Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ergens onderin een laatje ligt een stokje verstopt. En aan dit stokje zit een draadje. En aan dit draadje zit een klein lampje. En ieder jaar, op een hele speciale dag, mag dit lampje voor heel even zijn laatje uit om zijn licht aan anderen te laten zien.
Heel het jaar telt het lampje de dagen af tot hij eindelijk weer uit zijn laatje mag. Op die speciale dag krijgt hij namelijk een prachtige jas aan van kleurrijk papier en wordt hij onder begeleiding van vrolijke muziek samen met veel andere lampjes in een optocht door de straten van Maassluis gedragen.
Ook sinds de laatste optocht was het lampje weer gaan tellen. Maar toen het lampje eindelijk weer 365 dagen geteld had bleef het laatje gesloten. Waren de mensen hem vergeten? Was er een nieuw lampje gekomen? Of had het lampje misschien toch verkeerd geteld? Geduldig bleef het lampje in het laatje liggen, maar nooit werd het laatje geopend. En ook in de straten was geen muziek te horen.
Verdrietig dacht het lampje terug aan de vorige keren dat hij uit het laatje mocht. ’s Middags hoorde hij dan al vrolijke stemmen zijn richting op komen en voor hij het wist werd hij opgetild en werd die kleurrijke papieren jas bij hem aangetrokken. Als vervolgens zijn lichtje aangezet wer,d vulde hij de hele kamer met licht in alle kleuren en was hij een prachtige lampion. Toen de zon buiten ondergegaan was, werd de lampion mee naar buiten genomen waar nog veel meer lampionnen waren en samen liepen zij door de straten om iedereen vrolijk te maken met hun lichtjes.
Hij dacht terug aan de keren dat het regende en zijn prachtige jas langzaamaan zijn vorm verloor. Of aan de keren dat het juist heel hard waaide en zijn lampion met de muziek op de wind mee kon dansen. Soms ging hierdoor zijn lampion wel stuk, maar het lampje bleef altijd op volle kracht stralen, want op deze dag speelde hij de hoofdrol.
Al dromend over deze mooie momenten bleef het lampje wachten in zijn laatje tot hij hopelijk ooit weer naar buiten mocht. En na lang wachten is het nu eindelijk zo ver. Laatst ging het laatje namelijk eindelijk weer open en mocht hij zijn licht voor eventjes laten stralen, waarna er vrolijk “Hij doet het nog!” werd uitgesproken. Het lampje mocht toen buiten het laatje blijven liggen wetend dat hij binnenkort eindelijk weer in een prachtige jas door de straten van Maassluis mag gaan bij een nieuwe Furieade.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 243 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.