Column(428): Een stad vol ruzie

Herken je dat? Je kunt tegenwoordig met bijna niemand een goed gesprek voeren. Valt dat wel mee, denk je? Kijk dan eens naar onderstaande voorbeelden die mij ter ore kwamen en kom daarna nog even terug op jouw antwoord.

• De één probeert een standpunt te begrijpen van de ander en stelt een controlevraag tussendoor, maar voordat deze weer kan ademhalen. slaat het gesprek om in bekvechten.

• De één vindt dat de ander hem/haar niet liet uitpraten, begint vervolgens dáárover als twistpunt en het nietes-welles is een feit.

• De één verstaat de ander verkeerd, reageert daardoor wat vreemd en de ander roept gelijk dat de één slecht luistert. Kissebissen maar

• De één zit geconcentreerd te thuiswerken, de ander is vrij en vraagt om even te stoppen voor een koffiepauze. ‘Doe maar niet want midden in een belangrijk stuk.’ Het afwijzen wordt meteen persoonlijk gezien. Het bekgevecht komt op gang.

• De een zit op zijn/haar telefoon te lezen/kijken/schrijven, de ander begint ineens een diepgaand gesprek. In minder dan geen tijd valt er een “huh, wat zei je eigenlijk?!” De ander is verontwaardigd: “Ïk zit niet voor Piet Snot tegen je te praten!!”

• De een tegen de ander: “Ik heb het je gisteren nog gezegd, toen je naar voetbal zat te kijken”. De ander: “O, dat hoorde ik niet, ik wou geen seconde van de wedstrijd missen, sorry hoor.” War on Football started.

• De één loopt weg via de gang door naar de garage. Twee deuren inmiddels tussen wat dan door de één geroepen wordt en wat er door ander wordt gedacht dat er gezegd wordt. De misverstanden vliegen je om de oren.

• De één: Ik zei het gisteravond laat nog in bed, je reageerde nog met eh huh. Ik dacht dat jij ja bedoelde!” De ander: “Wel nee, ik was al direct onder zeil.” Slaapkamer gekrakeel.

Dan de allerergste twee:

• De één begint een gesprek -of eigenlijk een verhaal- maar de ander neemt het gesprek direct over met “ja, dat herken ik want wij hadden ook zo iets, bla bla bla”. Stoom uit de oren.

• De één komt de ander tegen, vraagt hoe het met hem/haar vraagt, maar na één zin wordt het eenrichtingverkeer van de ander in de trant van : bla bla bla…maar ik moet zo verder, want ik moet nog dit en dat, koetje, kalfje , banaliteit hier, banaliteit daar, onzinnig zus en zo et cetera. De één denkt dan: “Gek wijf / gekke kerel. Dat was dus weer zendtijd in het kader van de partij voor dikdoenerij met futiliteiten.”

Ik heb bovengenoemde situaties diverse malen horen beschrijven en ik herken er zelf wel een paar.

En? Ben jij er al uit? Hoe vaak herken je een voorbeeld en wat doet dat met jouw gevoel? Extravert meteen conflict of introvert jezelf verbijten, opwinden en tot slot gefrustreerd afreageren?

Hoe dan ook. Het is tegenwoordig bij velen een combinatie van spitsroeden lopen en op eieren lopen.

Probeer het maar eens thuis uit. Begin een gesprek over een onderwerp als corona, diversiteit, energiecrisis, jeugdzorg of de schoonfamilie. Of nee, doe maar niet! Voordat je het weet, ben ik de oorzaak van een stad vol onmin. Dat wordt dan overwerken voor burenbemiddelaars, coaches en mediators. 112 en 113 zijn al overbezet

Bezint eer ge een gesprek begint.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗