Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Zomervakantie 1988. Ik was 12 en mijn vriendinnetje 13 jaar toen wij op ‘Tienertoer’ gingen. Binnen een week mocht je vier dagen onbeperkt reizen met de trein, door heel Nederland. Ik kan me herinneren dat we van de NS een blauw met gele ‘Tienertoer’ rugzak kregen en een couponboekje vol met ‘aantrekkelijke kortingen’.
We maakten onze plannen. Bepakt en bezakt, inclusief travel-tentje, zouden we eerst de Apenheul bezoeken. Dan naar Dalfsen. Vrienden van mijn ouders woonden daar prachtig, midden in het bos. We zouden er ons tentje opzetten in de tuin. We mochten best een paar nachten blijven. Dat was leuk want ze hadden een hondenkennel dus er was genoeg te doen voor een paar giechelende tienermeiden. Daarna zouden we de trein pakken naar Hellendoorn. Dat hebben we ook, bijna, allemaal gedaan…
Het bleek nogal een onderneming: het aluminium ‘draagstel’ van mijn zus, dat zo handig leek (je kon ‘m volgens de beschrijving helemaal uitklappen tot een stoeltje) was bij nader inzien toch minder praktisch dan ik dacht. Ik kon er in ieder geval geen chocola (lees: stoel) van maken. Hij zakte steeds scheef op mijn rug en bleef meermalen hangen tussen de treindeur.
Eenmaal in Dalfsen vonden mijn vriendinnetje en ik het wel echt oorverdovend rustig in het bos. De honden waren leuk maar al gauw stelden we onze plannen bij. De volgende dag bedankten we voor de gastvrijheid en gingen op pad. Of we geen hulp nodig hadden? Het was nogal een eind lopen, met zo’n rugzak, naar de trein?
Welnee, dat zou allemaal best goed komen. Tot kijk! Bye bye. Zwaai zwaai. En daar gingen we we. Voorbij de maïsvelden. Iets later besloten we toch maar te liften, langs de kant van de weg. Een aardige meneer stopte en bracht ons naar het station. Zie je wel; het kwam allemaal best goed!
We bladerden wat in ons Tienertoer Couponboekje. Wow, daar stond wel een heel aantrekkelijk aanbod; met deze coupon kon je een gratis stuk vlaai krijgen bij een 2e consumptie. Ergens in hotel~restaurant Huppeldepup in Valkenburg, Zuid Limburg. Dàt gingen we doen! Laat in de middag stapten we dan eindelijk een stoffig zaaltje binnen met vergeelde vitrage, kunstbloemen, een biljart en een paar tandeloze baasjes aan de tap. We werden er verbaasd maar hartelijk ontvangen. Wat kwamen we inleveren? We leken de eersten te zijn die er De Coupon kwamen gebruiken. Met een voldaan gevoel zaten we even later aan een plakkerig glas lauwe cola-zonder-prik. En een punt bananenvlaai. Zie je wel; alles kwam goed!
En nu? Het werd al laat. We vroegen de baasjes naar een camping. Ze waren erg behulpzaam. Twee van die meiden bedoelden vast de *** Familiecamping Valkenburg. Dat moest haast wel.
Even later stonden we bij de receptie. We wilden graag ons tentje opzetten. De receptioniste keek op de plattegrond en vroeg; ‘Je wilt je tentje erbij zetten? Dat kan wel.. Waar staan je ouders?’. Wij keken elkaar aan en proestten het uit. ‘Eh, nee.. die staan hier niet’. We kregen een plekje toegewezen op het familieveld. Tussen de gezinnen. Een aardige ‘buurman’ zag ons gestuntel en sloeg met een paar tikken onze haringen in de harde grond. Graag gedaan dametjes! We maakten een praatje met hem en kregen een kop thee.
De volgende ochtend ontbeten we met een klef roombroodje uit de campingwinkel. Er was immers in de verste verte geen supermarkt. Na dit ontbijt besloten we, plichtsgetrouw, het thuisfront te bellen; ‘Met ons gaat alles goed! We zitten in Limburg en de buurman hielp ons met de tent (…).
Die middag waren we weer thuis)
Onze 13- jarige hoort mijn verhaal aan. Haar ogen glimmen. Alsof ik in de spiegel kijk. Mijn tiener op toer? Ik zucht even diep. Alles komt goed!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 136 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.