Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 44

Ik werk nu ongeveer 13 jaar bij stichting onder één dak en dan specifiek bij ons buurtcentrum de Hooftzaak waar ik met enorm veel plezier als activiteiten begeleidster met mensen mag samenwerken.

In die 13 jaar heb ik veel mensen mogen ontmoeten en leren kennen. Met elkaar van alles meemaken creëert een band.  Toch betekent ontmoeten soms ook afscheid nemen. Zo kan iemand er klaar voor zijn om de stap te maken zijn plek in de maatschappij weer op te pakken. Maar ook afscheid nemen als diegene het leven te verlaat.

Mensen die in de psychiatrie belanden doorlopen intense processen waar velen mensen geen weet van hebben. Ongemerkt kan je op straat langs iemand lopen zonder de bijzonderheid van die persoon op te merken. Vandaag donderdag 21 januari nemen we afscheid van zo’n bijzonder, liefdevol en uniek persoon die voor sommige inwoners uit Maasluis nog onzichtbaar is … Gerard Out.

Gerard heeft de kleur van de samenleving veranderd, rijker gemaakt wat ik in deze column zichtbaar wil maken. In overleg met zijn familie wil ik zijn uniekheid met jullie te delen. En waarom? Het levensverhaal van Gerard heeft ons iets te vertellen…..Luister maar…

Gerard wordt omschreven als een ruwe diamant, deels geslepen en bovenal een prachtmens! Een mooie markante man die overal waar hij verschijnt een indruk achterlaat. Met zijn eigenheid mensen raakt in hun hart.

Gerard als diamant….een vader, een opa, een broer, een vriend, kunstschilder, fotograaf, charmeur, ondeugend, kwetsbaar, intelligent, authentiek en ja nog zoveel meer.

Gerard doorleefde diepe dalen en toptijden. Woorden kunnen niet samenvatten hoe hij deze ervaring doorleeft! Toen hoorde ik iets waar het systeem zijn voordeel mee kan doen. Een geschreven ervaring uit een brief tijdens een periode van opname… in details blijft dat privé.

Benaderd worden als “een crazy person” en een overkill aan medicatie heeft grote gevolgen. Iemand menswaardig benaderen betekent voor het systeem binnen de psychiatrie: samenwerken. Met toewijding en volle aandacht naar de oorzaak zoeken van het probleem. Oprecht afvragen wat er heeft plaatsgevonden waardoor iemand transformeert naar een psychische aandoening. Wat heeft iemand nodig om weer tot zichzelf te komen.

De kracht van Gerard is dat zijn waardigheid door niets en niemand kan worden afgenomen. “Zijn wil om te leven en zijn levenskracht waren beide zo sterk als getemperd staal”, aldus zijn zoon.

Na diepe dalen gaat het licht weer schijnen. Beschermd wonen wordt zijn thuis.

En om vanuit de woorden van Gerard te spreken: “Alsof ik thuis op het logeerbed bij mijn moeder slaap.” Als mens behandeld worden en de passende zorg krijgen die nodig is, werpt zijn vruchten af.

In de Hooftzaak laat Gerard zijn sporen achter. We dragen hem allemaal een warm hart toe! Met een traan en een lach hebben we met waardering afscheid genomen.

Natuurlijk belicht deze column maar een klein gedeelte van wie Gerard werkelijk is, want zoals een dierbare vriendin verteld “we hebben samen zoveel meegemaakt, ik kan er een boek over schrijven.”

Een waardig afscheid….

Zijn kinderen zetten zich in om Gerard zijn bijzondere werk levend te houden.

Hiervoor willen ze een online galerie opzetten waar zijn schilderijen de kans krijgen om menig hart te beroeren, want dat doen ze!

Naar mijn mening was Gerard in staat om de werelden die hij in zichzelf aanschouwde te transformeren op een doek. Zijn werk is universeel en abstract waardoor het ieders hart bereiken kan, kenmerkend voor wie Gerard is.

Oproep

Gerard was gul en heeft veel van zijn geschilderde werken weggegeven aan dierbaren om zich heen. De vraag is aan jullie of je thuis een kunstwerk van Gerard hebt liggen, dan zouden zijn kinderen daar graag een foto van ontvangen of iemand komt langs om daar foto van te maken. Dit wordt toegevoegd aan de galerie. Je kunt hiervoor contact opnemen kan via sven.out@gmail.com

Rust zacht lieve Gerard en bedankt voor alles wat je ons heb gebracht.

*Gerard staat symbool voor alle mensen die onze samenleving verrijken en die het verdienen om gezien en gehoord te worden!

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 652 lezers

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen

Patricia van Lingen | activiteitenbegeleidster | buurtcentrum De Hooftzaak |
verbinding verwondering inspiratie | Dichteres | Boomredder

6 Reacties

  1. Bianca de Jong
    9 februari 2021 at 17:11

    Heel mooi geschreven Patricia. Hij was een mooi mens en het is echt een gemis op de groep. Ik zal nog vaak aan hem terug denken.

  2. Tony rieken
    2 februari 2021 at 09:59

    Ik heb het stuk zitten lezen en ik moet zeggen dat het erg mooi onder woorden is gebracht. Ik hoop dat er veel reacties komen op de oproep wie er een schilderij heeft hangen van Gerard

  3. Cees Slob
    24 januari 2021 at 19:12

    Het is heel goed te lezen dat ieder mens mee kan doen. Zo hoort het denk ik in de samenleving, iedereen doet mee en krijgt de ruimte om zijn inbreng te geven. Niemand kan worden gemist in het grotere geheel. Voor Gerard was er ook een plaats en werd er rekening met hem gehouden. Een warm betoog voor mededogen en medemenselijkheid.

  4. Maria
    24 januari 2021 at 14:49

    Met het hart kijken naar het hart van de ander boven de eigenaardigheden van het tijdelijke, dat kun je goed van nature doen Patricia ☀️
    Een goede vredige reis voor Gerard en een leerzaam leven voor allen die hem kennen.

  5. Yvonne
    24 januari 2021 at 13:47

    Inderdaad heel mooi verwoord en een prachtige man was het om te zien. Een kunstenaar ten top .Rust zacht gerard.

  6. Marijkr
    24 januari 2021 at 11:12

    Ja patries mooi verwoord, inderdaad uniek mens.
    En wat was paul ook altijd met hem begaan, eene unieke mens kwam de andere unieke mens tegen in zijn leven, wat genoot paul om 1 van zijn hoede collectie aan Gérard te geven.
    Ik heb Gérard nog wat langer meegemaakt, toen we bij de inloop bij de Richardhollaan begonnen kwam hij met zijn hondje en ik kon toen ook me hond nog mee nemen naar het werk.
    Gérard je bent nu bij mij paulxx