Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Nog heel even en dan is het weer zover, de vlaggen komen weer van zolder en worden versierd met een rugzak die na jaren van boeken dragen zijn beste tijd wel gehad heeft. Oftewel: tijd voor de examenuitslagen!
Ik weet zelf nog hoe spannend de weken tussen het schrijven van de laatste antwoorden en het opnemen van het langverwachte telefoontje waren. Na elk examen keek je snel even de vrijgegeven antwoorden na om een idee van het resultaat te krijgen, maar echt zeker weten kon je het niet. Regelmatig lag ik voor het slapen gaan nog mentaal alle antwoorden langs te gaan en kwam ik weer een foutje tegen. Op dat moment hoopte je maar dat er een hoge n-norm zou komen zodat er wat speling ontstond.
Ook dit jaar zullen er weer veel pubers gierend van de zenuwen naar de telefoon zitten te staren, terwijl de vingernagels steeds maar korter gebeten worden. In de groepsapp met het hele leerjaar worden constant updates gedeeld en door goed op te letten weet je bij welke letter de mentoren al zijn met bellen.
Het voordeel van zo’n groepsapp is dat je ook weet wanneer jouw mentor alle slecht nieuws gesprekken gehad heeft en overgaat op het bellen van de geslaagden. Zodra ik zag dat de eerste berichten met feesttoeters verschenen en ik zelf nog niet gebeld was, kon ik wat rustiger ademhalen en haalde ik stiekem alvast de champagne uit de koelkast.
En ja hoor, daar was het telefoontje met aan de andere kant van de lijn een trotste mentor die het verlossende woord bracht: ik was geslaagd! Zelfs mijn scheikunde examen had ik met een voldoende afgerond, wat naar mijn idee echt een wonder was. Na het proostmoment haalde ik snel de vlag tevoorschijn en bracht die naar zijn plek in de vlaggenstokhouder. Zo wist meteen de hele straat dat in dit huis een échte geslaagde woonde.
Elke keer als ik nu door een straat fiets en een vlag met een tas zie hangen denk ik terug aan dit moment en hoe blij ik was. In mijn hoofd geef ik dan een kleine staande ovatie aan de eigenaar van die tas én aan de docenten die dit resultaat na jaren van lesgeven mogelijk hebben gemaakt. Klap jij dit jaar met mij mee? Dan vullen we de stad met het geluid van applaus!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 110 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.