Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Eén agendum, twee agenda, drie agenda enzovoort. Het originele woord komt uit het Latijn en betekent “iets wat gedaan moet worden”. Dat was, dat is en dat zal altijd handig blijven. In de 21e eeuw is dat begrip verworden tot een “to do list” onder invloed van de Amerikaanse wereld.
In essentie is het dus een opsomming van dingen die gedaan moeten worden. Op een officiële agenda (we zullen het agenderen) komt te staan wat gedaan moet worden. Daar horen actoren (zij die het doen) en tijdafspraken (wanneer) bij. Praktisch gesproken: wie doet wat en wanneer.
In de politiek en dus de ambtenarij zien we dat er nogal eens de hand gelicht wordt met bovenstaande principe. Denk aan de vele loze beloftes als “we gaan het op korte termijn uitvoeren.” Een boterzachte toezegging waarvan onduidelijk is wie dan die “we” (actoren plus stakeholders) is. Ook “op korte termijn” geeft geen enkele duidelijkheid. En toch komen de zegslieden er geregeld mee weg.
Op gemeentelijk niveau is het wat dat aangaat handig om lulkoek bingo te spelen. Luister naar de toezeggingen die gedaan worden en toets dan in de praktijk wat daarvan terechtkomt. Het is niet voor niks dat raadsfracties herhaaldelijk naar de stand van zaken vragen.
Helaas vallen veel toezeggingen in de categorie “Toezeggingen uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst”. Regelmatig worden zaken op de lange baan geschoven zonder dat over dat uitstel terugkoppeling komt. Wethouders beloven beterschap en snelle terugkoppeling.
Er is een antwoordtermijn van acht {!) weken voor een simpele vraag van een burger aan de gemeente. B&W mag er zes weken over doen om antwoord op papier te zetten na raadsvragen. Het is aan te bevelen veel sneller te zijn. Dat kan makkelijk als de ambtenaren niet steeds weer krampachtig hele lulkoek verhalen op papier zetten onder het motto “cover our ass”. Dat zijn veelal drogredenaties en schijnbewegingen die zaken verborgen moeten houden.
Verborgen zaken. Geloof mij maar: er zijn heel veel verborgen agenda. Daarvoor is een rookgordijn voor in het leven geroepen: de participatie. De burger denkt dat hij wordt meegenomen en op cruciale punten inbreng heeft. Dat is een grote schertsvertoning.
Het doet mij denken aan die mop over een medewerkster die aan het einde van het jaar geen loonsverhoging kreeg en toen tegen haar chef zei: “Ik wil jou zoenen. Ik zoen altijd als ik genaaid wordt…”
B&W moet dus vaker gezoend worden door de gemeenteraad.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 206 lezers