Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Iedere ochtend, als ik op de fiets vertrek naar de metro, zwaai ik naar onze buren die op dat moment aan de ontbijttafel zitten. Over de heg heen kan ik ze precies zien en zij weten ook hoe laat ik ongeveer langskom. Soms merken we elkaar iets te laat op en gooien we nog snel onze armen omhoog, maar over het algemeen is de timing perfect. Stiekem best een leuke manier om de dag te beginnen.

Sowieso is zwaaien iets wat enorm ondergewaardeerd wordt. Hoe leuk is het dat mensen, wanneer ze elkaar tegenkomen, elkaar begroeten door een ledemaat omhoog te doen en met het uiteinde daarvan vrolijk te wapperen? Als je het zo feitelijk beschrijft zit er totaal geen logica in, maar toch wordt het wereldwijd uitgevoerd. Het is een universeel symbool van goedaardigheid en broederschap. Want ja, vijanden zullen nooit even gezellig naar elkaar zwaaien voordat ze elkaar te lijf gaan op het slagveld. Wellicht kunnen we dat ooit eens proberen. Ik vermoed zomaar dat vele veldslagen daarmee buitenspel gezet zouden worden.

Valt het je wel eens op hoeveel verschillende soorten zwaaien er zijn? De leukste vind ik eigenlijk nog wel de chauffeurszwaai. Vaak te zien in bussen, treinen of vrachtwagens. Als chauffeur of machinist zie je in de verte al een collega aan komen rijden. Je schat in hoe lang het duurt voordat jullie voertuigen elkaar passeren en tilt dan heel subtiel je hand een paar centimeter van het stuur om de ander te begroeten voordat jullie paden elkaar kruisen en weer van elkaar scheiden.

Afgeleid hiervan is de “dankjewel” zwaai voor kleinere deelnemers van het verkeer. Krijg je voorrang van een auto in de woonwijk of bij het zebrapad? Dan toon je even kort je handpalm en passeer je elkaar. En wanneer je de persoon achter het stuur herkent, dan wieg je die handpalm ook nog even kort heen en weer als groet. Superhandig zo’n 2 voor de prijs van 1 zwaai!

Maar zwaaien kan ook een minder positieve ondertoon hebben. Zo heb je de schaamrood opwekkende “ik dacht dat ik je herkende van een afstand”-zwaai die met een schijnbeweging overgaat naar een “och wat heb ik een jeuk aan mijn nek”-krab in de hoop dat de ander het niet door had. Of wat dacht je van de “hallo, ben je daar nog?”-zwaai die gesprekspartners kunnen doen als ze merken dat er totaal niet meer naar hun verhaal geluisterd wordt. Ook die zwaai kan best pijnlijk zijn en wordt daarom weer beantwoord met een “sorry”-zwaai.

Zwaaien is gewoon een centraal element van het menselijke bestaan. Dat merkte je ook toen iedereen aan het Zoomen, Teams’en of Skypen was. Elk gesprek werd afgesloten door naar elkaar te zwaaien waarna de camera’s uit gingen. Jammer dat we dit niet meer doen bij live vergaderingen.

Ik zou nog eindeloos door kunnen gaan over dit onderwerp, maar ik moet mijn handen maar even een beetje sparen zodat ze niet te moe zijn van het typen om nog te kunnen zwaaien. Zie deze zin dus als een digitale heen en weer wiegende hand die “tot de volgende keer” zegt.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 169 lezers


Robin Sterrenburg

Robin Sterrenburg

ROBIN STERRENBURG| Marketing & publiciteit bij Stadsgehoorzaal Vlaardingen | Media en Journalistiek, MA | Algemene Cultuurwetenschappen, BA