Een dag later dan de bedoeling, vult Christel nu mooi het gat op donderdag
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Het was in het klooster in Oosterhout. Ik was er voor een retraite. Tegen het einde van het ontbijt zie ik het scherm van mijn telefoon oplichten. Iets later open ik het bericht en schrik. Onze middelste dochter is tijdens de paardrijles van haar paard gevallen. Ze is niet aanspreekbaar.
Onze oudste dochter was op dat moment in de buurt en snelde de bak in. Daar lag haar zusje in het zand. Helemaal verdwaasd en met een krijtwitte snuit. De lesgever vroeg haar vlug naar de kantine te gaan om, uit de EHBO kist, een mitella te halen. Mijn man werd gebeld. Hij stond, precies op dat moment, met zijn auto in de wasstraat. Niet veel later was hij ter plekke en reed onze dochter naar de Eerste Hulp. Er werden foto’s gemaakt. Onze dochter had een breuk in haar elleboog en moest in het gips. Wat een pech. Vier weken gips, daarna fysiotherapie en pas over acht weken weer paardrijden. Dat is halverwege januari van het nieuwe jaar!
Afgelopen weekend vierden we alvast haar verjaardag. Op de taart zat een marsepeinen Pietje met zijn arm in roze gips. Zeker van het dak gevallen, uit de schoorsteen… of van zijn schimmel Ozosnel? Onze jarige Jet kon er wel om lachen. Piet in het gips.
Het zou een intieme verjaardag worden. Wel vreemd, voor de eerste keer zonder opa (…). Iets later belde ook oma (78) af. Ze was onlangs geopereerd vanwege ‘staar’ en durfde het nog niet aan. Met het openbaar vervoer, in kou en regen, naar Maassluis. Ze was bang om te vallen. Maar… tante Tuut kwam wel. Die zou dan ook het cadeautje van oma meebrengen. Oma regelt het wel ; )
Haar andere opa en oma belden. Het was heel spijtig maar ze konden niet komen. Opa was gestruikeld en gevallen in de schuur. ‘Het valt wel mee hoor. Nee, ik ben nog niet naar de dokter geweest. Maar.., het is wel onhandig hoor. Dat krachtverlies. Als ik uit de auto ga moet ik eerst mijn been naar buiten tillen en daarna komt de rest’. Hij is van het eigenwijze soort. Net als zijn zoon. ‘Nou, opa. Gaat u eerst maar eens langs de dokter en zorg alstublieft dat het goed komt? U moet nog langer mee’.
Ander bezoek kon om diverse redenen niet komen. De ene schoonzus in het ziekenhuis. De ander in de lappenmand. En drukte. Heel veel drukte. We hebben er begrip voor. Tante Tuut belt aan en een vriendinnetje komt langs. Het is een gezellige middag. Met koffie, chocolademelk, gezang en cadeautjes. Taart en ‘Het paard van Sinterklaas’. Een kaarsje brandt voor opa. Met een muzieksleutel op melkwit glas. Zo is hij er toch een beetje bij.
Wanneer onze jarige ’s avonds naar bed gaat vraag ik haar: ‘Heb je een fijne verjaardag gehad?’ Ze knikt. Haar ogen glanzen en ik zie dat ze het meent. Het is een bijzonder kind. Met haar krullen en haar lach. En haar linker ‘schrijfarm’ in het gips. ‘Nog even volhouden en dan mag je weer op je paard’. Ze knikt weer. ‘Dan mag ik eindelijk weer rijden maar ik kijk dan wel even of het koud is. Of de pony’s braaf zijn en zonder ‘kolder in de kop’.
Dan roept mijn man van beneden: ‘Chris, hij is gevallen hoor. We zijn in de prijzen gevallen. Met wel acht euro in de loterij’. Ik moet lachen. Ik kan het woord ‘vallen’ niet meer horen. Gelukkig is de schade beperkt. Oma zou zeggen; ‘Kind, wat doet het ertoe. Je bent gelukkig in de liefde’. En zo is het.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 206 lezers
4 Reacties
Mooi stuk weer
‘Familiair geval-(wat)-letje.’
‘Familiair geval-(wat)-letje.’
‘Familiair geval-(wat)-letje.’