Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik heb een droom: Maassluis kan een paradijs worden waaraan iedereen een voorbeeld neemt. Het Walhalla waarnaar iedereen wil streven. En dat is heel simpel uit te voeren. Althans dat mogen we verwachten als de theorie klopt die ik laatst las.
Ik las in een column over de broken window theory (Wilson & Kelling, 1982) die stelt dat tekenen van rotzooi ander crimineel gedrag veroorzaken. Mensen zijn sociale dieren en om er achter te komen wat gewenst gedrag is in een bepaalde omgeving, kijken we naar het gedrag van anderen. We kijken naar aanwijzingen in de omgeving die ons een indruk geven van welk gedrag getolereerd is (de sociale norm).
Het voorbeeld waaraan de theorie zijn naam ontleent, stelt: indien er een gebroken raam is en niemand doet er wat aan, dan is dat blijkbaar getolereerd in die context en ‘mag’ je dus best zelf ook een ander raam ingooien.”
Die theorie vraagt dus om een aanpak waarbij het goede voorbeeld wordt gegeven, opdat de woonomgeving wél aangenaam mag worden. Ik zie hierin de sleutel tot een paradijselijk Maassluis. Er zijn namelijk heel wat vormen van (semicrimineel) gedrag die onwenselijk zijn.
Maassluis zou dus permanent een goed voorbeeld kunnen stellen volgens bovenstaande theorie als het gaat over:
- geweld door tieners
- wapenbezit
- fietsen op de voetwegen
- vuil naast containers dumpen
- lachgas gebruik
- drugshandel op straat
- hardrijden op de doorgaande wegen
- scooters fout parkeren
De sleutel ligt dus bij het goede voorbeeld geven. Maar als in eigen omgeving toezicht ontbreekt… dan is dat bij bovenstaande lijstje helaas niet meer effectief. In de openbare ruimte al helemaal niet omdat er veel te veel is getolereerd in de afgelopen jaren. Dat komt niet door gebrek aan inzicht maar door de vergaande regionalisering van de politie (Hermandad op afstand) en door het beleid van “Alles de-escaleren” door er in het publieke domein over te zwijgen (Als ik niks erover zeg, lijkt het niet belangrijk).
In mijn ogen kun je goed gedrag wel afdwingen door strenge en frequente controle gevolgd door sancties, proportionele boetes bij geconstateerd fout gedrag.
Het elkaar aanspreken door gewone burgers in geval van vergrijp wordt makkelijker zodra inwoners weten dat bij overtredingen de politie je beste kameraad is en altijd paraat staat.
Ik geef zelf de voorzet qua aanspreken: “B&W, laat mijn droom niet in duigen vallen, neem maatregelen. En de gemeenteraad verzoek ik vriendelijk erop toe te zien dat B&W overgaat tot actie.”
Dat aanspreken is dus helemaal niet zo moeilijk. Dát zouden meer mensen moeten doen.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 464 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.