Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


Jongeren

Waar houden ze zich mee bezig? Hoe kijken ze naar de samenleving? Wat zijn hun dromen, hun idealen en hun standpunten ? Wat is hun levensverhaal?  Het idee is om jullie, lezers van Maassluis.nu vanuit een column 1 x per vier weken hierin mee te nemen op zondag. Ik denk dat het veelbelovend is om te luisteren naar jongeren die nog met een frisse blik kijken naar wat volwassenen van het leven gemaakt hebben. Volwassenen die een pad uitstippelen waarvan soms verwacht wordt dat jongeren dat als vanzelfsprekend volgen.  Ik hoop dat ook jullie enthousiasme en nieuwsgierigheid wordt aangeraakt. Jullie reacties zijn meer dan welkom

column nr: 35

Er wordt geklopt, ik open de deur en zie onze jongere voor me staan met een grote brede smile op haar gezicht. Dit typeert haar verschijning…vrolijk, vriendelijk, sportief en altijd bereid om anderen te helpen.

Met haar donkerbruine ogen, lichte sproetjes en donkere lange lokken heeft ze zich ontpopt tot een prachtige jonge dame…nu 17 maar bijna 18 voegt ze daaraan toe.

Ik ken haar al ruim 15 jaar, Op jonge leeftijd werd ze dikke vriendinnen met mijn dochter en zo heb ik kunnen zien hoe ze zich ontwikkelde tot wie ze nu is.

Ze installeert zich aan de keukentafel. Ik heb een grote pot thee gezet en zo raken we in gesprek. We halen nog even de goeie oude tijden naar boven. De vele slaap partijen in de huiskamer en dat altijd met 5 meiden uit de buurt. De lounge bank omtoveren tot slaapbed en matrassen en luchtbedden aan elkaar schuiven tot je een groot super bed hebt.

Deze taferelen deden zich regelmatig voor, super leuk om daaraan terug te denken. Het was oprecht een vrolijke en gezellige boel, met elkaar wat lekkers maken voordat de film begon, spelletjes doen en ja vooral veel kletsen en lachen. Ik trok me dan boven terug met een boek of met mijn laptop en kon stilletjes genieten van hun plezier.

Zo groeien ze met elkaar op en beginnen op het voortgezet onderwijs een nieuw avontuur. We halen wat herinneringen op en opeens zie ik de middag voor me waar ze allebei hun eindprestatie aan ons zouden presenteren. Aan je ouders en andere bekenden laten zien wie je bent en wat je dat jaar geleerd hebt. Onze jongere is als laatste aan de beurt. Ze lijkt daar krachtig te staan en doet haar ding. Ik zie dat ze gespannen is maar mijn aandacht verschuift naar wat ze ons te vertellen heeft. Mooi om te horen hoe ze naar zichzelf kijkt. Ook blijkt ze hard gewerkt te hebben om dit schooljaar goed af te kunnen ronden. Ze is klaar en krijgt een groot en welverdiend applaus.

Ontroert kijk ik naar onze jongere, wat een prachtige meid is ze toch. We zijn super trots op haar! Ze staat daar met een grote glimlach op haar gezicht maar dan…dan zie ik dat ze gaat wiebelen, haar ogen gaan draaien en in no time zakt ze in elkaar… haar moeder vliegt op en kan haar nog net op tijd opvangen.

Ik schenk nogmaals onze theeglazen vol en gaan weer verder… Ja toen was je flauwgevallen, dat was schrikken hoor! Zo komen we terecht bij haar faalangst wat ze van jongs af aan met zich meedraagt. Zij denkt dat het met haar dyslexie is begonnen: moeite hebben met lezen, leren en dingen onthouden, dagen blokken en nog een laag cijfer halen waar klasgenootjes weinig moeite voor hoeven te doen en hoog scoren. Onze jongere is echter vastberaden om haar faalangst niet leidend te laten zijn in haar leven. Ze heeft wat ondersteunende middelen die ze kan gebruiken als ze iets gaat ondernemen waar het leveren van een prestatie aan ten grondslag ligt.

We gaan terug naar het moment…Wat mij opviel was dat ondanks ze begon te wiebelen, haar ogen begonnen te draaien… echter haar grote glimlach op haar mond bleef staan.

Ze legt uit dat ze zich schijnbaar niet meer bewust is van haar lichaam en alle sensaties die zich daar misschien in voordoen niet ervaart.

“Warm krijgen… licht voelen in je hoofd… misschien hoort het erbij maar die neem ik niet waar. Toen ik na de prestatie die rust ervoer van hé ik ben klaar en alle positieve feedback ontving, toen gebeurde het.”

We staan stil bij de vraag wat het uiteindelijk nou is wat haar angstig maakt, wat is het ergste wat je kan overkomen?

Dat blijkt lastig te duiden, want tja als je je toets niet haalt dan doe je het toch gewoon over.

Ze realiseert zich dat ze zelf de lat hoog legt.

“Wanneer bij zo’n presentatie alle ogen op me gericht zijn, iedereen naar me luistert, dan denk ik nu moet ik het goed doen!  Dit geldt ook voor het maken van toetsen, op zich kan ik het gewoon overdoen, dat is geen probleem maar iets in me wil het in één keer doen.”

Onze jongere omschrijft helder wat de oplossing is voor faalangst: “Het is gewoon het omzetten van een knopje. Een andere mindset, een andere manier van denken en naar jezelf kijken. Vertrouwen dat het gaat lukken, en zo niet dan, dan komt er toch een nieuwe kans.”

Zoals ik haar ken heb ik een kwaliteit gespot die alles overstijgt: haar doorzettingsvermogen. Daar krijg je geen cijfer voor maar is de grondslag voor alles wat je bereiken wil.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 337 lezers

 

 

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

1 Reactie

  1. Maria
    6 september 2020 at 10:37

    Een welkom gevoel geven bij jou thuis en een luisterend oor… oprechte aandacht…..je zou altijd het veilige Licht zijn in het leven van deze jongeren. Zeer waardevol in de samenleving. Als iedere moeder/vader dezelfde levenshouding heeft als jij dan is het leven Nu en in de toekomst bijvoorbaat stralend voor de hele mensheid. Want ongetwijfeld zullen de jongeren het stokje doorgeven……