Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Een invalbeurt door Jelle op een vacante plek op dinsdag. Redactie
Onze bureauredactrice kijkt van haar koffiekopje op naar mij en vraagt wat ik over economie en het bedrijfsleven weet. Ze kijkt naar mij alsof ik er geen verstand heb. Ze kan ook niet weten welke opleidingen en studies ik heb gedaan in de afgelopen 50 jaren. Ik heb haar dat nooit verteld. Zij denkt dat ik in mijn fulltime baan alleen maar hard heb gewerkt op ICT afdelingen. Hard gewerkt heb ik zeker maar daarnaast ook gestudeerd, cursussen gevolg en vele workshops gevolgd. En dan niet alleen op het vakgebied van ICT.
Ik vertel haar dat ik op de HBS de beta-richting – exacte vakken- volgde, maar daarnaast ook maatschappijleer en economie in mijn vakkenpakket had.
Ze knikt maar voegt eraan toe: “Dat is wel een halve eeuw geleden!”
Daar heeft zij gelijk in. Ik vul aan: “Toen ik begon met werken heb ik via avondstudie een praktijkdiploma boekhouden (handelskennis, boekhouden) en aansluitend moderne bedrijfsadministratie (naast die eerder genoemde vakken ook nog belastingkennis, statistiek en wetskennis) gehaald. Voor beide studies deed ik 2x examen binnen een maand resulterend in vier diploma’s.
Zij reageert: “Maakt dat nog wat uit?”
“Nee dat deed het niet, maar ik koos voor zekerheid: dubbele kans en dat was toen gelukt! Daardoor kon ik snel verder met vervolgstudies.”
“Maar wist je daarmee dan genoeg over hoe het bedrijfsleven in elkaar zit?”, vraagt zij.
Was dat maar. Ik vertel haar dat ik ook nog een tweejarige avondstudie HBO Bedrijfskunde (Strategisch Management, Financial Management, Quality Management, Personeel Management, Planning & budgettering en Logistiek Management) heb afgerond.
“Ondertussen werkte ik in verschillende bedrijfstakken voor ICT afdelingen of voor bedrijfsafdelingen als projectmanager, kwaliteitsadviseur of businessanalist. Het waren meestal grote instanties (NS, VROM, een agentschap van het Ministerie van Economische Zaken. Ministerie van Financiën, Port of Rotterdam) en multinationale bedrijven (PTT telecom, VOPAK, TPG, IBM, ABNAMRO, Exxon, Hypotheekinstantie, een verzekeraar). Bij diverse projecten ging het daarbij over logistiek in samenhang binnen een bedrijfskolom en de gevolgen van veranderingen die wij voor ogen hadden. Dat vroeg dan weer om verandermanagement.
Ik heb bijvoorbeeld ook de implementatie van nieuwe bedrijfssystemen begeleid in vijftien Europese landen, Israël en Zuid-Afrika. O ja: ook nog kortlopende procesonderzoeken uitgevoerd in de USA, Duitsland en Schotland.”
“Maar… waarom wil jij eigenlijk weten wat ik van het bedrijfsleven weet?”, vraag ik haar.
Ze bloost even en bekent dan: “Nou uh… ik las op facebook een reactie van een dame die ik modereerde onder jouw laatste column … nummer 424. Ze schreef dat jij je mond moest houden omdat je geen enkel verstand heb van het bedrijfsleven. Jouw oproep tot mijden van de grote supers zou een heleboel toeleverende bedrijven naar de afgrond brengen”.
Nuchter reageer ik met: “Dat risico weet ik wel degelijk. Maar je moet buiten benauwende kaders denken om iets te kunnen bereiken. En zeker niet bang zijn voor je eigen baantje. Ik schreef immers dat het om het hogere doel gaat. Dat zal die dame ongetwijfeld begrijpen, toch?”
Ze lacht schamper: “ik betwijfel het, hoewel zij denkt kennelijk jou goed te kennen!”
Laconiek besluit ik ons gesprek aan de koffietafel met: “Ik laat het aan jouzelf over om te bepalen of zij gelijk heeft. Ik moet weer verder met belangrijker zaken zoals ‘hoe de gemeenteraad in Maassluis functioneert binnen haar verantwoordelijkheid’. Benieuwd of zij ook daarover weer alles beter weet… ach nee dat zal wel niet, want een beetje gezonde doordenker snapt niks van hoe de politiek hier dat invult.”
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 247 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.