Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Terwijl ik door de winkel loop valt mijn oog op de verpakking. ‘Detective Kit 8+’ staat er op. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik neem het paars met witte doosje in handen en bekijk de achterkant. Inhoud; vergrootglas, penseeltje, spateltje, glanzend zwart plaatje (vingerafdruknemer), spons voor kleur, potje met kleur, elementen voor identificatiekit, drukknoop, ronde schijf voor geheime codes, vingerafdrukbladen en een geïllustreerde handleiding. Een Detective Kit. Misschien gaat het dan toch nog lukken met poeder of een stukje tape?

Onlangs is mijn vader overleden. Hij was muzikant. In 1936 geboren in de Bollenstreek. Bloembollen heeft hij nooit hoeven pellen, want al op jonge leeftijd werd zijn muzikale talent ontdekt. Hij had ‘gouden vingers’ en die muzikale handjes waren niet voor het grove pelwerk bestemd. Mijn vader kreeg een accordeon en speelde als ‘wonderkind’ de sterren van de hemel. Hij verdiende al vroeg een aardig zakcentje op feestjes of in hotels aan de boulevard. Het was anders dan nu. Mijn vader had geen ambities om muzikant te ‘worden’. Hij was het gewoon. Hij had het muzikale talent en het charisma en heeft gewerkt met wat er op zijn pad kwam. Een leven lang muziek.

Hij zong ook prachtig, maakte deel uit van het Blue Moon Combo en speelde diverse instrumenten, waaronder piano, (kerk-)orgel en trombone in een bigband. In familiekring echter werd hij vooral gezien met zijn accordeon. Met Sinterklaas en op verjaardagen. Op feestjes, bruiloften en partijen. Mijn vader was daar. Altijd. Dat moeten we nu missen. We weten eigenlijk alleen nog niet zo goed ‘hoe’. Het voelt wiebelig. Als Bambi op glad ijs.

Het is nu negen weken geleden. En acht weken sinds de crematie. De Brief ligt inmiddels ook op de deurmat. De as kan worden vrijgegeven maar… wat doen we ermee? De accordeon van mijn vader staat inmiddels bij mij thuis. Veilig in de koffer. Wat ik daarmee wil~ weet ik wel. Nu de blaadjes gaan vallen en de herfst haar intrede doet, blik ik vooruit. Met een zwaar gemoed. Hoe gaan we Sinterklaas vieren? Hoe moet dat. Zonder mijn vader, zonder opa?

‘Mama, op pakjesavond wachten we altijd op Sinterklaas maar eigenlijk draaide het om opa; met hem was het echt feest! Hij was het gewoon. Als dan later de Sint kwam was dat meer de kers op de taart’. Tja.

Hoe gaan we Sinterklaas vieren zonder hem? Misschien kan ik opnames maken met zijn accordeon. Een meezingversie met alle denkbare Sinterklaasliedjes op CD. Gespeeld op het instrument van mijn vader. Sint 2022 in een nieuw jasje. Geen gek idee, zit ik te denken, bij een kop thee.

Dan gaat de telefoon. Het is mijn zus. Of ik de accordeon voorlopig nog in de koffer wil houden? Nog niet heb aangeraakt? Ze wil geen ashanger. Geen ketting met het as om haar hals. Ze wil graag zijn vingerafdruk. Een afdruk van die gouden vingers, op een hangertje geprint. Jammer dat we daar niet eerder aan hebben gedacht. Dan hadden we die afdruk nog kunnen maken. Daarvoor is het nu te laat.

We googlen op ‘forensisch onderzoek, vingerafdruk’. Drie dagen voor zijn overlijden heeft mijn vader nog op zijn accordeon gespeeld. Het was de laatste keer. Daarna is het instrument niet meer aangeraakt en in de koffer verdwenen. Misschien gaat het dan toch nog lukken. Zijn gouden vingers op een gouden hangertje.

Fingers crossed.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 208 lezers

Christel van Berkel

Christel van Berkel

CHRISTEL VAN BERKEL-VERLAAN | Columniste 2 per maand
Chaotische huisvrouw met ADD | Gepassioneerd zangeres en dirigente |
Gezegende vrouw van Arij | Liefdevolle moeder van Siri, Evi & Isaak

2 Reacties

  1. Ton van Arkelen
    14 september 2022 at 15:35

    Hopelijk voor jou komt het goed met de vingerafdruk van je vader. Succes

  2. M. de Jong
    14 september 2022 at 09:30

    Onrustig nachtje. De katten buiten hadden toch een ruzie, niet te filmen! Ik lag net lekker op de bank, hond komt naar me toe, die moet dan altijd vrede stichten, zo een lieverd, maar leken wel varkens in een slachthuis die katten. Hond kreeg ze gelijk stil. Toen onverwachts donder en bliksem, hond onderaan de trap, dacht nieuwe computer, alle stekkers er maar even uit, Laatst drie uur zonder stroom, dus zaklamp mee naar naar boven. Werd om 6 uur wakker, wc, hond zie ik nog onderaan de trap. Dus stilletjes weer in bed, klaarwakker, eindelijk was het 7 uur, eruit , tegen vrouw, die geeft altijd de katten eten, laat de hond uit, maar die had geen zin, nog moe, ligt nu in de mand buiten.
    Lekker aan de koffie nu. Trouwens , als kind moest ik ontbijten, maar nooit honger, dus wegmoffelen, kwam ook dat mijn moeder altijd roomboter en rosbief of andere lekkere vleeswaren gaf, maar lust geen boter, mijn kinderen ook niet, dus nooit die fout gemaakt, boter op hun brood. Denk dat veel kinderen smorgens geen zin hebben om te eten, nu is alles een drama, jochie wilde waarschijnlijk ook niet eten. Maar dat er armoede is en komt, zie je om je heen. Geweldig land geworden. Stap allemaal maar op, ook de Kamerleden, genoeg is genoeg. Nu weer aan de koffie.
    Oja, m’n dagelijkse sigaretje, want een dag niet gerookt is een dag niet geleefd.

    En NEE, ik ben geen Wappie ook geen Dummy en zeker geen complotdenker want dat laat ik over aan naivelingen…de Oh het komt wel goedmensen.