column nr: 4

Wat is dat oranje monster dat mijn rust verstoort?

Tegenwoordig werk ik 4 dagen, een half dagje minder dan ik de afgelopen 13 jaar heb gedaan. Naar buiten, rommelen aan mijn website, naar de Koningshoek, boekje lezen, theetje erbij, alles op het gemakkie. Een dag voor mijzelf. Me-time, zoals men dat tegenwoordig noemt.

Geen gillende kinderen in de straat, zoals in het weekend. Het is nu wel schoolvakantie, maar toch hoor ik ze niet. Misschien zitten ze allemaal op de camping. Geen gitaarspelende buren of feestjes in een tuin in de straat, want die zijn aan het werk. Alleen tjirpende vogeltjes in de tuin, kwakende eenden in het water en het geruis van de wind door de prachtige enorme wilg aan het water achter de tuin. Heerlijke stilte, waar ik dankbaar gebruik van maak om aan de eettafel achter mijn laptop te rommelen, met de schuifpui open voor de nodige frisse lucht.

Maar dan, in mijn ooghoek zie ik een fel oranje object tussen het groen opdoemen. Raar, want er ligt een fietspad, dus het kan geen auto van een oranje-gek zijn. Dit zie ik nooit in het weekend in ieder geval. Wat is het? Even later hoor ik een enorm kabaal, een weinig geruisloze motor wordt aangezet. Hunnnggg, hunnggg. Nou ja! Je had erbij moeten zijn. De hond van de buren vindt het ook geen goed idee hoor ik. Even later blijkt: er is een baggerbootje uitgeladen en die heeft het plan opgevat om vandaag door het water te gaan varen. Kleng, klang, klong. Tegen de kanten aan. Het gaat er ruig aan toe. Ik zit hier voor mijn rust hoor! “O jee, ligt de dompelpomp niet meer in het water eigenlijk?” denk ik ineens. Ik wil niet gaan kijken, want ik wil ze ook niet op hun vingers kijken. En we laten dat ding nooit in het water liggen, dus waarom zou die er nu ineens nog liggen. Dat zou gek zijn.

Even is het stil en denk ik dat ik mijn hoofd weer in mijn laptop kan stoppen. Maar nee, hij had even pauze denk ik of was iets tegen gekomen waardoor hij niet verder kon. Misschien kreeg hij wel een berichtje van iemand? Ik zal het nooit weten. De vogeltjes proberen alweer even of de rust is weergekeerd. Maar helaas, ze moeten toch weer het onderspit delven. De herrie is terug.

Zo maak ik dat soort zaken eigenlijk iedere week mee sinds ik een dag vrij ben doordeweeks. Nu ik niet meer de hele week werk, zie en hoor ik allemaal dingen waar ik eerder niet eens van wist dat die gebeurden terwijl ik aan het werk was! Logisch natuurlijk ook eigenlijk, want iemand moet de watertjes netjes houden en het groen in Maassluis mooi houden. Ik had er alleen nooit zo over nagedacht!

Voor nu ben ik de baggeraar dankbaar voor het aanleveren van een onderwerp voor deze column. Ik ga maar even boodschappen doen en dan hoop ik dat hij straks klaar is als ik terugkom en de vogeltjes weer hoor fluiten in onze groene tuin. Waar we toch echt zelf het onkruid weg moeten halen. Dat gebeurt dan weer niet zonder dat ik daar weet van heb.


Linda van der Graaf

Linda van der Graaf

LINDA VAN DER GRAAF | Zondagcolumnist elke 4 weken juni 2019 - juni 2020 | Eigenaar en blogger @ NatuurlijkLinda.nl | Research analist bij een UMC | Natuurliefhebber | Gezond leven | Reizen | Yoga | Zen… Oké, niet altijd