Column(42): Balanceren met woorden

column nr:

Onze leven bestaat voor een belangrijk deel uit het uitwisselen, uitdragen en ontvangen van woorden. Telkens is weer de vraag: willen we samen ergens komen door het onderzoekend uitwisselen van woorden óf willen we gewoon wat zeggen en daarmee basta óf willen we slechts luisteren als voorbode voor een doordachte reactie?

Je kunt dan denken: ‘Nou …, dat is maar de vraag. Want het leven is meer dan woorden. Bovendien zal het ‘óf’ eerder ‘en/óf’ zijn?’. Natuurlijk geven we ons leven evenzo goed vorm zonder woorden. Maar, ook een ruimte en een pauze vóór, tussen en ná onze woorden heeft haar betekenis. Sterker nog, daar waar de stilte valt, komt de betekenis van woorden niet zelden juist dán tot uitdrukking!

…

De kunst van het omgaan met het uitwisselen, uitdragen, ontvangen van woorden én het benutten van de geheimen rondom de genoemde stilte is als koorddansen. Als we enerzijds het spel met het koord waarop we balanceren niet begrijpen dan loopt het verkeerd af. Anderzijds kunnen we het koord beheersen, wanneer we het contact daarmee op een vitale wijze aangaan. Dit vanuit het perspectief dat we dat met vertrouwen gewoon kunnen. Dat doet mij denken aan filosoof Philip Blom die in 2020 zei, toen de huidige crisis al een feit was: ‘Geef mensen weer een perspectief!’

Een antenne voor poëzie en dichtkunst ten behoeve van het esthetisch, ritmische en klankspel in onze taal zou mijns inziens meer schwung kunnen geven teneinde onze neiging tot oordelen wat los te schudden. Een speelsheid die vast ons vertrouwen in een perspectief goed zal doen. Hoe ziet dat er dan met woorden uit?

Het is paastijd en dan komt het woord hoop op de proppen, als één van de christelijk deugden, naast geloof en liefde. Als hoop de onzekere verwachting is, dat een bepaalde gewenste gebeurtenis zal plaatsvinden, dan moeten we het onzekere trachten weg te nemen door de hoop actief te maken door persoonlijke inspanningen. We temperen dan in ieder geval de angst dat we valse hoop koesteren. Hoop doet dan leven en dan komen we niet overhoop te liggen met een glorend perspectief.

We schaven nog even verder in ons balanceren met woorden om niet te verdwalen zonder perspectief.

Wanneer we geen potje willen maken van onze hoopvolle bedoelingen met woorden, dan denk ik aan echtheid in de betekenis van zuiverheid. Even niet uit de bocht vliegen dus en het roer recht houden met natuurlijke, wezenlijke, originele, waarachtige en juiste taal. Graag willen spelen dus, om aan onze neiging tot oordelen te blijven rammelen. Ons koord waarop we dansen moet geen staalkabel worden die niet meer meegeeft, maar ook geen elastiek waar we geen greep meer op hebben. Immers, als we een focus op echtheid prijsgeven dan ontdoen we ons van het vertrouwensvol zoeken naar een perspectief in deze tijd. We willen uiteindelijk echte gezonde kaakjes eten en geen zoete koeken bakken. Uitwisselen, uitdragen en ontvangen van woorden moet vooral een jongleren kunnen blijven dat ons hoopvol verder brengt.

Al dansend op het koord hebben we natuurlijk één doel, en dat is ons perspectief de overkant te halen! Het beheersen van het koord mag niet sléchts onze kunst in het balanceren inhouden. Dus onze hoop moet niet gedood en we mogen niet twijfelen aan het idee over onze zuivere zaak. Dat betekent dat we telkens moeten blijven beslissen door te gaan, om ons perspectief letterlijk in beweging te houden. Tijd voor een besluit, als gevolgtrekking van een redenering, is er niet. Balanceren is daarmee het werkwoord waar alle betekenis voor voortgang inzit. Omdat koorddansen niet over woorden gaat, is dit wellicht dé metafoor voor wat nodig is om de ruimte vóór, tussen en ná onze woorden betekenis te geven.

Kiezen … hebben we onlangs gedaan
Denkend … aan een nieuw kabinet …
Kwamen we in een heel andere waan.
Debatteren over vertrouwen werd geen pret …

Woordenstromen … leidden tot geharrewar …
Met een filosofische gehalte onder het vriespunt
Met Tweede Kamer-sferen … lijkend op gesar,
Zal reflectie het poëtische vast brengen tot een formatiestunt

Politieke taal onder invloed van poëzie en filosofie zou toch woordenstromen meer karakter kunnen geven. Liever het gemoed van een onrustig meer waarop de wind vast en zeker weer zal gaan liggen, dan een waterval die in het dal schade zal berokkenen door ongewild en onvermijdelijk vallende stenen.

Koorddansen ga je niet doen bij slecht weer, dus kies er dan voor te balanceren met woorden en geen deel te willen zijn van perspectief-ondermijnend woordenonweer.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗