Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Nu ik er over nadenk speelt dat getal 10 bij ons thuis vaker een rol.
Het eerste huis dat we kochten, nabij park Transwijk in Utrecht, had huisnummer 10. Het was een fijn huis. Op 10 min. afstand van het centrum en toch ‘buiten’. Onze dochters zijn er in 2008 en 2009 geboren, op nummer 10. Het park naast ons huis bestond uit grote heuvelachtige grasvelden, een oude bomenlaan en daarbij een eendenvijver. Centraal in het park lag een mooie stadsboerderij. Ze hadden er ezels, geiten, schapen en varkens, kippetjes, langharige cavia’s en schattige hangoor-konijnen. Schattig, totdat een van de konijnen de mooie, zachtlederen schoentjes van mijn peuterdochter aanvrat, voor het oog van de camera, toen ik stond te filmen hoe ze de konijntjes aan het aaien was. Zittend in het stro.
In Utrecht zijn we op de 10e ook getrouwd. In de St Catharinakathedraal. Het was een prachtige herfstdag. We hebben er trouwfoto’s gemaakt aan de Singel en ons diner en trouwfeest ’s avonds gevierd in het Beauforthuis in Austerlitz. Memories…
Begin 2012 zijn we toen, mede vanwege het werk, naar Maassluis verhuisd. Regio 010. We schreven ons in voor een nieuwbouw woning in de wijk Het Balkon. In maart was ons huis klaar. Ons nieuwe huisnummer werd.. nummer 10!
Inmiddels zijn we dus tien jaar verder. Met pieken en dalen. Waaronder de Corona Crisis die begin 2020 alles op zijn kop zette. Hoesten in je elleboog. Daar begon het mee, weet ik nog. Handen wassen, afstand houden, geen bezoek ontvangen, thuis werken, scholen dicht, winkels dicht, avondklok en meer … Beelden van de IC staan nog op mijn netvlies. Schrijnende verhalen van kwetsbaren, ouderen, in isolatie. In eenzaamheid. Onomkeerbaar soms.
De teloorgang van bedrijven. Het verdriet. Enquêtes gaven weer welk cijfer scholieren en studenten hun leven gaven. Dat viel tegen. Het gevoel de boot te missen. Weg studententijd. Weg toekomst? Een ‘verloren generatie’. Zo werden ze genoemd, tot eigen frustratie aan toe. Ze zouden toch wel het tegendeel gaan bewijzen ; )
Er kwam een vaccin en men kon weer ademhalen. Langzaamaan kwam het leven weer op gang. Werden maatregelen afgeschaft. Voorzichtig plannen gemaakt.
Nu is er de oorlog in Oekraïne. Wie had dit gedacht? Het wereldnieuws wordt nu gedomineerd door de Klimaat Crisis en ‘Poetin’s heilige Oorlog’. Dagelijks spreken we er over. Zeker rond 4-5 mei was het een aanleiding er ook met de kinderen over in gesprek te gaan. Wat betekent oorlog? Wat betekende het toen? Wat betekent het nu? Ik merk dat het hen bezig houdt. Zie daarin ook dat ze groter groeien; soms uit het ‘magische denken’ maar daardoor soms ook minder stabiel. Ook op kleinere schaal, in onze familie, hebben zich veranderingen aangekondigd. Mijn vader, die sinds half januari met een gebroken heup, op de revalidatie afdeling van het verpleeghuis verblijft. Het is heel verdrietig. En toch..
Vandaag vieren we de verjaardag van ons jongetje. Onze jongste. Een stukje groter gegroeid maar met dezelfde grote ogen en prachtige lach. Dat jongetje met wie ik zo heerlijk kan knuffelen! En ik voel me rijk, rijker, rijkst! Ja, als ik mijn leven vandaag een cijfer zou moeten geven.. dan kan ik het niet laten.. en kom ik er weer op uit;
Ik geef het leven een volle 10
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 201 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Toegegeven, vrolijk en ook grappig opgestelde column van Christel van Berkel-Verlaan maar tevens ook een (te) opportunistisch en misschien ook een beetje wereldvreemd omdat zij haar leven een (zelfs) volle 10 geeft. Ik denk daarbij dat Cristel één van de weinige is van onze bijna 19 miljoen inwoners die hetzelfde ervaren.
Ik zou haar het volgende aanraden om aandachtig te lezen van ook een vrouw: https://groningerkrant.nl/opinie/column-hoe-vrij-zijn-we-eigenlijk/
Ik wens Cristel een fijne dag en leuke verjaardag van haar 10 jarig zoontje toe!
”S10 (S)tien-gemeten!”
Op 10 Mei werd S10 (S)tien van de !0…,
die doorgingen naar de finale de tiende!
#tienergeluk.