Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 432We zitten er nu al een tijdje in de coronacrisis. Heel even ging het de verkeerde kant op, maar nu lijkt het reproductiegetal rond de 1 te staan. Dat is een getal dat aangeeft hoeveel mensen iemand kan besmetten als er geen groepsimmuniteit is opgebouwd). Dat is goed nieuws want de afgelopen tijd zat dit getal erboven. Het beste is natuurlijk als het reproductiegetal onder de 1 komt maar we gaan dus sowieso weer de goede kant op.

Zie voor de actualiteiten en getallen: RIVM

Ik heb het in eerdere columns al gehad over de in mijn ogen te strenge maatregelen over bijvoorbeeld bezoek in verzorgingshuizen. Gelukkig is dat de laatste maanden in de meeste verzorgingshuizen wel weer mogelijk maar wel met een flink aantal beperkingen. Toch maak ik me zorgen om een groot deel van de samenleving die nu nog steeds buiten de boot vallen omdat zij als risico groep worden gezien. Bezoekers blijven vaak weg uit voorzorg en sociale activiteiten gaan veelal nog steeds niet door. Dat maakt mensen eenzaam en ongelukkig.

Steeds meer mensen die ik spreek zijn er dan ook wel klaar mee. Zo sprak ik laatst een oudere vrouw die ook flink heeft geleden onder de coronacrisis door een gevoel van eenzaamheid en een gevoel van er niet meer toe doen. Dit omdat haar vrijwilligerswerk niet meer door kon gaan en niemand meer op bezoek durfde te komen. Zij zei dat ze zelf ook doodsbang is geweest voor het virus. Maar op een gegeven moment was ze er klaar mee. Ze vertelde me dat ze zich zelden zo ellendig, eenzaam en nutteloos heeft gevoeld. Ze zei zelfs dat als ze zo haar laatste jaren moet leven ze liever dood gaat.

Een zeer heftige uitspraak die de vinger op de zere plek legt. Deze heftige uitspraak is naar mijn idee typerend met hoe we omgaan met kwetsbare groepen. We nemen ze uiteraard met de beste bedoelingen van alles af. Alles staat in het teken van het tegengaan van dit vreselijke virus. Maar we vergeten daarbij de kwaliteit van leven. Veel kwetsbare groepen zijn bovendien niet altijd even digitaal vaardig waardoor skypen of anderzijds videobellen lastig is. En hoewel er toch een aantal belangrijke versoepelingen zijn doorgevoerd is dat nog niet genoeg. Kwetsbare mensen willen er ook toe doen en mensen kunnen spreken net als ieder ander. Het zou daarom goed zijn als het kabinet, de veiligheidsregio en de gemeente samen kijken naar wat er wel mogelijk is in plaats van wat er allemaal niet mogelijk is. Er is veel meer mogelijk dan dat er nu gebeurt.

En dan de economische gevolgen: Ook daar heb ik het al eens eerder overgehad. Dit keer wil ik het daarom vooral hebben over flexwerkers en zzp’ers. Zij worden namelijk als eerste ontslagen of krijgen geen opdrachten meer bij bedrijven die in de problemen zitten. Vooral jongeren zijn tegenwoordig flexwerkers of zzp’ers. Als dat een eigen keuze is, is dat natuurlijk prima. Helaas komen voornamelijk jongeren in veel gevallen niet zomaar aan een vast contract en moeten dus wel aan de slag als zelfstandige of met een flexcontract.

En dat is zeker geen goede zaak. Een huis kopen met een flexcontract is bijvoorbeeld een stuk moeilijker als met een vaste baan. Ook het stressniveau van flexwerk ligt door diverse onzekerheden een stuk hoger als bij vaste krachten. Is er nog wel genoeg werk? Kan ik dadelijk de huur nog wel betalen? Zomaar wat elementen waar flexkrachten en zzp’ers tegenaan kunnen lopen.

De coronacrisis laat zien dat we niet alleen te maken hebben met een virus maar ook met een zieke arbeidsmarkt waar de verschillen tussen arm en rijk steeds groter worden.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 149 lezers

 

Raoul Kleijwegt

Raoul Kleijwegt

Raoul Kleijwegt | Fractievoorzitter GroenLinks Maassluis | Columnist 2017-2023