Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 43

Met een papieren zak gevuld met medicatie en speciaal voer rijd ik met onze kat Mees naar huis. De mededeling van de dierenarts is blaasontsteking en blaasgruis…

Eenmaal thuis nemen mijn zorgen gedurende de dag toe.

Mees probeert onophoudelijk op de gekste plekken te plassen maar er lijkt niets uit te komen, buiten wat druppels bloed.

Zo vind ik hem in de badkuip, achter het gordijn of op de gang… instinctief een andere plek vinden wat geen associatie heeft met het gevoel van de blaasontsteking op de kattenbak.

Ik weet inmiddels dat als blaasgruis de urinebuis verstopt en de urine geen uitweg vindt, dat een kat dan van binnenuit wordt vergiftigd. Ik ben heel alert!

Met mijn beperkte kennis van deze situatie ervaar ik een enorme ondersteuning van Mees zijn dierenarts en het gehele team eromheen. Het is geen levensbedreigende ziekte maar ze nemen me serieus. Bij ieder telefoontje luisteren ze oprecht, leggen rustig en helder de processen uit die zich voordoen, en denken tegelijkertijd mee met wat ik zie en mijn beredenering daaruit. De basis voor goed herstel!

We spreken af dat ik morgen Mees kom brengen en hem achterlaat om te observeren hoe hij ervoor staat.

Uiteindelijk wordt zijn blaas weer schoongespoeld en Mees krijgt een blaaskatheter, hierdoor kan het blaasgruis makkelijker zijn uitweg vinden. Na goed overleg met wat afspraken mag Mees voor de nacht naar huis. Ik krijg een bench mee, een lage kattenbak en wat aangepaste medicijnen.

Dit wordt een nacht op de bank en weinig slaap vrees ik, maar om een kat dit proces alleen te laten doorleven vind ik geen optie!

Voor mij betekent een dier in je omgeving opnemen, een commitment aangaan om hem de juiste aandacht en zorg te bieden die nodig is.

Nou de eerste uitdaging dient zich aan… een kat met zijn eigenzinnigheid en natuurlijke drang naar vrijheid,  nu met een katheter en een onophoudelijke drang om te plassen inclusief een kap om zijn kop en pijn… opsluiten in een bench… een onmogelijke formule!

Mees verliest zijn evenwicht, valt meerdere malen in de kattenbak, de korrels vliegen alle kanten op… Ook zijn bakken water en voer worden alle kanten opgeschoven… onbereikbaar door zijn kap, het water kiepert om… een natte kleffe boel en ja dan nog proberen voor zijn open blaas de hygiene te waarborgen… Het is inmiddels al 1 uur ’s nachts. Ik besluit zijn territorium vanuit de bench in de huiskamer uit te breiden.

Ik baken wat af, haal alle zooi uit de bench en ondersteun Mees in zijn onrust en ongemakken. Zijn water- en voerbak omhoog tillen als hij trek krijgt… onder zijn kin en op zijn voorhoofd aaien om hem wat te kalmeren, achter zijn oren krabbelen als de kap jeuk teweegbrengt. In zijn momentjes van ontspanning zie ik de drang om zich te wassen. Ik doe zijn kap rustig af en bewaak met mijn ogen en handen zijn katheter. Mees voert zijn schoonmaak ritueel uit. Hij is helemaal zennnn

Mees valt korte momentjes in slaap dus pak ik dat ook even mee, soms gewoon naast ‘m op de grond liggen. Mijn aanwezigheid lijkt zijn effect te hebben.

Na vele pogingen om te plassen zie en hoor ik zijn ongemak en pijn.

Dit herinnert me aan vroeger, met oorontsteking ’s nachts bij mijn ouders in bed kruipen deed de pijn verminderen. Ik besluit Mees wat af te leiden. Ik pak zijn balletje waar zo’n rinkelend belletje in zit…ik rol hem zachtjes naar hem toe, Mees kijkt schuin op met 1 oog half dicht, het balletje rolt terug, ik rol nogmaals de bal en Mees schuift met zijn poot het balletje terug… zijn focus op de bal doet zijn ongemak op de achtergrond schuiven… het werkt!

Ook Mees de regie laten behouden… zoveel als kan…

Medicatie met een stamper fijn malen… paar druppels kattenmelk toevoegen en dan of het zelf op laten drinken of met een spuitje in zijn mond langzaam leeg laten lopen zodat hij nog kan slikken. Ik kreeg nog een goeie tip mocht dit nodig zijn… je kat zijn lichaam eerst nog inwikkelen in een handdoek. Heel belangrijk is je innerlijke rust behouden… een kat stemt zich af op jouw gemoedstoestand.

Het vroege ochtend gloren wordt zichtbaar. Ik realiseer me wat een bijzondere samenwerking dit proces teweegbracht. Ik was steeds beter in staat om me af te stemmen op wat Mees nodig lijkt te hebben en kreeg daarmee ook zijn vertrouwen.

Na weer een bezoek aan de dierenarts en een röntgenfoto blijkt Mees nog minimaal 2 dagen zijn katheter in te moeten houden om daarna weer te laten kijken hoe het ervoor staat. Voor even ervaar ik een teleurstelling voor Mees… ik vind het echt heel wat voor een kat allemaal, maar daarbij weet ik ook dat we dit met elkaar gaan doen en uiteindelijk wordt het beter!

Met dank aan dierenkliniek De Delta in Maasland

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 407 lezers

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

6 Reacties

  1. Anja
    11 januari 2021 at 08:21

    Een kat is een onderdeel van je gezin en daar doe je alles voor , net als een kind dat ziek is . Heel veel sterkte met Mees !

  2. Mary
    10 januari 2021 at 18:13

    Jeetje Patricia wat een toestanden,maar je hebt je geweldig voor Mees ingezet,dat gaat vast zijn vruchten afwerpen! Nog veel sterkte en horen we nog hoe het is afgelopen ? Beterschap voor het beessie !

  3. Hester
    10 januari 2021 at 18:11

    Lieve moeder, ook voor poezen.

  4. Marijke
    10 januari 2021 at 10:38

    Wat een lief zorgzaam baasje heeft mees toppertje ben jijxx

  5. Evelien
    10 januari 2021 at 09:35

    Sterkte en beterschap voor Mees

  6. Ingrith
    10 januari 2021 at 09:22

    Een huisdier is ook gewoon je kindje. Zo ervaar ik dat ook. Weer mooi geschreven Patries. Mees had geen betere moeder kunnen treffen.