Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

‘De verstrekte drink- en etenswaren van onze all-in formule mogen niet meegenomen worden buiten het park. Incidenteel zullen er willekeurig tassencontroles plaatsvinden’. Met verwondering lazen we de regels bij de entree van het park.

We waren er met ons zoontje van 10 jaar. Zijn zussen bleven een middag op de camping en het leek ons leuk eens met zijn drietjes op stap te gaan. Het kleinschalige attractiepark lag in de buurt van de camping dus waren we zo weer terug, indien nodig. We drukten de meiden op het hart; ‘Geen vuur maken. Niet spontaan eieren gaan bakken. Gewoon een boterham smeren en lekker gaan zwemmen. Oh, en zorg dat je mobiel is opgeladen. Dan komt alles goed. Tot straks!’

Het was druk op de parkeerplaats en nog drukker bij de kassa. Met de kaartjes in de hand liepen we het park in. Tegen een lange rij aan. Een eindeloze muur van mensen. We keken links. We keken rechts. De rij schoof, door een donkere poort, een grote hal in. Boven de poort hing een bord met ‘Frites & Snacks’. Het was lunchtijd. Dat was te zien. Wat een rij.

Voor de entreeprijs kan men in dit park altijd en onbeperkt eten. Het afhalen van snacks en frites gaat middels een bestelformulier. Je vult simpelweg het aantal in onder de betreffende snack. Softijs, belegde broodjes, soep, fruit, koffie, thee en limonade kun je er zonder bestellijst afhalen.

We besluiten de rij te omzeilen en eens een kijkje te gaan nemen in de grote hal. We lopen een andere ingang binnen. Zo te zien is het vroeger een sporthal geweest. De gekleurde lijnen nog op de vloer. Het krioelt er van de mensen. In het midden is een afhaalpunt voor broodjes en fruit. Hier is geen rij. We vragen om een paar broodjes kaas, ham en een appel. In een andere ruimte halen we koffie en tappen een bekertje limonade. Eenmaal buiten proberen we een tafeltje te vinden dat nog vrij is. Wat een drukte. Het aluminium tafeltje wiebelt. Krijsende kinderen overal. Brutale vogels pikken restjes eten van de grond. Of van de tafel. De penetrante geur van frituur. Waar zijn we aan begonnen?

Ons zoontje kijkt zijn ogen uit en begint aan zijn broodje ham. Het ziet er droog uit. Wanneer we het broodje openklappen zit er geen boter op. Er zal geen tijd voor zijn? Een simpel broodje maar het deert niet. We eten en drinken en maken ondertussen plannen voor de rest van de middag. Wat is de leukste attractie?

We gaan in de zweefmolen en schommelschip. We eten een ijsje. Ons zoontje vraagt er twee omdat hij ziet dat de meeste kinderen afwisselend van twee softijsjes likken. In iedere hand één. Omdat het kan! Aan de lopende band worden de ijsjes zonder vraag getapt, gedipt en uitgedeeld. We zien het met verbazing aan.

Ondertussen blijft de stroom mensen onophoudelijk uit de friethal komen. Ik zie een vader, moeder en twee blonde meisjes van, naar schatting, vier en hooguit zes jaar. Vader draagt een dienblad. Moeder ook. Op het blad een soort pyramide van frikadellen. Zeker wel een stuk of twaalf. Daarnaast nog kroketten, kaassoufflés, broodjes hamburger en een enorme hoeveelheid aan patat. Bakken vol.

Ik zie hoe de meisjes een frietje eten. Zoals meisjes dat doen. Tussen duim en wijsvinger. Een tipje mayo en de pink omhoog. Pa en moe schuiven de frikadellen in twee happen naar binnen. Eigenlijk alsof het frietjes zijn. Als we ca. 50 minuten later weer langs het tafeltje lopen is het beeld onveranderd. Aan een andere tafel zie ik hoe een mevrouw onverstoorbaar een compleet diner van broodjes hamburger in grote broodzakken duwt. Die daarna in haar rugzak belanden. En dan in de kinderwagen. Wow.

Bij thuiskomst zijn we het er over eens; het park was leuk maar… dìt laatste was wel de leukste attractie.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 203 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak

1 Reactie

  1. Aad Rieken
    3 augustus 2022 at 09:54

    Naar vakantie snacken.