Column(4): Woningnood

column nr: 4

Makkelijker kunnen we het niet maken, moeilijker wel. Het is aan de orde van de dag, het woningprobleem. De meningen lopen heel erg uiteen, wat betreft het kans maken op een huis. Of je nu kort ingeschreven staat, of al járen, een huurwoning krijgen is een gebed zonder eind.

We kennen allemaal wel iemand die op zoek is naar een woning. Een appartement met 2 kamers, een rijtjeshuis met riante tuin, een flat met 5 kamers of een eengezinswoning, keuze genoeg en voor ieder wat wils. Er is keuze, ja, maar het aantal mensen dat staat ingeschreven en daadwerkelijk op zoek is naar onderdak, is ongelooflijk.

Een vriend van mij is alleen en hij zou genoegen nemen met een twee- of driekamerflat, hoeft niet groot te zijn, hij heeft niet veel nodig. Helaas verdient hij nèt een paar tientjes teveel en kan hij alleen maar in aanmerking komen voor woningen met een huur hoger dan € 720,-. En die zijn er, maar als daar de vaste lasten bij komen, kan hij net niet rond komen. Dus wil hij reageren op die kleinere flatjes, goedkoper. Maar helaas, daar komt hij niet voor in aanmerking. Belachelijk, want als zijn keuze zonder al teveel luxe en klein willen wonen is, waarom zou dat niet mogen? Aan de andere kant, er reageren meer dan 300 mensen, dus kun je bijna wel uitrekenen wanneer je eens kàns gaat maken. Waarschijnlijk járen.

Een vriendin van me, met 2 kids, heeft bijna hetzelfde probleem. Neemt genoegen met weinig, als haar kinderen maar een eigen kamer hebben. Dus een woning met 2 of 3 slaapkamers is prima. Het maakt niet uit waar of wat voor woning het is, als ze maar onderdak heeft. Haar inkomen is minimaal, dus komt zij in aanmerking voor een sociale huurwoning. Als deze aangeboden worden tenminste. Hier in Maassluis is dat ongeveer 1 woning per week. En daar reageren ook zo’n 300 mensen op. Rekenen maar weer! Dat gaat tijden duren! En waar ze ook kijkt en hoeveel brieven ze schrijft, het blijft vechten tegen de bierkaai. (Voor urgentie moet je wel een heel speciale reden hebben. Ik ga daar maar niet op in, het is te gek eigenlijk.)

Als je dit onderwerp bespreekt met anderen, komen de meningen over onze regering al snel naar voren. Ook de gemeenten gaan over de tong. Zo zouden de nieuwe huizen die gebouwd worden, verdeeld gaan worden over de vluchtelingen of zijn voor de werknemers die hier zijn neergestreken uit de Oostbloklanden. Mijn vriendin schiet vol als ze dat hoort, hoeven die mensen zich niet in te schrijven dan? Hoeven zij niet elke week te reageren op Woonnet Rijnmond? Ze haalt haar handen door haar haren, tranen in haar ogen. De situatie waar ze in zit, is niet de meest fantastische en ze kan geen kant op.

Ik gun het de vriend, maar ook mijn vriendin van harte dat ze de kans krijgen een nieuwe start te maken. Maar daarvoor zullen ze aardig wat geduld op moeten brengen. Wáár die nieuwe start zal zijn is dan ook de vraag, wellicht is reageren op woningen buiten hun geliefde Maassluis een optie. Maar ook daar zijn de slaagkansen zéér laag. Zo goed als nihil kun je wel zeggen.
Iedere dag kijken zij allebei naar de mogelijkheden, maar het aanbod is gewoonweg te laag.

Zelfs particulier of via vastgoedmakelaars is het aanbod laag, óf niet te betalen voor de jantjes modaal onder ons. De regering grijpt niet in. Jongeren kunnen niet anders dan bij hun ouders te blijven wonen, er is immers geen mogelijkheid te huren. Kopen is ook geen optie, zeker niet als je gestudeerd en een studieschuld hebt. Het is eigenlijk een schande dat dit gebeurt in deze tijden. Laten we hopen en duimen dat er veranderingen komen. Vóór het einde van dit jaar zal vast niet, laten we voor het einde van komend jaar gaan.