Column(52): Hokjes denken

column nr: 52

Zodra je geboren bent, word je al in een hokje gestopt. Je moet voldoen aan lijntjes en grafieken en vooral de standaard curve volgen. Doe je dat niet? Tja, dan zou het weleens zo kunnen zijn dat er werk aan de winkel is. Gemiddelden zijn namelijk de maatstaf en pas maar op als jouw kindje net iets meer baby-vetjes heeft. Wegen, meten, monitoren. Alles wordt vanaf dat moment in de gaten gehouden en we moeten massaal ervoor zorgen dat we niet over dat bovenste lijntje komen.

Wanneer jouw kind dan naar school gaat, komen er weer nieuwe lijntjes en grafiekjes. Hokjes die afgevinkt moeten worden. Opeens is boven het lijntje WEL goed en moeten we juist weer uitkijken voor de onderkant van die streep. Stel je voor dat je de niet standaard bent. Dat je de norm niet haalt. Dan MOET er wel wat mis zijn met jou. Toch?

Kinderen mogen vanaf dat moment geen kinderen meer zijn. Ze moeten presteren, leren om al die lijntjes en verwachtingen te voldoen. En gedraag je nu vooral, anders mis je wellicht een afgevinkt hokje.

Maar geen zorgen. Diezelfde hokjes blijven bestaan. Ook wanneer je al lang en breed uit de luiers bent. Wil je een verzekering afsluiten? Dat kan. Alleen moet je wel even doorgeven hoe lang je in de schoolbanken hebt gezeten. Hetzelfde voor wanneer je jouw kind in wil schrijven voor de opvang of voor school. Het schijnt namelijk zo te zijn dat, hoe lager jouw opleiding, hoe hoger de subsidie op jouw kind. Alsof een universitair papiertje ervoor zorgt dat de hersenen van jouw kind beter ontwikkeld zijn. Die baarmoeder werkt echt niet theoretischer hoor! Of dat een HBO papiertje ervoor zorgt dat je beter gaat rijden? Ik dacht altijd dat rijlessen daarvoor waren. Mits jouw rijschoolhouder niet failliet gaat tenminste. Want ook dat kan zo maar gebeuren. Dat zag je van de week…

Ook zegt dat papiertje vrij weinig over jouw eigen intelligentie. Het enige wat het vertelt is hoe lang jij in de schoolbanken hebt gezeten. De wereldreis die je hebt gemaakt is niet op een papiertje vast te leggen. De lessen die je daar geleerd hebt evenmin.

Is het warm en ga je naar je werk. Let dan op dat je benen geschoren zijn en het rokje niet te kort. Zelfs de overheid maakt zich daar schijnbaar druk om. En als man moet je, om wat verkoeling te vinden, diezelfde rok aan omdat die wel mag en de korte broek dan weer niet. Sta je in een huispak op het schoolplein dan laat je jezelf wel heel erg verslonzen en sta je opgetut op metershoge hakken (zeg ik lichtelijk jaloers aangezien deze platvoet nog niet kan lopen op een hak van een halve centimeter), dan spoor je niet. Het is toch immers geen modeshow! Met een maatje meer ben je een vreetzak en met een maatje minder anorexia. Het is nooit goed!

Mannen worden overigens eveneens gecategoriseerd. De Alfa-man, die bier zuipt en heel hard schreeuwt als zijn “cluppie” speelt. De “metro-man” die iets te veel oestrogeen in zijn bloed heeft en daardoor net iets te zijig doet. Zonder homo te zijn want hé, dat is weer een hele nieuwe categorie. Dan heb je nog de hippie die in het wild overleeft door plantjes te eten en dieren te knuffelen. Om te eindigen bij de pretty-boy die hele dagen voor de spiegel staat en tot haat van de “eeuwige” vriend, wel in het broekje van de tegenpartij kan komen.

Zo zijn we allemaal keurig ingedeeld en gecategoriseerd. Nu vooral binnen de lijntjes blijven kleuren want anders past jouw hokje wellicht niet meer. En ja… Dat vindt de maatschappij toch best lastig.