Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Deze week is het eindelijk zover. Onze tweede dochter mag zich inschrijven voor de middelbare school van haar keuze. Het is de Theater HAVO/VWO in Rotterdam. Onlangs deed ze hiertoe audities. Omdat ze niet kon kiezen deed ze dit voor zowel Theater als Vormgeving. De uitslag vergemakkelijkte de keuze niet want voor beide richtingen bleek de auditie geslaagd dus, tot op heden, is ze een ‘zwevende kiezer’.
Op school, in groep 8, moest ze ook al kiezen. Toen de eindmusical bekend werd gemaakt mochten de kinderen het script bekijken en dan, middels een top 3, aangeven welke rol ze graag zouden willen spelen. Onze dochter kreeg het script mee naar huis. Opgetogen en met stralende ogen! ‘Mam, wil je het met mij doornemen?’. Op de rand van haar bed hebben we in ruim een uur tijd het gehele script hardop doorgelezen. Om de beurt een stem. Wat hebben we daarvan genoten!
We hebben hier thuis een grote liefde voor Theater. Het script is zo gemaakt dat er voor ieder wat wils is. De rol van praatjesmaker. Die babbelt vlot alles aan elkaar. De rol van meeloper. Die herhaalt steeds wat een ander zegt. De rol van ondergeschoven kindje. De blaaskaak; een pafferig type. De grappenmaker, met alle lachers op zijn hand en de gladjanus; altijd wel een antwoord klaar. De zwijgende figurant en de spring-in-het-veld. Van alles wat! Knap gemaakt door Rep en Roer Musicals.
Onze dochter was stellig; ze wou graag een rol met humor. Eventueel ook de rol met solo want ‘dat liedje is zó mooi’. Om twee andere personages hebben we zitten gieren van het lachen. We speelden ze alvast uit in de woonkamer.
Uiteindelijk ging haar stem naar twee middelgrote rollen die, bij nader inzien, door geen enkel kind waren gekozen. Ook dat is dan weer bijzonder. Iedereen heeft zijn/haar eigen voorkeur en voorstelling van de personages. Dat onze dochter zich in een luxe positie bevond, bleek wel toen ze enkele dagen later de kamer binnenstormde; ‘Mama, ik heb één van die twee rollen!!’ Ze straalde. ‘Helaas niet allebei want ze komen samen voor in dezelfde scène dus dat werd een beetje lastig’.
Ik denk aan mijn jeugd. Wij woonden vlakbij Leiden. Menigmaal hebben wij, voor mijn kinderfeestje, het LAK theater bezocht. Echt geweldig vond ik dat. Gretig, als een spons, nam ik alles in me op. De muziek. De setting. Het licht en geluid. Het spel, de spanning en ontlading. De kleuren, het decor. Alles, alles. Beter nog dan een film. Waarbij je al aardig meekomt; Theater is echt rondom. Om je heen. Je bent er in. Zit er middenin. Een wereld om te blijven. Wat voelde ik me voldaan maar ook teleurgesteld als we dan de foyer weer inliepen. Naar de jassen… terug naar de gewone wereld. Het straattheater.
Afgelopen zaterdag bezocht ik mijn vader (1936) die, in het verpleeghuis, aan het revalideren is na een heupbreuk. We spraken over muziek en theater. Hij vertelde hoe hij als 9-jarig jongetje zijn eerste muzieklessen kreeg. ‘Hadden opa en oma een liefde voor muziek dan, vroeg ik hem, of voor theater?’.
Jazeker, zei mijn vader. Opa is nog naar Den Haag gereden om een accordeon voor mij te kopen bij een speciaalzaak. Het zal nu niet meer bestaan.. Het was een Barcarole met 12 bassen. En jouw opa en oma traden regelmatig samen op. Dan speelden ze ‘De Sergeant en de Rekruut’. Daarmee waren ze geliefd hoor. Ik begeleidde hen dan, met accordeon.
De appel valt niet ver van de boom. Wat moet ik ervan zeggen? Straks in het stemlokaal. In het politieke theater van Maassluis. Wie krijgt welke rol toebedeeld? Wat wordt mijn top 3. De spring-in-het veld of de praatjesmaker. De figurant of de blaaskaak. Of toch een ander, verrassend type. Die solo zingt. Voor jou een vraag voor mij een weet. Maar liefst eentje met humor : )
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 250 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.