column nr 42

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”

Een van mijn favorieten uitspraken van mijn ultieme held als kind. Pippi Langkous. Het meisje mag alleen thuis blijven terwijl haar vader aan het werk is. Ze gaat niet naar school, is ijzersterk en heerlijk eigenwijs. Ik vind haar geweldig. Tegenwoordig zou Pippi waarschijnlijk niet eens meer op de buis komen. Niet pedagogisch verantwoord genoeg. Alleen thuisblijven? Wie doet nu zoiets? Ik zelf heb meermaals te horen gekregen dat ik onze hond s ’avonds maar in de tuin zijn behoefte moet laten doen. Blijkbaar mag je jouw kroost geen seconde uit het oog verliezen. Ja, als ze tiener zijn, dan kunnen we ze een beetje loslaten. Maar dan wel onder de strikte voorwaarden dat ze te allen tijde mobiel bereikbaar zijn. Nog voor ze hun eigen kont af kunnen vegen hebben ze al een mobieltje en begint de 24/7 cultuur. Altijd en overal bereikbaar zijn. Traceerbaar, elke minuut van de dag.

Gaat jouw kind voor het eerst alleen buitenspelen? Vergeet dan het horloge met GPS erin niet! Waarom zou je namelijk jouw kind vertrouwen als je datzelfde vertrouwen kunt hebben in technologie? Dat is toch vele malen veiliger? En dan gaan ze naar school en krijgen ze te maken met leerlingvolgsystemen. Elke scheet die ze laten wordt nauwlettend gemonitord. Wij als ouders krijgen feilloos te horen welke hokjes ons kind aangevinkt heeft en waaraan nog hard getrokken moet worden. Kent jouw kind in groep 2 nog niet alle letters? Nu, dan heb je het niet goed gedaan hoor. Stel je voor. Zelfs op zwemles kun je per les volgen wat de vorderingen van jouw kind zijn. Ouders moeten alles weten. ALLES.

Op de middelbare school wordt het nog erger. Dan zijn er daadwerkelijk scholen waarbij het kind digitaal te volgen is. Elke les, al het huiswerk, elk cijfer is digitaal te bekijken. Spijbelen of een slecht cijfer “verzwijgen” zit er helaas niet meer in. Als ik vroeger een onvoldoende haalde, liep ik daar thuis ook niet mee te koop. Die onvoldoende zorgde er echter wel voor dat ik mezelf een trap onder mijn kont gaf, want als ik dat cijfer niet omhoog kon krikken dan kwamen mijn ouders er dus wel achter. Ik werd op die manier mijn eigen stok achter de deur. Maar tegenwoordig gaat dat niet meer. Elke stap, elke misstap moet zichtbaar zijn. En dan vragen wij ons af waarom er zoveel kinderen faalangst hebben? Waarom er zoveel kinderen dingen niet eens proberen want tja, het lukt toch niet. Hadden ze nu Pippi nog maar gehad. Het meisje dat voor de ‘Duvel en z’n ouwe moer’ niet bang was. Het meisje dat de hele wereld aankon. Zonder ouders die boven haar hingen om elke seconde van de dag te monitoren hoe ze het deed.

En ja, ik besef heel goed dat de wereld niet altijd even leuk, lief en aardig is. Dat er overal gevaren zijn. Daar wil je je kinderen uiteraard voor behoeden. Maar zou je jouw kind in bubbeltjesplastic inpakken om er zo maar voor te zorgen dat ze zich niet bezeren wanneer ze vallen? En zoveel erger is de wereld niet geworden. Alleen vroeger had je geen Facebook of AD.nl. Dus kreeg je er minder van te zien. Of is iedereen Marc Dutroux alweer vergeten? Die werd namelijk opgepakt toen ik een tiener was. Toen de wereld nog een stuk “veiliger” was. Nicky Verstappen, Nicole van den Hurk, Manon Seijkens, Cindy van Leeuwarden, Inge Breugelmans en Ines van Muylder, Milica van Doorn, of zelfs heel dicht bij huis: Bianca Maas. Allemaal kinderen voor wie de wereld absoluut niet veilig bleek. Sommige namen zullen je zelfs niets zeggen. Niet omdat het geen groot nieuws was toen. Niet omdat het te lang geleden is. Maar gewoon omdat groot nieuws destijds niet verder kwam dan de krant of een enkele keer het nieuws op tv. Dus leek de wereld veiliger. Maar in werkelijkheid was het toen al net zo verrot als nu.

Voor mijn kind dus geen horloge met GPS en voorlopig ook geen mobiel. Ze mag alleen buiten spelen en ze mag soms ook alleen thuis blijven. En ja, vak laat ik de hond uit terwijl zij in haar bedje ligt. Ondertussen probeer ik haar te leren dat niet iedereen aardig is en weet ze wat ze moet doen in geval van nood. Ze zit ook op kickboksen. Al ben ik me ervan bewust dat dat niet veel uithaalt als ze wordt meegenomen door een volwassen vent. Maar, ik leer haar ook wat vertrouwen is. Dat ze sterker is dan ze denkt en dat ze alles kan, als ze er maar hard genoeg voor werkt. En gelukkig kon ik nog een DVD van Pippi op de kop tikken zodat ook zij kan van haar kan genieten. Mijn manier is vast ook niet perfect maar hé… ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!

 


 

Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!