Column(4): het vrouwendingetje

André is druk bezet. Ko valt voor hem in [redactie]

Ik wil het deze keer hebben over hét vrouwendingetje. Ik noem het bewust ‘dingetje’, want anders krijg ik heel het feministendom over mij heen. Eén in huis is al meer dan genoeg.

Met het dingetje verwijs ik naar hoe veel vrouwen redeneren en hun gedachten (wan)ordenen. Mannen beoordelen zoals bekend vaak snel en direct: een ja of nee. Misschien en wie-weet-toch? komen in hun woordenboek bijna niet voor.

Peter Faber had ooit een voorstelling Caveman – pleidooi voor de holenman. Hij maakte – generaliserend – aanschouwelijk hoe verschillend de kijk op de dingen is tussen de man en de vrouw: “Mannen gaan doelgericht te werk bij de jacht op voedsel. Vrouwen gaan als een Roodkapje huppelend door het bos links en rechts plukkend, ofwel allerlei indrukken verzamelend”.

Ik zie dat in de praktijk terug: als ik -en met mij veel mannen- een spijkerbroek nodig heb, dan ga ik naar de winkel waar ik al vaker gekocht heb. Ik zoek een goed uitziend exemplaar, vind die snel, pas hem, reken af en sta binnen een kwartier weer buiten.

Zo niet vrouwlief. Die gaat een hele middag shoppen, komt met heel veel indrukken weer thuis en vertelt dan dat ze een mooie spijkerbroek heeft gezien en als ik het ermee eens ben, dan zal ze hem de volgende dag als nog kopen. Ze vist door deze tactiek geregeld achter het net want ze is een koopjesjager en koopjes vliegen zoals je weet de deur uit. De laatste tijd is ze gelukkig kordaat in het beslissen. En Ko zag dat het goed was.

Voordat er navigatiesystemen waren, had ik het genoegen dat vrouwlief de kaart las. Ze keek en kijkt nog steeds – onderweg altijd heel geboeid naar de omgeving. Je voelt hem al: ze verzamelde indrukken en gaf daardoor vaak te laat de aanwijzingen: “Ko, we hadden hier eraf gemoeten”. Gelukkig is Ko zeer meegaand en gaf op die momenten geen commentaar.

Nog een voorbeeld: een vakantiebestemming uitzoeken was voor mij een crime, omdat ik al snel verzoop in alle folders. Vrouwlief besteedde vele uurtjes met bladeren en vergelijken. Dat is dan deze eeuw met al die websites eenvoudiger. Dacht je dat werkelijk?…

Nu zit ze uren op de laptop, mailt allerlei mogelijke webadressen naar zichzelf en na twee dagen is ze er doodmoe en ongelukkig van, maar heeft nog niets gekozen. Dit herhaalt zich een aantal weken totdat zij dan maar besluit om een last minute aanbieding te boeken. Dit alles onder het mom van “ik moest mij toch eerst oriënteren!” Wie is Ko om zich te bemoeien met die speurtocht? Gelukkig kan ze er dan wel ter plaatse van genieten, maar het kostte verduiveld veel inspanning… vind Ko.

Tot slot: kijk eens naar de stapel van de vrouw die voor haar vakantie spulletjes klaarlegt. Bij de eerste poging kun je met een gerust haar naar de noordpool, naar moesson gebied en naar zonnige bestemmingen. Gelukkig is daar dan Ko die helpt de stapel te minimaliseren tot de omvang van één koffer. Een grote, dat dan weer wel.

Het gaat mij er niet om wat beter is, als wel om dat je het door moet hebben dat de onderlinge kijk op de wereld geheel anders.

Ik ben trouwens zeer benieuwd of de moderne diversiteit heeft geleid tot gemengde ‘bedrading’ bij trans, non-binaire en anderen die niet in het ooit zo eenduidige vakje man of vrouw passen.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗