U moet vooral ook reageren onder de column met hoe u er tegen aan kijkt, opdat dat duidelijk wordt waar het mist gaat!


Column nr: 47

De zorg is duur. Stervensduur. Zo duur zelfs dat zorgverzekeraars een flinke vinger in de pap hebben wanneer het over de te leveren zorg gaat. Slik je medicijn A maar vindt jouw verzekering die te duur? Dan krijg je voortaan toch gewoon medicijn B! Dat de werking dan net even iets anders is, dat doet er dan niet meer toe. De zorg moet immers betaalbaar blijven. Ook de fysiotherapeut krijgt vooraf door hoeveel behandelingen hij of zij mag geven voor een bepaalde aandoening. Heb jij de pech dat je er meer nodig hebt, kan het zomaar gebeuren dat jouw fysio op het matje geroepen wordt.

Wie bepaalt dan uiteindelijk wat het beste voor je is? De specialist of……

We betalen met zijn allen een klein vermogen om verzekerd te zijn van zorg. Naast de maandelijkse premie betalen we vaak ook nog een eigen bijdrage en, wanneer je gebruik maakt van de zorg een eigen risico. Iets wat in het leven is geroepen om onnodige zorgvragen terug te dringen. Maar zeg nu zelf, wie ligt er voor zijn of haar lol in het ziekenhuis? Wie gaat voor de gezelligheid bij de specialist op bezoek?

Dat doet toch niemand zomaar!

En dan de vraag, wat kost een behandeling nu eigenlijk echt? Want wat jouw ziekenhuisbezoek kost, is niet alleen afhankelijk van het ziekenhuis of de arts, maar ook nog eens van jouw zorgverzekering. Zo kan het zomaar gebeuren dat je voor het trekken van een verstandskies bij het Vlietland Ziekenhuis, honderd euro duurder uit bent dan wanneer je dat in het IJsselland laat doen.

ZELFS als je het door dezelfde arts laat doen.

Nu heb ik het afgelopen jaar aardig wat specialisten gezien en de rekeningen die ik voorbij heb zien komen zijn niet mis. Sommige rekeningen kan ik goed plaatsen. Die snap ik volledig. Zo kost het verwijderen van mijn baarmoeder dus: De OK, de anesthesist, de gynaecoloog, de chirurg, verpleegkundig personeel, een opname van enkele dagen, medicatie et cetera: EUR 5.773,80
Een flink bedrag, maar niet buiten proportioneel veel. Het plaatsen van buisjes bij mijn dochter is met EUR 755,04 zelfs een koopje te noemen. Want ook zij moest naar een OK en ook zij moest onder narcose. Ter vergelijking, mijn onderzoek bij de Uroloog van pak hem beet tien minuten, wat niet operatief was en waar geen verdoving of narcose voor nodig was, koste mijn zorgverzekering het monsterlijke bedrag van EUR 1.853,04.

Dus buisjes plaatsen, ook al is het lopende-band-werk, is toch wel echt een stuntprijs te noemen.

Neem vervolgens de doorverwijzing naar de longarts. Een gesprek van wederom nog geen tien minuten en een doorverwijzing naar de neuroloog, kosten: EUR 159,40. Hij heeft me met geen vinger aangeraakt en niets anders gedaan dan mijn dossier bekijken om tot de conclusie te komen dat ik niet bij hem moest zijn. En laat ik de kosten van de neuroloog maar niet noemen, want dan ga je pas echt schrikken.

Maar de klapper is toch wel BeLife in Rotterdam. Een revalidatiecentrum waar ik naartoe zou gaan. Althans, dat was het idee van de arts. Vooraf moest ik eerst een contract tekenen dat zij de declaratie bij mijn zorgverzekeraar in zouden dienen voor mij. Zou ik dat contract niet tekenen, dan ook geen behandeling. Dus als een mak schaapje heb ik dat gedaan. Ik wilde immers geholpen worden. Vervolgens mocht ik op intake komen. Ik heb drie mensen gesproken, elk ongeveer een half uurtje. Het wachten tussendoor duurde bijna nog langer. Uiteindelijk hebben zij besloten dat ze niets voor mij konden betekenen. Kosten: EUR 744,60 voor vier tot negen behandeluren.

Uiteraard heb ik gelijk DSW gemaild om aan te geven dat die declaratie niet kan kloppen. Ik heb immers geen behandeling, noch begeleiding gekregen en al zeker niet voor het aantal gedeclareerde uren. Het antwoord van DSW was een uitleg van de factuur en dat wanneer ik vragen had, ik dat zelf maar met BeLife uit moest zoeken. Dit was al de tweede keer dat ik bij een veel te hoge factuur aan de bel trok en evenveel keren moest ik het zelf maar uitzoeken. Ik ben overigens nog steeds op zoek naar die orthopedische schoenen die ooit gedeclareerd zijn, terwijl ik toch echt alleen steunzooltjes heb opgehaald.

Maar goed, hoe kan het toch dat de zorg zo duur wordt?

Ik weet het inmiddels wel…


Helga de Lelij

Helga de Lelij

Helga de Lelij│ Maandagcolumnist per 7/2017 │ Vrouw met kind en manloos huishouden │ Levensgenieter │ Blogger bij Love2bemama, FleurFlirt en Ik ben Helga │ (HRM bij Tedecon) │ Hard voor weinig en altijd… Ehm nooit.. Ehm dat dus!

1 Reactie

  1. Peter
    23 april 2019 at 11:37

    En weet je wat ook heel erg duur is, maar gewoon door ons allemaal betaald wordt??? De ziekenhuisopnames van coma zuipers en lachgas snuivers. Pijnbehandelingen moeten uit het basispakket, maar de brandwondenbehandelingen van de lachgas snuivers en IC opnames van coma zuipers, daar praat men niet over. Dan heb ik het nog niet eens voor de uitruk van ambulances!!! Laten ze dat lekker zelf betalen?? Het gaat zo wel erg ver met de zogenaamde collectiviteit!!