Column(47): De eenheidsworst opzij gelegd

Ik had vorig jaar een writers block en daardoor ook moeite met mijzelf. Ik twijfelde of ik wel goed genoeg was en vroeg de hoofdredacteur om raad: “Ik heb geprobeerd binnen de lijntjes te kleuren. Mij te conformeren aan de ideeën van iedereen, maar ik word er alleen maar verdrietig onder. Nog even en ik ben depressief.”

Hij snapte mijn worsteling en we gingen een goed gesprek aan. Ik vroeg hem of ik het mocht opnemen, want ik vond het best een principieel gesprek. Hij gaf toestemming en zei er destijds bij dat ik het te gelegener tijd mag gebruiken om anderen te inspireren.

Vandaag is het dan zover. Het was een zeer verhelderend gesprek.

Hij vertelde: “Wat je mag beseffen is dat jij een creatieve geest bent. En die kun je niet omvormen tot een eenheidsworst. Je verliest jouw individualiteit zodra jij gedrag en ideeën van anderen kloont. Het was tot nu toe een aardige poging. Nu is het tijd voor verandering. Wat je mag toepassen is de durf om neigingen en interesses te volgen waar je van nature tot aangetrokken wordt. Weg met die behoefte om te conformeren. Die staan je in de weg. Laat dat los en je zult je bevrijd voelen. als een nieuwe dimensie van je persoonlijkheid.”

Ik dacht daarover na: “Dus ik mag vorm geven aan wat mij maakt tot mijn unieke ik?”

Hij zei: “Juist. Dit is fascinerend, hé. De meesten spelen op veilig omdat ze anderen niet willen kwetsen of de pijn van afwijzing onder ogen willen zien. Maar er is geen ik om te beschermen. Dat ik is mysterieus gedoe en pure illusie. De ware jij is een spiritueel wezen. In mijn visie bestaat er niet werkelijk zoiets als zelfwaarde of zelfrespect. Hoe graag men er ook over spreekt.”

Ik reageerde direct met: “Denk je dan dat het mentale constructies zijn van filosofen als we over het ego spreken? Ik beschouwde mijn ego altijd als iets dat bijna tastbaar is en bescherming nodig heeft. Als het een verzinsel is dan heb ik niets te verliezen. Dan is het slechts een idee…

Hoe kan ik dan nu stappen ondernemen om mij te distantiëren van het valse idee dat er iets te beschermen is in mij?”

Hij gaf meteen een praktisch advies: “Ga gewoon op weg. Begin met tonen van hetgeen jou maakt tot wie je bent, jouw authentieke en unieke ik. Wees moedig en neem het risico van een mogelijke afwijzing door anderen, dan sta je in jouw kracht. Op den duur zal die fictieve macht afnemen die jouw zogenaamde ego over jou heeft. Het is een voortdurende praktijkoefening. Durf ons jouw eigenaardigheden te laten zien. Durf dingen te zeggen die niemand anders zegt. Deel met ons jouw buitenissige overtuigingen.”

Ik moest daarover even over denken en hij pakte daarna door: “Wees bereid om op te vallen. Je kunt hierin bewust proactief zijn in jouw eigen voordeel.”

Dar zag ik niet direct voor mij: “Hoe doe ik dat dan?”

Hij nam zichzelf als voorbeeld: “Ik ben zelf altijd nieuwsgierig naar waarom bepaalde columnisten het goed doen en anderen zich niet zo goed lijken te verbinden met lezers. Vaak blijkt het de bereidheid van de schrijver om iets gedurfd te zeggen of zelfs een beetje controversieel of iets dat potentieel beledigend kan zijn voor sommigen. En dat blijkt dan de meeste populariteit, betrokkenheid en zelfs waardering aan te trekken. Wellicht zijn er meer factoren die meespelen, maar het maakt wel degelijk een verschil. Hun werk blijkt vaak polariserend.”

Ik dacht na: “Wie zou ik als voorbeelden kunnen zien?”

Hij vervolgde: “Denk eens aan enkele polariserende mensen die jij zelf online volgt. Misschien haat je sommigen, maar hou je van anderen. Ze onthullen meer over wie ze zijn en hun overtuigingen, zelfs als ze daarbij het risico lopen te worden afgewezen. Het is mogelijk dat ze zelfs een vorm van hekel, online haat en kritiek aantrekken. Tegelijkertijd lukt het hen meer loyale lezers aan te trekken die wellicht hun moed bewonderen. Het is de moed om authentiek te durven zijn.”

Het kwartje begon bij mij te vallen en ik wilde meer weten: “Wat bedoel je met deel jouw eigen buitenissigheden?”

Hij begreep dat nader uitleg nodig was: “Het gaat er niet om dat je jezelf opzettelijk verandert in een buitenbeentje voortdurend op zoek naar aandacht. Dat is het niet. Dan wordt het gênant en stoot mensen af. Ik bedoel vooral: geef niet toe aan maatschappelijke druk, niet aan zelfkritiek en conformeer niet! Wees je wél bewust van de context waarin je meer over je ware zelf onthult. Je mag niet te ver gaan want dan loop je het risico te worden gecanceld. Wees je hiervan bewust.”

Hij ronde het advies af met: “Laat dit risico niet je vermogen ondermijnen om te staan voor wat jij vindt en voor het jezelf zijn. De meeste mensen durven het niet aan om in de richting te bewegen van wat hen buitenissig maakt. Dat is voor de meesten beangstigend. Wanneer jij ons meer toont van wie je bent, zonder jezelf helemaal bloot te geven, zullen veel mensen naar je opkijken. Ze worden dan aangemoedigd door jouw gezonde dosis moed. Ik weet uit ervaring dat je eigenheid omarmen een kwetsbare daad is, en het vergt moed. Maar wanneer je dat doet, stel jij anderen in staat in reactie op jouw columns ook hun authentieke zelf te tonen.”

Het is een waardige zoektocht gebleken in de afgelopen maanden, maar ik heb mijn tone of voice gevonden. En ik ben dankbaar voor dat gesprek destijds.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗