Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De afgelopen twee weken was ik aan het ‘housesitten’ in Schiedam. Voor heel even woonde ik in een andere stad, ging ik naar mijn werk via een ander pad en had ik ineens een kat. Het was best even wennen om alleen in iemand anders huis te zijn. Je kent de spullen niet, weet niet precies in welk kastje de theekopjes staan en let op ieder geluidje wat je hoort.
Gelukkig ontdekte ik na een korte zoektocht hoe ik mijn eigen muziek uit de speaker kon krijgen en had ik in mijn hoofd een inventaris van alle kastjes opgesteld. Nadat de kat eten gekregen had en ik drieduizend keer gecontroleerd had of alle deuren goed op slot zaten ,was het tijd om de trap naar de slaapkamer te beklimmen.
Hier aangekomen moest ik eerst een mysterie oplossen, want de televisie stond ineens aan, terwijl die tijdens het neerzetten van mijn koffer zeker uit was. Meteen bedacht mijn hoofd allemaal doemscenario’s van verstopte insluipers of een spook in huis, maar uiteindelijk bleek ik zelf de boosdoener en was het scherm aan gegaan toen ik alle apparaten die Spotify opnoemde, uitprobeerde tot ik beneden muziek had.
Toen alles weer onder controle was, was het tijd voor de eerste nacht in deze nieuwe verblijfplaats. Nu is slapen al niet één van mijn grote talenten, maar een nieuwe plek draagt nooit echt bij aan een goede nachtrust. Om de vijf minuten ga ik tóch op mijn andere zij liggen en als ik dan bijna in lijk te slapen word ik weer wakker van een geluid. En ja hoor, daar gaat de scenariomachine weer: “Wat was dat? Is dat het kattenluikje? Waren het de buren? Was de deur dan toch niet op slot? Is er iets stuk? Moet ik gaan kijken?”
Met zulke breinactiviteiten zijn die 8 uur slaaptijd snel vol en zag ik ieder uur voorbij gaan. Uiteindelijk heb ik vlak voor het licht werd toch de slaap weten te vatten, want ineens was het half 9 en bleek mijn wekker niet gegaan te zijn. In turbostand heb ik mij toen klaargemaakt, de kat eten gegeven en ben ik op de fiets gesprongen richting werk waar het voor collega’s misschien wel leek of ik een recordpoging geeuwen deed.
Gelukkig hing er ook een voordeel aan het doorhalen van deze eerste nacht: de rest van de twee weken heb ik als een roos geslapen en maakte geen enkel geluid mij weer wakker.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 214 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.