Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Als columnist is het altijd leuk om te horen dat iemand je columns leest. Zeker als ze enthousiaste reacties hebben of wanneer het de aanleiding is voor een leuk gesprek over het centrale onderwerp. Een andere manier waarop ik weet dat iemand mijn columns leest is door de volgende zin: “Dit komt toch niet in je column, hè?”
Ik moet altijd wel grinniken om deze zin. Allereerst omdat het een komische manier is om te ontdekken dat iemand mijn breinspinsels tot zich neemt, maar ook omdat het eigenlijk een beetje een ‘roze olifant’-effect veroorzaakt. Zodra iemand zegt dat iets niet besproken mag worden, gaan mijn schrijversvoelsprieten juist extra hard werken. Als een spons neem ik de situatie in mij op en voor ik het weet begint mijn hoofd in zinnen te denken.
Toch houd ik mij in en beloof ik het er niet over te hebben. Uit alle macht verzamel ik dan spullen om een dam te bouwen voor die woordenwaterval, tot er geen druppeltje meer doorheen breekt.
Dit zorgt er echter wel voor dat het steeds moeilijker wordt om nieuwe waterbronnen te ontdekken voor als de aanleverdeadline er weer aankomt. Zeker de afgelopen maand, waarin ik onder andere een weekend weg ben geweest met familie. Tijdens zo’n weekend zou je denken dat ik genoeg materiaal verzameld zou hebben voor een heel jaar aan columns. En dit klopt eigenlijk ook wel. Maar ja, iedereen vroeg of het tussen ons kon blijven.
Helaas kan ik hier dus niks vertellen over het moment dat [vertrouwelijk]. Of over het feit dat [vertrouwelijk]?! Om nog maar te zwijgen over die dag waarop [extreem vertrouwelijk]…
Nee, op deze manier is er geen lol aan te beleven als lezer. Al geeft het mij wel een soort machtsgevoel dat ik dingen weet die jullie niet weten. Maar ja, ik houd mij toch écht aan mijn woord: ik zal het er niet over hebben.
Over vier weken is er weer een nieuwe columndeadline. De zoektocht naar materiaal begint nu weer van voor af aan. Dus mocht je mij binnenkort zien, zeg dan vooral: “Dit komt toch wél in je column hè?”. Dat maakt alles een stuk makkelijker. Alvast bedankt.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 222 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.