Column(429): Euthanasie als oplossing voor de zorgcrisis

André moet een beurt overslaan. Dat geeft Jelle de gelegenheid om over een serieus onderwerp te schrijven [REDACTIE]

Ons land is zeer creatief in het bedenken van verhullende termen. Denk aan mantelzorger(= persoon opgezadeld met zorgtaak), zorgvrager (= patiënt die dringend zorg behoeft), interieurverzorgster (=werkster), milieuwerker (=vuilnisman), afstand tot de arbeidsmarkt (= kansloos op de reguliere arbeidsmarkt) of crisismanager (= kansloze premier zonder visie). Die laatste heb ik net verzonnen, de andere bestaan echt.

Je kunt het hopeloos slecht treffen als je als zorgvrager alleen woont, geen buurtgenoten die voor je zorgen, geen familie die dichtbij woont die als mantelzorger kan aantreden én de thuiszorg die bijna niks doet en niets mag. Nu kun je denken dat dit soort situaties in Nederland niet voorkomt. Laat ik je met een praktijkvoorbeeld uit de droom helpen.

Hallo mevrouw, met de thuiszorg. Kunt u even langskomen bij uw dementerende moeder? De batterij van de afstandsbediening van de televisie moet worden verwisseld. Mevrouw is dat helemaal niet van plan en vraagt of de zorgende dat wil doen. De zorgende zegt vervolgens dat zij dit niet mag en herhaalt de vraag. Mevrouw wordt een beetje moedeloos en vraagt of zij serieus vanuit Maassluis naar Zwolle moet komen om een batterij te verwisselen. “Wat denkt u er zelf van?”, luidt haar slotwoord voordat ze ophangt.

Tot zover het voorbeeld. Het laat zien hoe in naam thuiszorg tegen betaling wordt verleend, die in de praktijk alleen maar tot extra gedoe leidt. Als dat gedoe te lang aanhoudt, ontstaat frustratie. Bij de zorgvrager ontstaan irritaties en een gevoel van eenzaamheid maakt zich meester van de wanhopige betrokkenen.

De makkelijke reactie -bij gebrek aan kennis over de huidige zorgwereld- zou kunnen zijn: “Moet mevrouw dan niet in een verzorgingstehuis worden gestopt?” Onder Rutte I, II en III is de zorgstaat in drastisch tempo uitgekleed en onbetaalbaar gemaakt. Verzorgingshuizen en zorgcentra zijn er voor de ‘zware gevallen’ met flinke wachtlijsten.

ActiZ schreef een jaar geleden:

De wachtlijsten voor een verpleeghuisplek is in de maand oktober wederom gestegen met 4 procent. Het gaat in totaal om 16.947 mensen die langdurige zorg nodig hebben, maar niet direct terecht kunnen in een verpleeghuis. Dat blijkt uit cijfers van het Zorginstituut.

De vereniging ActiZ heeft een maatschappelijke verantwoordelijkheid om de organisatie van de zorg voor ouderen en chronisch zieken toekomstbestendig te maken. Dat betekent: bureaucratie verminderen, personeelstekort terugdringen, innovatie van de sector aanjagen en het vakmanschap van zorgprofessionals faciliteren en beschermen.

We kennen inmiddels diverse voorbeelden van hoe het gaat via onder meer Hugo Borst en Carin Gaemers. Zij spraken dit weekeinde hun diepe teleurstelling uit. Met een manifest en ruim honderdduizend handtekeningen sleepten Hugo en Carin in 2017 een bedrag van 2,1 miljard euro binnen voor ouderenzorg. Vijf jaar later blijven ze gedesillusioneerd achter. ‘We zijn erin getrapt.’

Onlangs appte Hugo Borst premier Mark Rutte nog. Of Mark de woorden van Dichter des Vaderlands en filosoof Lieke Marsman wél serieus neemt? ‘Ziekenhuisdirecteuren tonnen winst, zorgverzekeraars miljoenen winst, farmaceutische industrie miljarden winst. Zolang dat zo is, is de vraag of ouderen een 24-uurs luier aan moeten een gotspe.’

PZC.nl schrijft: “Het begon in 2016 met de vader van oud-staatssecretaris Martin van Rijn die zijn beklag had gedaan over de belabberde zorg voor zijn vrouw die aan dementie lijdt. Ze zat in haar eigen urine, er waren momenten dat er geen personeel op de groep was. De Tweede Kamer steunde het unaniem én er kwam een richtlijn van het Zorginstituut, die zorgde voor een wettelijke verplichting om 2,1 miljard euro aan verbetering van de ouderenzorg te besteden.

Geld voor de ouderenzorg werd onderdeel van Ruttes verkiezingscampagne. Die belofte van Rutte blijkt weinig waard. Evenals de beloftes van de andere coalitiepartijen die van de ouderenzorg óók een verkiezingsthema maakten. De huidige minister van Langdurige Zorg, Conny Helder, zette deze zomer een streep door de personeelsnorm. In 2040 zijn meer dan twee miljoen mensen nodig in de zorg, 600.000 meer dan nu. Op dit moment zijn vacatures al niet op te vullen.”

Weer een politieke belofte die niet stand houdt. En de bevolking van dit land laat zich nog steeds alles voorspiegelen. Ik weet dat de zorg geen sexy onderwerp is.

Er was ooit een zieke grap ergens in de jaren tachtig. Een aantal mensen ontving een brief met het onderstaande inhoud: “U heeft lang genoeg gebruik gemaakt van onze verzorgingsstaat. U wordt verzocht zich aanstaande zaterdag om 10:00 uur te melden bij de Hoogovens met een baal hooi onder uw arm, alwaar u zult worden afgefakkeld.”

Is dat dan dé oplossing die steeds dichterbij komt: iedereen die in een langdurige zorgstatus terecht komt, moet worden geëuthanaseerd.

De betreffende personen reageerden destijds geschokt. Ik denk dat zo een brief tegenwoordig bijna als een zegen wordt ervaren…

Ben jij nu geschokt door die laatste zin? Maak je daarover niet druk en laat het een wake-up call zijn. Als jij denkt Euthanasie voor chronische zorgvragers, dat nooit! kijk dan eens serieus om je heen. Van hoeveel mensen in jouw buurt weet jij dat ze diep eenzaam, ongelukkig of chronisch ziek zijn? Hoe vaak sta jij hen bij? Hoe zeer vind jij dat dit jouw voorland is? Hoe zou jij het vinden als men jou links laat liggen, aan je lot overgelaten?

De Maand van de Ontmoeting in Maassluis met daarbinnen de Week tegen de Eenzaamheid vormen een belangrijk signaal en platform om er even iets aan te doen, even erbij stil te staan. Het lost echter weinig op als daarna 11 maanden volgen waarin het probleem door ettert.

Ik wil dat er lokaal een politieke partij opstaat die zich voor dit onderwerp hard maakt. Voordat je het weet staat Maassluis in de top10 van de meeste zelfdoding onder eenzamen en chronisch zieken.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗