ’s morgens. Hij heeft dit weekend geleerd hoe de wasmachine werkt en hoe je je was moet sorteren. Alles in één keer de trommel in proppen: Oh, de horror!

Het zal toch niet echt?

Morgenavond doen we filmavond. Dan mag ik niet werken (een hele uitdaging!). Ik leer dat ik de lat te hoog leg. Of in ieder geval, dat ándere mensen de lat een stuk lager hebben gelegd. Dat je soms iets in een kastje kunt zetten op nét een andere plaats en dat dat ook gewoon kan. Mijn tempo ligt toch wel hoog, constateert huisgenoot. En dus zit ik wat vaker in de zon met een ‘bakske’ (hij is brabander) thee of koffie. En zitten we niet aan de kant en klaartjes, maar koken we zelf.

Voor je het weet, ga ik straks nog écht ontspannen. Moet niet gekker worden!

PS hij verbetert ook mijn columnteksten. Dat is wel shit.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 288 lezers

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |