Na Corona

Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Ruim twee jaar en vier maanden heb ik het volgehouden; een leven zonder Corona. Op zondag 3 juli voelde ik me niet zo fit. Moe, keelpijn en een wat schorre stem. Ik meende dat dit kwam doordat ik mijn stem had geforceerd na een feestavond ter afsluiting van groep 8.

De volgende ochtend rond 9.00 uur toch maar een zelftest gedaan. Ik had nog steeds keelpijn, was een beetje schor en ik voelde me vooral heel moe. Ik heb tot drie keer toe naar het testresultaat gekeken en dit vergeleken met de afbeeldingen op het doosje. Misschien gek, maar ik kon het gewoon niet geloven! Ruim twee jaar werd ons leven ‘gedomineerd’ door Covid-19.

Nu, terwijl nauwelijks iemand er nog over sprak, zat ik hier met een onbestemd gevoel en een positieve test in mijn handen.

Een kwartiertje later ben ik op bed gaan liggen en namen mijn klachten heel snel toe. Binnen een paar uur voelde ik me werkelijk totaal uitgeschakeld; nergens meer toe in staat! Ik vond het best beangstigend eigenlijk. Vooral omdat het zo vlug bergafwaarts ging en ik het gevoel kreeg hierdoor geen vat te hebben op het verloop. Die maandag heb ik flinke koorts gehad. Warm, koud, warm, koud. Zwetend in mijn bed. Hoofdpijn, keelpijn, spierpijn. Mijn rug helemaal nat. Wat een ellende. Alles afgeblazen. Ik las dat ik vijf dagen in isolatie moest blijven en dan weer op vrije voeten mocht, mits ik op dag zes ‘klachtenvrij’ zou zijn.

Ik heb me opgesloten in mijn slaapkamer. Mijn man logeerde die week een etage lager. Die woensdag zou onze jongste nog een feestje vieren. Met zijn zussen en vriendjes naar het trampolinepark. Gelukkig hadden we nog een stapel testjes liggen en kon het feestje doorgaan. Mijn man ving de kinderen op, kookte, zorgde voor mij en probeerde tussendoor zijn werk te doen.

Dinsdag en woensdag had ik nog steeds verhoging maar geen noemenswaardige koorts meer. Wel hoofdpijn waardoor ik mijn ogen nauwelijks kon openen. Flinke spierpijn en nu en dan wat last van taai slijm. Wanneer ik dit ophoestte voelde ik angst opkomen, omdat ik benauwd werd. Gelukkig hoefde ik niet vaak te hoesten en had sowieso nauwelijks last van verkoudheid. Donderdag voelde ik me een stukje beter. Ik zou zaterdag 9 juli zingen bij een doopviering in de Liduina Basiliek in Schiedam mits ik klachtenvrij zou zijn. Mijn hoofdpijn was bijna weggetrokken. Ik had geen keelpijn meer. Alleen nog wat spierpijn en een instabiele spreekstem.

Vrijdag voelde ik me bijna beter. Geen hoofdpijn, geen spierpijn, geen hoest. Nog wel wat moe. Om te peilen hoe mijn conditie was ben ik ’s avonds een rondje langs de Waterweg gelopen. Het was een zachte zomeravond. Heerlijk gewoon, na een week in isolatie! Ik voelde me goed. Goed genoeg om de volgende dag, op gepaste afstand, te gaan zingen. Ondanks de instabiele spreekstem lukt zingen dan toch weer wel.

Zaterdagochtend, na een lekker douche, eerst ons zoontje gedag gezegd. Hij ging een week met de Welpen op Scoutingkamp in Delft. Daarna een leuk jurkje aan, muziek mee en met de Metro naar Schiedam om te zingen, alsof er niets was gebeurd. Het werd een prachtige doopviering en een feest om dit nieuwe leven te vieren door het Sacrament van de Doop. In datzelfde moment kreeg ik verontrustende appjes binnen: Het gaat niet goed met papa. Hij heeft nauwelijks eetlust, heeft ondergewicht, is verzwakt waardoor het ademhalen vermoeiend is.

Die avond belt mijn moeder. Het gaat niet goed met papa en hij krijgt morfine. Graag bereikbaar blijven.

Zondag 10 juli. Terwijl de aanhanger is volgeladen en wij klaar staan voor vertrek naar de camping, ontvang ik een bericht. Als we hem nog bij leven willen zien, dan moeten we daarmee niet wachten (..). We hebben de camping gebeld en zijn direct naar papa gereden. Die avond is hij, in onze aanwezigheid, overleden. De liefste, de mooiste. Mijn vader, mijn licht.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 499 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak

2 Reacties

  1. Tom Koppenaal
    3 augustus 2022 at 22:18

    Gecondoleerd

  2. Ruud Veerman
    20 juli 2022 at 16:23

    Sterfdag van mijn vader,ik wens je veel sterkte met het verlies van jouw vader