Column(42): Homosexualiteit

column nr: 42

Ik hoorde van de week een opmerking op de tv, waardoor ik behoorlijk geschokt was: Sinds 1971 is homoseksualiteit in Nederland gedecriminaliseerd. Daar geloofde ik niks van. Hoe was dat dan daarvoor?

Van 1962 tot en met 1972 heb ik in de Bijenkorf gewerkt. Onder de werknemers waren veel homoseksuelen. Als ik me goed herinner werkten er op de afdeling wel 5-6 homo’s en lesbiennes. En daar werd niet moeilijk en niet stiekem over gedaan. Ik had een homofiele collega/vriend. We gingen samen uit, kwamen bij elkaar op visite. Deden samen boodschappen en gingen op kledingjacht.

Met hem ben ik meer in homotenten geweest dan in andere tenten. Dat vond ik wel fijn. Je had als meisje nooit gedoe met andere mannen en ik werd netjes op tijd thuis gebracht. Ik ging ook mee naar het COC. Daar heb ik wel meegemaakt dat bepaalde types enigszins schielijk naar binnen glipten. Dat kwam omdat ze volledig opgemaakt, met lippenstift, nep wimpers en zo, erbij liepen. Bij het COC wist iedereen dat mijn vriend en ik bij de Bijenkorf werkten. Dat maakte dat bij tijd en wijle een hele optocht van dat spul gezellig langs kwam.

Ik heb nog een beeld van iemand op mijn netvlies. Grote zwarte cape, zwarte broek en zwarte laarzen. Grote flaphoed. Om de ene schouder een tas en onder de andere arm een pekineesje. Ik kwam niet meer bij. In de Bijenkorf waren er ook vaak activiteiten met allerlei artiesten. Platenmarkt, boekenmarkt. Ramses Shaffy, wat een charisma had die man. Wim Sonneveld met zijn prachtige blauwe ogen. Albert Mol die net een boek had geschreven. Ik hoor hem nog zeggen: – Ik heb wel succes hè?

Het was echt niet altijd alleen maar leuk. We hadden ook een vrouwelijke collega die het erg moeilijk had. Ze ging naar de kerk en kon daardoor een en ander niet combineren. Een mannelijke collega was verliefd geworden op een andere man. Ik vroeg in mijn onschuld: – Maar hij is toch niet zo? Antwoord: – Misschien is hij wel om te turnen!

Hoe klopt dat nou met die opmerking die ik op tv hoorde? Ik heb het opgezocht. Die opmerking is niet compleet. Er zit nog een stuk aan vast die een en ander verduidelijkt. Alleen contacten tussen meerderjarige (boven 21) homo’s en minderjarige (onder 21) waren verboden. Het idee daar achter was, dat minderjarigen niet “besmet” zouden worden met homofilie. Die leeftijdsgrens werd er in 1971 vanaf gehaald. Die was er ook niet bij hetero’s. Dat was discriminatie.

Voor wij in Maassluis kwamen wonen, woonden we in Rotterdam aan de Piet Smitkade op Rotterdam Zuid. Vlak bij het Pathé theater. Nou, daar gebeurde wel het een en ander op de kade. Op een gegeven moment stonden daar twee vrouwen in een zeer innige omhelzing. Rijen dikke auto’s met joelende chauffeurs en passagiers reden al toeterend voor bij. Gênant! Inmiddels is homogeweld niet van de lucht. Het is de laatste jaren enorm toegenomen.

Ter verduidelijking: homofilie is niet strafbaar, maar geweld tegen homo’s wel.

Conclusie:

Je kan de wetgeving wel verruimen, dat wil niet zeggen dat de gemeenschap meebeweegt.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗