Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Sommigen denken dat een mens door de ‘social’ media op internet veel vrienden heeft. Met name Facebook heeft dat waanidee een grote vlucht gegeven en Meta cultiveert dat beeld nog steeds. Dat valse beeld van ‘ík heb veel vrienden’ menen mensen te kunnen ontlenen aan het aantal personen die in het eigen vrienden-netwerk is opgenomen.
Ik hanteer persoonlijk al jaren op Facebook een willekeurig gekozen maximum van honderd. Niet dat ik honderd vrienden heb. Het aantal liep echter op een gegeven moment toch danig op. Voor ik het wist, steeg dat naar 250. Ik was bang dat mijn begrafenis onbetaalbaar zou worden als er zoveel mensen verschijnen. Ik heb daarom die lijst weer teruggebracht naar honderd. Best veel nog.
Dat probleem van ‘onbetaalbaar’ lijkt gelukkig virtueel, aangezien ik heb beloofd minimaal vierennegentig jaar te worden en zo voelt het in elke vezel in mij. Dat duurt dus nog een eeuwigheid en dat zullen velen uit mijn FB-netwerk waarschijnlijk niet eens meer meemaken. U misschien helaas ook niet, beste lezer.
Ik onderhoud desondanks mijn ‘vriendenlijst’ regelmatig en in het laatste half jaar is die lijst daarom weer terug naar normale proporties. Ik nheb als criterium steeds gehanteerd: “Is er sprake van interactie?” Daarmee vielen er best veel personen af. Opvallend is -of juist niet?- dat ik géén enkele reactie daarover heb gekregen, ondanks dat ik altijd mijn ‘ontvriend’ acties publiekelijk-zonder-namen-te-noemen aangaf. Dat kan betekenen dat men blij is van mij af te zijn, maar zelf de ‘band’ tot dan niet durfde breken. Of zouden zij zo weinig van FB weten dat ze alleen maar wachten op een interactie mijnerzijds? Dat laatste denk ik niet, want bij verscheidene van hen heb ik in de loop der jaren meermaals een reactie of een emoji geplaatst.
Voor ruzie en liefde zijn er (minstens) twee nodig. Kennelijk bestaat de wereld uit veel onverschillige lieden die niet meer de moeite nemen om een ander een bericht te sturen. Of … zou facebook langzaamaan leeglopen, een soort teloorgang à la Hyves?
Hoe dan ook. Als columnist heb ik wél honderden lezers die ‘mij’ elke keer weer lezen. Daar ben ik blij mee. Hoewel ik niet de illusie heb dat zij zich als mijn vriend beschouwen, ondanks dat mijn columns regelmatig hun tijdlijn op facebook ‘binnenvallen’. Geen illusie, want ik heb namelijk jaren geleden al Het Goede Doel in gedachten bedankt voor de bevestiging van wat ik toentertijd al dacht:
“Één keer trek je de conclusie,
Vriendschap is een illusie,
Vriendschap is een droom,
Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom”
Hopelijk zult u allen mij volgende week weer lezen. Beloofd?
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 210 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.