Column(42): Vrijheid is persoonlijk

Stichting Publieke Evenementen Maassluis (SPEM) zal in Maassluis verschillende activiteiten organiseren in het kader van 75 jaar vrijheid in Maassluis. Een van deze activiteiten is dat er elke week een Maassluizer vertelt over zijn of haar idee wat vrijheid eigenlijk is.

alle voorgaande columns: SPEM – columns

column nr: 42

© spem

Vrijheid is persoonlijk. Iedereen hoort en ziet het op zijn eigen manier. Ik ben opgegroeid in een gezin van 10 kinderen en had in mijn ogen genoeg vrijheid. Discipline stond hoog in het vaandel. Vrijheid dachten wij ook te hebben, omdat mijn vader ondernemer was. Hij was de hele dag bij fabrieken en particuliere klanten aan het werk met zijn personeel.

Maar ook de vrijheid die wij dachten te hebben van mijn moeder. Zij stond in de winkel en daarom hadden wij een fantastische hulp in de huishouding die gaf ons, dachten wij, enige vrijheid, nee discipline, zeker wederom niet zomaar vrijheid.

De vrijheid dachten wij te hebben op de Sint Antonius school, maar ook daar was onze vrijheid zeer beperkt. En als misdienaar in de Kerk, precies de regels leren en uitvoeren, zodat je geen commentaar kreeg van andere misdienaars.

Vrijheid is dus een mooi gevoel dat je als klein kind niet eens in de gaten had, maar het wel mocht ervaren ook als je groter was en naar de middelbare school ging. De een naar Delft en de ander naar Schiedam. Vanuit Maassluis met de bus of met de fiets, naar de scholen in Delft of Schiedam. Dan kom je meer verschillen in vrijheid tegen.

Ik schrok er soms wel van: een klasgenoot vertelde dat zijn vader een kroeg had en daar bier werd gedronken, ook door mijn klasgenoten. Dat was verkeerde vrijheid, zei mijn vader.

Dan komt er een tijd dat je de mensen gaat spreken bijvoorbeeld over de oorlog 1940-1945. Wat gebeurde er allemaal in Maassluis en wat deden onze ouders? Mijn vader werd een keer opgehaald om de lampen op een boot te repareren. Niet in alle vrijheid ging hij mee, kwam terug met een stevig gevulde pijp, die mocht hij vullen als dankjewel voor het repareren, maar toen hij thuis kwam rookte Opa, een oom en mijn vader in alle vrijheid, de verdeelde tabak in hun pijpen.

Veel mensen vertelden niet graag over de oorlog. Zij hielden het voor zich, om ons te beschermen. Soms vertelden ze het wel tegen de kleinkinderen die in hun ogen dat wel weer konden hebben. Die stonden er verder vandaan en de emotie bij onze ouders was ook een beetje gezakt. De Vrijheid van nu moeten wij met beide oren horen en met beide ogen zien en mogen wij met onze mond in vrijheid door vertellen.

Ik hoop nog lang te leven in vrijheid met de mensen om mij heen die ook gelukkig in vrijheid leven in heel Maassluis en omgeving.

© spem

Cock Paalvast