Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

column nr: 52

Er stonden twee bankjes. Op één van de bankjes zaten twee oudjes met een glimlach richting hun uitzicht. Er klonk plots een “goedemiddag”. Een jonge moeder naderde met haar wandelwagen, zette de wagen naast het andere bankje, tilde de kleine uit de wagen, ging zitten met het kind op schoot.

“Ook een goedemiddag”, zeiden beide oudjes, bijna in koor. “Lekker aan de wandel met de kleine?”, vroeg een van de oudjes beleefd.

“Ja… even genieten van het zonnetje en het uitzicht”, zei ze met een glimlach. De kleine meid klapte in haar handjes en brabbelde er vrolijk op los.

“Je hebt groot gelijk”, zei de oude dame, ”dat doen wij ook”, terwijl ze dat zei wees ze met haar hand een richting op.

“Uw kleinkinderen? “, vroeg het moedertje.

“Kleinkind, daar op het klimrek, dat knulletje met die blonde kop …”

Alsof het knulletje gehoord had dat er over hem gepraat werd, rende hij op zijn Opa af.

“Hé kabouter… wil je wat drinken?”, vroeg Opa en zocht naarstig in zijn tas. Het knulletje knikte heftig van ja en dronk gulzig uit de aangeboden beker met limonade. Zijn aandacht was getrokken naar de kleine op de schoot van het jonge moedertje.

“Wat een leuke baby heb jij….”, zei hij spontaan.

“Dank je, wat lief. Wat een leuk jochie ben jij…”zei ze terug.

“Ik heet Xem en jouw baby?”

“Luna, ze heet Luna… maar Sam, dat is een mooie naam”

“Neeee!”, zei het knulletje met de nadruk op de e: “Xem met een X een E en een M”.

“Nou Xem, met een X een E en een M, dat is een heel mooie naam”.

“Ja, dat hebben mijn vader en moeder verzonnen,” zei Xem.

Het moedertje begon hard te lachen en Xem rende weer naar de speeltuin, naar zijn vriendjes.

“Bijzondere voornaam heeft uw kleinzoon, meestal is het Sam of Sem”, zei het moedertje tegen de oudjes.

“Tja”, zei de Oma, “het is ook een bijzonder kind, hij is ook twee keer jarig ……”.

“Twee keer jarig?“

“Ja“, zei Opa, “het kaboutertje is 2 keer jarig”.

“Daar zit vast een bijzonder verhaal achter”, zei het moedertje.

“Dat klopt”, zei de oude man, hij knikte een paar maal voordat hij verder ging met praten. “Een bijzonder verhaal over een bijzonder kind, 10 december is zijn geboortedag en 3 januari is de dag van thuiskomen. Dagen om nooit meer te vergeten maar reden te meer om te genieten van een ieder om ons heen, genieten van en met elkaar, zoals mijn vrouw altijd zegt”.

De oude man staarde naar zijn kleinzoon…

”Ja “, zei hij nogmaals maar nu met een diepe zucht. “Een bijzonder verhaal, laten we het daar maar ophouden, nietwaar Oma?”

De oude man sloeg zijn arm om de oude vrouw, gaf haar een kus op haar wang en met een glimlach genoten beide oudjes van het uitzicht, hun spelende kleinzoon Xem.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 304 lezers

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020